Maandag 22 mei 2006 Yellowstone National Park zuid

Huurauto

Vanmorgen hebben we ons bijna verslapen. Gisteren hebben we de wekker wel correct ingesteld maar we zijn vergeten de GSM telefoon die we als wekker misbruiken op Mountain tijd in te stellen. We dreigen ons te verslapen. Dat is jammer, want we hebben een afspraak met de man van Avis Rent a Car om 08.00 uur. Dus willen we graag op tijd zijn.

Na enig gehaast rijden we om even voor acht met het motorhome de camping af richting West-Yellowstone Airport, waar het bedrijf gevestigd is.

De dames regelen ondertussen op de camping onze inschrijving waarvoor we gisteren te laat waren.

Op de luchthaven aangekomen blijkt het Avis kantoor het enige kantoor te zijn dat in operatie is. De luchthaven blijkt nog niet operationeel. Zoals ook de meeste andere zaken en attracties hier in West-Yellowstone, gaat het eigenlijk pas op 26 mei open. De Avis man begroet ons met de kreet “you must be Jansen”.

De huurauto blijkt geen Chevrolet Blazer zoals besteld, maar een Dodge Durango. Wij vinden dit een upgrade. Het gaat om een tamelijke nieuwe auto met Utah kentekenplaten.

Yellowstone National Park – Zuid

Op de camping terug gekomen zijn onze dames in geen velde of wegen te vinden. Net als we ze zullen gaan zoeken komen ze hijgend en puffend aangelopen met tassen vol boodschappen.

We laden de Dodge met handige zaken zoals statieven en drankjes en gaan op weg. Bij de toegang van het park wordt de door ons gepresenteerde “Golden Eagle” pass gecontroleerd. Dit is het elfde nationale park dat we bezoeken. Het is voor het eerst dat ik mij moet identificeren.

Madison point

We gaan op weg en rijden door het deel van het park dat nog in Montana is gelegen langs de Madison river naar Madison point. Madison point ligt op 2091 meter . Je merkt er niets van omdat de hele omgeving hoog ligt. We passeren wel Mount Haynes van 2610 meter hoogte en de National Park Mountain van 2286 meter hoogte. De bergen hier zijn van graniet en zijn gevormd door een enorme vulkaan uitbarsting. Dit brengt het gesprek gelijk op de tijdbom die Yellowstone ook eigenlijk is. Het park ligt voor een groot deel op de caldera van een enorme vulkaan. De laatste uitbarsting is al even geleden en de verwachting voor de volgende uitbarsting is dat die binnen redelijk korte tijd zou moeten plaats vinden. Geologisch gezien kort wordt hier bedoeld. Het kan vandaag nog, maar over 100.000 jaar is ook realistisch.

De hele tijd rijden we tussen verbrande kale boomstammen door. Dit zijn de resten van de laatste grote branden in 1988, toen het merendeel van de bossen (1,4 miljoen acres) in Yellowstone National Park, in rook is opgegaan. Nu is de bedrijfspolitiek van de National Forest Service, dat een brand die ontstaat als gevolg van een natuurlijke oorzaak, zoals bliksem, niet geblust wordt, terwijl een brand ontstaan door menselijk handelen wel wordt bestreden. De bewuste branden zijn ontstaan door een weggeworpen brandende sigarettenpeuk van een houthakker. Er is dus wel geblust, maar pas de ingevallen winter met de bijbehorende sneeuw heeft het vuur kunnen doven. Het is onwaarschijnlijk wat er allemaal vernield is. Volgens kenners is een van de voordelen van de branden, naast het vruchtbaar makend effect op de grond, het feit dat het merendeel van de dennen in dit gebied, Lodgepole Pine genaamd, dennenappels dragen die pas bij zeer hoge temperaturen zich openen en zo hun zaden verspreiden. Dit type den heeft nu dan ook zeer veel nakomelingen in het park.

Op weg naar Madison point zien we onze eerste bald eagle van dit jaar. Het dier zit op zijn nest hoog in een boom. Nog voor we Madison point bereiken zien we een kudde bisons. Ook de eerste kalfjes zijn er al. Bij Madison point worden we verwelkomd door een grote groep “eekhoorns”. Zij wonen daar. Vandaag laat het weer het een beetje afweten. Het is weliswaar overwegend droog en ook zeker niet koud, maar de hemel is tamelijk grauw. Het intens blauwe water in de rivier dat Madison point mede beroemd maakte is vandaag niet waar te nemen. Desondanks genieten we van het uitzicht op het rivierdal.

Soms heel soms vangen we toch nog een glimp op van wat het hier zo mooi maakt als de zon het namelijk even wint van de wolken dan is het water gelijk op kleur. Helaas moeten we het vandaag doen met hele korte periodes zonneschijn. Bij Madison point zijn een openluchttheater en een informatiepunt annex boekenwinkel. Alles is buiten gebruik, want ja het seizoen begint pas de 26 e .

Lower Geyser Basin

We rijden weer verder. We zijn op weg naar de Firehole Canyon Drive Deze eenrichting weg voert langs de warme Firehole river. Hoogtepunt van dit pad is de waterval. Deze waterval perst zich door een nauwe canyon. Alles in dit als eerste nationale park gestichte park is mooi, anders en imposant. De Firehole canyon hoort ook in dit rijtje. We moeten door er is nog veel moois te zien.

De eerste cache van de dag Ons voertuig is voorzien van onze GPS. In de GPS zijn de coördinaten van diverse geo-caches opgeslagen. In de PDA die we ook hebben staan de specificaties van deze caches opgeslagen. De eerste cache die we zoeken en ook bereiken ligt aan de Firehole river. Bij deze cache gaat het om een graf. Het probleem is echter, dat we niet echt bij het graf kunnen komen omdat de weg is afgesloten. We lossen dit op door het graf met behulp van de telelens te fotograferen. Boeken en tellen die cache. Nadat we honderd meter de weg afrijden, komen we bij de volgende cache. In totaal vinden we er zo'n zes vandaag.

Het basin

Nu we even doorrijden op de Firehole road zien we van verre al de geisers van het “Lower Geyser Basin”. Er zijn langs de weg diverse parkeerplaatsen voor de fotografen onder ons. Links van de weg zien we verscheidene kuddes bisons. Bij de Lower Geyser Basin aangekomen stappen we uit de auto en lopen we via een houten boardwalk tussen de diverse hete poelen, geisers en hete lucht blazende gaten door. Je valt van de ene verbazing in de andere. Prachtige kleuren geel, groen en bruin van de diverse bacteriën die in het warme water leven. Diepe gaten met vaak zeer helder “blauw” heet water. Deze gaten worden omzoomd door de meest prachtige kleuren. We zien alle kleuren van de regenboog.

Hoewel het soms vreselijk stinkt is het hier genieten geblazen. De aarde leeft hier. Het blaast en borrelt en leeft vanuit het binnenste van de aarde. De korst is hier dun. De onderliggende geweldige magmakamer(s) doen de aardkorst bewegen.

The Old Faithfull Voordat we bij de “drukte” van het gebied bij de grootste en meest betrouwbare geiser van het park aankomen, bezoeken we nog diverse zogenaamde basins met elke keer weer andere fenomenen. Het doet je beseffen dat de aarde leeft en een grote verscheidenheid van zaken en vooral ook kleuren kent. Tussen alle thermische geweld door zien we ook nog veel groot wild. Bizon, elk, herten en moose, we zien ze allemaal. Old Faithfull Bij de “Old Faithfull” zitten al tamelijk veel mensen op de speciaal in een cirkel rond de geiser aangelegde bankjes. Op veilige afstand van de heetwater fontein staat de eerste rij banken, daarachter volgen nog een aantal rijen dan een groot grasveld en dan de Old Faithfull Inn. We gaan naast mensen op een bankje op de eerste rij zitten. Na zo'n tien minuten worden we vergast op een goede show. Eerst met wat onregelmatige tussenpozen wat stoom stootjes. Dan zien we een kolom heet water opkomen en direct weer ineenstorten. Dan komt met een luid gesis en gedonder de kolom water gemengd met stoom omhoog en duurt de uitbarsting minuten lang. De stoom zuil wordt flink hoog en lijkt naar een over dwarrelend wolkje te reiken, voordat stoom overgaat in heet water. Het schouwspel blijft boeien zolang het duurt. De ineenstorting van de zuil met stoom en water volgt pas na geruime tijd maar wikkelt zich dan ook snel af. Ineens kan je de stilte horen. Even maar, tot iedereen begint te vertellen hoe prachtig hij of zij het gevonden heeft. Er is niemand die er niets aan vond, een beter compliment kan niet gemaakt worden denk ik. Tijdens het gebeuren neemt de stoom water kolom diverse vormen aan. Een bijzonder gebeuren. Gemiddeld een keer per 70 minuten is er een uitbarsting.

De rest van de South Loop

Inmiddels zijn we het erover eens dat de Dodge een geweldige auto is. Ruim, stil en zeer comfortabel. Werkelijk een genot om mee te rijden. We gaan na een lichte lunch door om de zuid. We passeren tot tweemaal toe de “Continental Divide”. Het hoogste punt van onze reis tot nu toe bereiken we met 2597 meter .

We rijden langs de oevers van Yellowstone Lake naar Lake Village. Ook hier vinden we een cache. Lake Yellowstone ligt er schitterend bij. Het meer ligt op een hoogte van 2357 meter en heeft een maximale diepte van 118 meter . In het meer liggen drie grotere eilanden Frank, Dot en Stevenson Island genaamd. Het is niet bepaald een klein meer, ongeveer 136 vierkante mijl, als ik dat goed uitreken is dat 353 vierkante kilometer. Diep blauw in het zonlicht met duizenden schitteringen glinsterend water, omgeven door hoge besneeuwde bergen, dat is het beeld dat zich voor onze ogen ontrolt. Woorden schieten weer eens ernstig te kort! Een grote blauwe watervlakte met aan de overzijde bergen met besneeuwde toppen. Prachtig.

Het is inmiddels alweer wat later geworden en we besluiten niet meer echt overal te stoppen. Het lukt ons niet er is zoveel te zien. We hobbelen van attractie naar attractie. Plekken als Mud Volcano en Sulphur Caldron. Een van de hoogte punten is een ontmoeting met een grizzly. Dit is de eerste beer die we in Yellowstone zien. Een bijzonder gezicht zo'n groot dier dat rustig in een weilandje langs de weg staat te grazen. In dit nationale park dat eens beroemd was om zijn tamelijk tamme beren is een grizzly tegenwoordig dermate zeldzaam, dat deze wordt vergezeld van twee rangers die ons mensen uit de buurt houden. Men heeft met veel moeite en met rigoureuze maatregelen de tam geworden beerpopulatie weer kunnen wijzigen in een bevolking van echte wilde beren. Men doet alles om de beren wild te houden. Zo is het ten strengste verboden beren te voederen. Wordt je daar toch op betrapt dan kost dat jou veel geld en narigheid maar de beer kost het zijn leven. Zonder pardon.

Yellowstone river en canyon

Na een rustig gereden rit, waarbij regelmatig wild wordt gespot, bereiken we de afslag naar “Artist point” . Vandaar heb je een geweldig uitzicht op de Upper en Lower falls in de Yellowstone river. De rivier heeft hier een geweldige canyon uitgeslepen.

De Canyon! Is de wereld kijkend in de richting van de Lower Falls nog overwegend groen, als je jezelf hebt omgedraaid, dan kijk je in een geul met zandstenen wanden, waar bovenop nog wat groen is te zien, maar waar gele, roze en ander pastel tinten overheersen. Grillig gevormde wanden die helder afsteken tegen de begroeiing bovenop en de helder blauwe lucht daarboven, terwijl het wit van de rivier de wanden aan de voet van elkaar scheidt. Hier besef je nog meer dan bij de geisers, wat voor een bijzondere plek op aard dit Nationale park is.

Naar “huis”

We doen geweldige indrukken op en vangen aan met de thuisreis. Dat wil zeggen we gaan richting Grizzly RV. Ter hoogte van Canyon Village zien we dat de weg naar Dunraven pass is afgesloten. U raadt het al; deze sectie gaat pas op 26 mei open. We stellen onze route voor morgen wel weer bij. Inmiddels is het door het sombere weer al vroeg donker. Het is gaan regenen.

Dood moe, maar zeer tevreden komen we om 20.00 uur weer bij het motorhome aan. Wij gaan huishoudelijk aan de slag. De kids kunnen er geen genoeg van krijgen en gaan nog even een cache doen.

Vandaag gereden kilometers 220. deze tellen niet mee voor het totaal van de rondreis.
Wild: bizon,elk, hert, moose, grizzly en bald eagle.

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde