Dag 10 Giant’s Castle 2007-10-14

Na lekker te hebben geslapen staan we vanmorgen behoorlijk op tijd op. Het zo langzamerhand wel onze standaard op sta tijd 06.30 uur, maar laat is het toch echt niet. Wat mij dan altijd irriteert is dat als je naar buiten kijkt om het weer te checken, er altijd al mensen op en in de weer zijn.

Het is schitterend weer. Omdat ik weet dat het weer ook zomaar om kan slaan gaan we eerst een paar foto’s nemen alvorens aan het ontbijt te gaan. De mensen die nu met ons buiten lopen zijn hier met een busreis en moeten al weer vroeg weg. De lucht is smetteloos blauw en het is al lekker zonnig. We maken een paar foto’s van de Giant's Castle berg en de aanpalende valleien. Het is hier oogverblindend mooi. We staan op een punt naast de bruidssuite (alle gordijnen zijn daar nog gesloten) en genieten met volle teugen.

Wandeling naar de Caves

Na het ontbijt staan we om kwart voor negen gepakt en gezakt om aan onze wandeling te beginnen. Voordat je een voet buiten het camp zet moet je een register invullen dat gebruikt zal gaan worden bij een eventuele reddingsoperatie. Dat register is bij de receptie en de giftshop. Ik zie de manager en kom met hem overeen nu gelijk al uit te checken zodat wij morgen echt om zeven uur kunnen gaan rijden. Hij geeft ons ook een advies over de route die we zouden kunnen nemen. Volgens hem is die beter dan de route naar Mooi Rivier. Ik heb zijn advies op de kaart nagekeken en heb besloten toch gewoon via mooi rivier te gaan omdat dat veel korter is.   We beginnen aan de wandeling naar de Caves. Al vlug zijn we buiten het park en lopen we over een prima pad met werkelijk een maximaal mooi uitzicht. De bergen hier zijn in de lagere gedeelten groen van de begroeiing. Er zijn prachtige valleien met als eindpunt machtige granieten steile hoge rotsen.

De horizon wordt gedomineerd door Giant's Castle inclusief de pas, de wall en andere majestueuze bergen. Je bent hier beslist in een van de mooiste hooggebergte gebieden. De bergen zijn allemaal rond de drieduizend meter hoog. Ze lijken van geen kanten op de alpen zoals in Zwitserland maar zijn prachtig om te zien. Het pad dat wij volgen ligt op de hoge kant van een van de valleiflanken. Beneden ons stroomt de Bushmans river. Links van ons de helling waarop het pad ligt. Voor ons het massief van de Giant's Castle. De naam is aan de berg gegeven omdat er een sterke gelijkenis met Edinburgh in Schotland zou bestaan. Daar ben je dan als Afrikaanse berg mooi klaar mee! Ons pad voert door tamelijk open terrein langs enorme verspreid liggende rotsblokken. Bij elke wending van het pad heb je weer andere uitzichten. In de lucht vormen zich al wat witte warmte wolkjes. Voor de foto’s is dit een pré omdat een blauwe lucht alleen ook maar saai is. Het pad stijgt geleidelijk. De bewegwijzering gaat middels stenen muurtjes.

Niet alleen landschappelijk fraai, maar ook vandalisme bestendig. Op een bepaald punt kun je naar een andere route. We zien beneden een soort monument. Daar de rondleiding in de Caves elk uur op het hele uur start, besluiten we gewoon door te zetten in de richting van die grotten. We passeren wat rustieke bruggetjes en komen uiteindelijk bij een aantal trappetjes die ons heftig omhoog voeren. Hijgend en puffend bereiken we om tien uur het hek waar de rondleidingen beginnen.

De grotten

De daar gestationeerde gids een charmante vrouw met een mooie naam heet ons welkom. Deze rondleiding wordt alleen voor ons gegeven. In de eerste grot met rotstekeningen is ook een tableau opgesteld met daarin voorstelling over de bewoning van de grot door de eeuwen heen. De grotten zijn voor het laatst in de negentiende eeuw bewoond geweest. De grotten aan de noordzijde van de rots zijn voorzien van nog meer rotstekeningen. Onze gids weet er veel over te vertellen en wij vinden het allemaal heel erg interessant. Na afloop van de rondleiding wordt ons een andere route gewezen dan die via welke we gekomen zijn.

Het vervolg van de wandeling

De afdaling is grotendeels voorzien van betonnen platen maar desalniettemin behoorlijk steil. Beneden komen we uit bij het reeds eerder gememoreerde monument. Je bent hier bij rots 75. In de rots is dit getal ingekerfd. Er hebben hier tijdens een of ander conflict maanden troepen gelegen. Het verhaal gaat dat de kok van het regiment ( het 75e ) dit getal heeft aangebracht. Wij gaan verder over de riverwalk. Het pad voert zoals je begrijpt langs de rivier.

Het is nog steeds prachtig weer en de temperatuur stijgt. Het water klatert over talrijke stroomversnellinkjes en kleine watervalletjes. We hopen nog wat interessante dieren zoals kingfishers of desnoods elanden te zien, maar dat is ons niet toegedacht vandaag. Na riverwalk 1 doen we aansluitend de riverwalk 2. We lopen dus nog een paar kilometer langs de rivier.

Op een punt is er een brug over de rivier terwijl ons muurtje zegt dat het doel van onze wandeling daar niet over voert. Toch even de brug over voor het uitzicht van de andere kant. Daarna zijn we weer trouw aan onze route. Het gaat nu echt geweldig omhoog. We hijgen en puffen weer als oude locomotieven.

Op enig moment schrik ik van een slang die op het pad ligt. Het is echt een joekel. Ik wil mijn fototoestel grijpen en val daarbij pardoes achterover. De slang schrikt zich rot en smeert hem snel. Gonda kijkt hoe ik erbij lig. Ik lig dwars over het pad, ben vuil, heb pijn en ben niet echt vriendelijk, bovendien komt de hemel steeds verder buiten beeld. Uiteindelijk blijkt de schade een vuile broek en een vuile linkerarm. Lopen gaat ook weer. De tijd dat ik de slang heb kunnen zien was lang genoeg om er een adder in te herkennen. Ik houd niet van slangen. Hijgend en vuil staan we even later op het eindpunt van de wandeling. Vandaar gaan we snel in de bungalow voor de verschoning.

Tijdens de lunch op het terras van het restaurant raken we in gesprek met een Belgisch echtpaar die volop met ons genieten van het verhaal.

Een luie middag

We besluiten dat hoewel inmiddels de bewolking al behoorlijk aan het aantrekken is dat we toch nog wat willen ondernemen. De keuze valt op de zg Champagne pools. Je moet daarvoor zeven kilometer terug in de richting van de park entree. We nemen de auto want er is daar een parkeerplaats. We zijn nog niet uitgestapt of we zien een intens zwarte wolk en horen het al donderen. Nou daar hebben we geen zin in, dus keren we terug.

Bavianen

We zetten de fauteuils op het terras en houden ons bezig met vogels fotograferen. Tot iemand ineens een baviaan ziet. De aap heeft eigenhandig de deur van een bungalow opengemaakt zakjes suiker gestolen en zit daar nu van te smullen. Als ik even later in onze bungalow in de keuken een glas water sta in te schenken zie ik in een ooghoek wat bewegen. Ik kijk om en zie een baviaan in onze bungalow. Ik geef een schreeuw en het dier grist een witte plastic zak en smeert hem naar buiten. Ik er achteraan, maar ja een aap of een dikke man……. Bovendien blijkt de aap er een te zijn uit een hele troep. Als we achter ze aanlopen om de plastic zak terug te krijgen en de beesten te fotograferen, smijten ze die zak waar toch niets eetbaars in zit weg. De leider van de groep een echt wel heel forse baviaan begint in onze richting te dreigen. We hebben in Tshukudu van de week geleerd dat een baviaan maar een keertje waarschuwt. We treden dus terug. De bavianen gooien nog wat vuilnisbakken en kolenemmers om en verdwijnen dan richting oerwoud.

Vogeltjes

Bij gekomen van de schrik gaan we op zoek naar zg honeybirds. Het lukt ons er enkele te fotograferen. Al met al toch weer een heel bijzondere dag met veel belevenissen. Ik hoop dat we morgen een wat bezadigder dag hebben.