Anchorage – Anchorage dinsdag 16 september 2003

Gisterenavond laat passeerde nog een trein met flitsende lichten pal achter ons motorhome langs. Vanmorgen worden we al vroeg gewekt door de treinen die passeren en de treinen die even verderop bij het hoofddepot van Alaska Railroad aan het rangeren zijn.

De campinghostes heeft ons gisteren een foldertje van de Ship Creek Shuttle gegeven. Dit is een busje waarmee je voor weinig van en naar het centrum kunt.

We vertellen op het kantoortje, wat we gaan doen en dat de aansluitingen van het motorhome losgekoppeld zijn, maar dat we de auto nog wel even tot vanmiddag willen laten staan. Veel plezier krijgen we toegewenst.

We lopen het terrein af en met komt het shuttle busje voorbij rijden. Wij zwaaien enthousiast naar de bestuurder die onmiddellijk stopt. We worden welkom aan boord geheten, door Barney de chauffeur. Hij zegt dat we voor hem niet hard hoeven te lopen. We storten de dollar en komen aan de praat. Barney vertelt dat het wisselend druk is in zijn busje. In het seizoen heeft hij wel eens tien passagiers per keer en buiten het seizoen rijdt hij vaak leeg. Wij zijn vandaag de eerste passagiers. Het is ook nog pas half tien. Barney is erg blij met deze baan, want het is een vaste baan in dienst van de gemeente. Hij heeft zo het hele jaar door werk en inkomen. Hij is alleen bang dat als hij eens ziek is, een ander de baan inpikt.

Het busje rijdt zomer en winter met een half uur frequentie. Het komt 's-Winters wel eens voor dat Anchorage wakker wordt en merkt dan dat er een meter sneeuw is gevallen. In die situatie is Barney druk met onderweg de sneeuw van zijn route te scheppen, zodat er gereden kan worden.

Passagiers of niet, als een service is aangekondigd, dan moet die er ook zijn.

Barney zet ons voor de deur van de treinenwinkel af. Hij kent de eigenaar nog van vroeger. Wij komen in de winkel toch wel een beetje in luilekker land. De winkel is echt goed gesorteerd, met zaken de Alaska Railroad betreffende.

Ik koop voor mij en Niels ieder een Dieselloc, voor mij in HO en voor Niels in N.

Een kalender en wat stickers komen ook op onze afrekenbon. Vrolijk fluitend lopen we de zonnige straten in. We kijken of we nog wat dingetjes kunnen kopen. Ik ben ook nog steeds op zoek naar een model van een politieauto.

Eerst koffie drinken. We doen dat bij een koffiecorner in een grote overdekte mall. Omdat het nog steeds vroeg is besteden we nog wat tijd met winkeltjes kijken zowel in de mall als buiten in het centrum.

Voor het gemeentehuis lunchen we met hotdogs. Tot slot brengt Barney ons weer naar de camping.

De rit van de camping naar de verhuurder duurt kort. We melden ons aan bij de balie en worden gelijk geholpen. We klagen nog wat over de matras en de bank en worden dan vlot gedechargeerd.

Aan de balie van het verhuurbedrijf neem ik telefonisch kontakt op met het Best Western Hotel. Na enig gemompel mijnerzijds over het feit dat wij een AAA kaart hebben en dat we beiden boven de 55 jaar zijn, zakt de kamerprijs naar $70. Wat een verschil zeg met de prijs die we voor zo'n zelfde kamer op de heenreis hebben betaald.

De mevrouw van het verhuurbedrijf brengt ons per auto ter plaatse.

We lopen door het zonnetje nog een keer langs Lake Hood en nemen een afscheidborrel of twee in de hotellounge.

Morgen om vijf uur op voor de thuisreis.

De shuttlebus van het hotel zal ons brengen. We dineren vroeg en gaan dan naar bed.

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde