We rijden naar Henderson een voorstad van Las Vegas om in de Walmart superstore wat inkopen te doen. Het duurt nog lang voor we weer de winkel uit komen. Maar goed nu hebben we ook alles voor de komende dagen.

De eerste geocache die we dit jaar in de US doen ligt op 300 meter van de plaats waar we de auto hebben geparkeerd, maar het kost ons wel bijna een half uur voor we er met de auto zijn. Je hebt hier veel one way roads. Je moet bovendien goed oppassen dat je niet zomaar weer op de freeway zit. Maar goed het lukt. De tweede cache deze dag gaat veel makkelijker.

Ondertussen is het 13.30 en tijd om bij de Starbucks een koffie met een broodje te doen. De frappucino smaakt heerlijk. Alleen heeft Gonda wel wat last van de hele koude drank.

Thuis heb ik op de kaart het Union Pacific station gevonden. Vanuit Henderson rijden we over de I-15 naar het noorden van Las Vegas.
De Tom Tom weet perfect de weg. Alleen tja, bij het station zijn volop bussen, maar treinen zijn er nu niet te zien. Dat is jammer. Parkeren is ook een crime en er voor betalen willen we niet.
We dwalen al rijdend wat rond en worden getroffen door de bijzondere vormen van een “Mental Health Care Centre”. We stoppen op hun parkeerplaats en maken wat foto’s van dit architectonisch wonder.

De GPS geeft een geocache op 300 meter aan. We lopen er heen en komen door een prachtig aangelegde cactustuin bij een soort cultureel centrum. Althans dat denken we. Bij nadere informatie blijkt het hier om het Clark County Governmental Building te gaan. In dit centrum is ook een expositie over de woestijn. In de tuin zijn onder meer een openluchttheater en een prachtige wandelpromenade aangelegd. Wij zijn aangenaam verrast door de sfeer van gebouw en tuin. Er zijn ook mensen die het allemaal wat minder vinden. Tja, de rechtbank zit er ook.

Vanavond dineren we in Tuscany. Ik heb een coupon waardoor ik maar een hoofdgerecht hoef te betalen. Het valt zeker niet tegen. Het eten is van prima kwaliteit en overvloedig. Het tapbier is een weldaad.

Daarna gaan we naar de strip. Dat is vanaf ons hotel maar een klein stukje. We bewonderen de fonteinen van het Bellagio en bezoeken daarna de tuin van dit hotel. We vervolgen onze weg naar Paris hotel. Het is de bedoeling de (mini)Eiffel toren te beklimmen. Er blijkt een wachttijd van 40 minuten, nu dat is ons te lang. De geocache die bij het hotel moet liggen kunnen we ook al niet vinden. We verleggen de koers naar het Venetian. Hier is een stukje Venetië nagebouwd, met het Dogepaleis en gondels en al. Dit hotel hadden wij nog nooit bezocht. Het is heel apart.

Omdat we toch de hoogte in willen, gaan we met de monorail naar de Stratosphere tower. Hoewel het al laat is als we aankomen blijkt de toren nog volop bezocht te worden. We moeten zelfs door een heuse veiligheidscontrole. De 109 verdiepingen zijn met de lift in een wip afgelegd. Boven blijkt het uitzicht adembenemend. We genieten echt. Daar we geen statieven bij ons hebben leveren de foto’s abstracte kunstwerken op maar geen bruikbare plaatjes. Wel jammer. Oh ja, van de aanwezige kermisattracties hebben we geen gebruik gemaakt. Zijn we toch iets te oud voor.

Terug pakken we weer de monorail. We zijn in een ogenblik bij Bally’s, waar we de trein verlaten en onze weg door het casino moeten zoeken naar de uitgang. Dat is ook het grootste gebrek van die monorail. Je kunt hem lopend door de casino’s nog wel bereiken, maar een uitgang geven ze in een casino niet graag aan.

Inmiddels is het middernacht en moeten we nodig naar bed.