Dag_05 Moab-Green River

Geheel verkwikt ontwaken we in de Moab Valley Inn.
Bij wijze van ontbijt bakken we zelf onze verse wafels.
Na een zo’n wafel, die je dan met jam besmeert, is je honger wel over.
De koffie is vanmorgen van de betere soort. We checken uit en laden de bagage in de auto.

Daarna steken we de straat over naar een supermarkt om wat kleine zaken in te slaan.
Ik heb met de caissière een heel gesprek.
Het meisje heeft de nacht doorgehaald en is nu zo als je begrijpt niet helemaal fit meer.

We rijden naar het centrum, om nog even wat te winkelen en daarbij een geocache te vinden.
Hoewel we assistentie krijgen van een lokale geocacher kunnen we de geocache niet vinden.
We hebben tegenwoordig moderne apparatuur en zien daarop dat het laatste logje “Not found” is.
Voortaan misschien iets eerder kijken.

Moab is centraal gelegen ten opzichte van een aantal natuurlijke attracties.
We hebben maar een dag dus we moeten een keuze maken.
Het aanvankelijke plan om een Jeep safari te maken is al eerder afgewezen.
Na wat wikken en wegen kiezen we voor de combinatie Dead Horse State park en Canyonlands Island in the sky.

Op weg naar de parken doen we een paar geocaches.

We hebben een beetje “haast” omdat we voor het middaguur bij Dead Horse Point willen zijn.
Het licht is er ’s-morgens het mooist.

Bij het viewpoint aangekomen ben ik eerst druk met het fotograferen van een hele groep bikers.
Een van hen zet ook ons op de plaat.

De rotsen van Dead Horse zijn toch minder rood dan in ons geheugen. Thuis de foto’s maar eens goed bekijken.

In het state park zijn echt perfecte toiletten. Gelukkig maar.

We gaan verder naar Canyonlands National Park.

Bij de ingang kopen we een annual Park Pas, waarmee we een heel jaar lang alle Nationale Parken mogen bezoeken.

Vandaag is de toegang gratis, maar ja we hebben die pas verder op de reis toch nodig.

Bij Shafer Trail overlook zijn we gelijk met twee bussen bejaarden.
Wel confronterend hoor.
De weg zelf lijkt mij echt niet moeilijk te rijden.
Maar goed mijn wederhelft denkt daar anders over.

Bij het grandview point aangekomen hebben we een korte discussie of de tekst: “Cliff trail, 1 Mi” Een wandeling van een minuut of van een mijl betekent.
We gaan de trail lopen. Het is wel een hele mooie maar toch ook wel zware wandeling. Wel erg de moeite waard. Onderweg moet je wat klimmen en dalen en vooral het klimmen daar heeft mijn lijf wat problemen mee.
Uitgeput komen we weer bij de auto aan. Onderweg hebben we twee flesjes water verbruikt. Vergeet niet het is ongeveer 30 graden C.

	Ik wil per se naar Upheavel dome. Op de parkeerplaats is het druk. Maar goed toch een gaatje gevonden en op weg. Soms moet je van te voren niet weten hoe erg iets is. Je begint er anders niet aan. De klim naar Upheavel dome is een wandeling van het genre heftig. Zwetend, hijgend en met het hart bonzend in de oren komen we boven. Wat we dan zien maakt alles weer goed. Ook het tweede viewpoint voegt weer toe aan de ervaringen. Ik moet bekennen dat als we weer bij de auto zijn ik niet echt blij ben. Mijn nek is echt verbrand en ik verga van de dorst. Aan dat laatste is snel iets gedaan. We zijn wel zo’n twee uur aan het klimmen en dalen geweest.

Inmiddels is het tijd om de reis naar Green River aan te vangen. Onderweg doen we nog een paar geocaches. Ons hotel is omringd door wel drie geocaches. We vinden ze nog allemaal ook. Ons hotel staat een beetje buiten het plaatsje. Het is er druk met auto’s van de State Police. Op een gegeven moment worden dat er zoveel dat ik een State Trooper aanspreek met de vraag of zij soms een politiepost in ons hotel hebben.

De Trooper legt uit dat er vandaag een festival is en dat zij als versterking van de plaatselijke politie hier zijn.
Dat verklaart mogelijk ook de vele (in onze ogen) belachelijk uitgedoste mensen.
Er lopen zelfs mensen in zwemkleding op straat.
Ons hotel heeft wel een zwembad maar daar komen die lieden echt niet vandaan.
Er stapt een vent uit een auto die gelijk met een hand zijn broek moet vasthouden, omdat die anders op de grond zou liggen.

De tv geeft aan dat we morgen op ons traject naar Salt Lake City koelere temperaturen en mogelijk ook regen mogen verwachten. Nou ja dan moet de korte broek maar weer uit.