Het heeft de hele nacht geregend. Niet hard maar wel constant. Bij het ontwaken is het inmiddels droog en breekt de lucht een beetje.
In het originele schema zouden we vandaag vanaf de Nairn Falls naar Squamish zijn gereisd en zouden we een bezoek aan het station en aan het spoorweg museum brengen.
Morgen zouden we dan eerst de Sea to Sky gondola bezoeken en dan overvaren naar Langdale. Door onze beslissing gisteren om door te rijden naar Squamish gaan we het nu anders doen.
Eerst hebben we nog een gesprek met onze Zwitserse buren. Zij gaan vandaag naar een camping in Vancouver, omdat ze morgen hun RV moeten inleveren.
Wij vertellen van ons plan om naar de Sunshine coast te gaan. Het weer is belangrijk. We gaan het meemaken.

Wij gaan toch maar over de Highway 99 naar de konijnencamping, omdat daar de langparkeer gelegenheid voor de gondola is. Het weer is in ieder geval zwaar bewolkt maar met flinke gaten in de bewolking.
We besluiten daarom op het moment dat we aankomen op de langparkeergelegenheid  om door te rijden naar de 3 uur parking bij de gondola omdat ze daar, zo als dat hoort bij de kassa een beeldscherm hebben met het zicht op de top.
Als we de afslag hebben genomen en de parkeerplaats willen oprijden staat een eindje verder een in officieel tenue gestoken mevrouw ons te wenken. We rijden naar haar toe en krijgen aanwijzingen waar we onze Rv kunnen parkeren. Zij voegt er aan toe dat er voor ons geen tijdslimiet geldt. Mooi.
Als we naar de kassa lopen raken we in gesprek met een promotor van het hele gebeuren. Deze man is niet alleen al in de zestig maar ook erg enthousiast. Hij vertelt dat het zicht boven niet maximaal maar eigenlijk best wel redelijk is. En dat er boven zoveel leuke dingen te doen zijn. We laten ons overhalen. We kopen onze kaartjes in de giftshop. Dat scheelt een hoop Japanners.

Op de berg is het zicht redelijk en zo af en toe breekt de bewolking verder en heb je uitzicht. We lopen de Panorama trail. Langs dit behoorlijke wandelpad liggen ook een aantal geocaches. Die pikken we natuurlijk mee.
De plantengroei is bijzonder. We hebben zicht op de ons omringende bergen en hebben het best naar ons zin. We komen bij een viewpoint waar een houten platform is gebouwd dat een stuk de berghelling uitsteekt. Als we hier zijn krijgen we behoorlijk zicht op Squamish en de Howesound. Best mazzel want erg lang duurt het niet, voordat een wolk weer in de weg zit.
Als we aan het einde van de trail zijn is het echt tijd om te gaan eten. Nou daar is op gerekend. Twee hamburger menu's rijker en zo'n 33 dollar armer zitten we even later buiten op een enorm platform te eten.
Na de maaltijd lopen we over de suspension bridge,naar een volgend viewpoint. Ook de tocht terug naar beneden geeft heerlijke uitzichten. Al met al ondanks het weer een geslaagde tocht.
Beneden in de giftshop informeer ik naar het West coast Heritage railroad museum. Zij hebben voor ons een kaart van Squamish waarop het museum met adres vermeld staat.

De Garmin leidt ons snel en efficiënt naar het museum. Bij aankomst kijken we onze ogen uit. We zijn hier zo'n pakweg 16 jaar geleden ook geweest en herinneren ons van die tijd een aardig museum .
Nu zien we een gigantisch Roundhouse. Daarbinnen staat NB de Royal Hudson, een stoomlocomotief uit 1940, van het type 2C2 sneltreinlocomotief. Het is al jaren het parade paardje van de British Columbia spoorwegen. Deze locomotief trok toch nog niet zolang geleden speciale treinen langs de kust naar Vancouver.
Het museum en het materiaal dragen nu wel een Canadian National stempel, omdat BC rail na het faillissement door deze maatschappij is overgenomen. Verder is het museum erg interessant.
Er zijn diverse bijzondere collectie stukken. We vermaken ons hier geweldig.

Terug op de camping eet ik een ijsje. Het gaat hier om schepijs. Je kunt kiezen uit een of twee scoops. One scoop is hier een hele maaltijd. De ijsverkoopster geeft aan dat nu aan het einde van het seizoen de scoops wel wat erg groot uitvallen.