Rhenen - Denver

Geen drukte bij de check-in. Het is tamelijk rustig in de vertrekhal. Heel wat anders dan bij ons vertrek in 2003 naar Alaska. We kunnen nu met onze bagage zo naar een incheck balie zonder eerst nog weer door een controle te moeten. De balie van Delta airlines is goed bezet en heeft geen wachtenden. We zijn dus gelijk aan de beurt. We worden goed geholpen. We krijgen stoelen bij de nooduitgang. We vliegen heen via Cincinnatti en terug via Atlanta. Voor alle vluchten worden onze plaatsen vast gereserveerd. Dat is lekker, weet je tenminste zeker dat je naast elkaar zult zitten. We hebben dat wel eens anders meegemaakt.

Zo rap alles nu gaat kunnen we rustig een kopje koffie drinken en nog wat winkelen.

Nadat we bij de gate nog een keer zijn gecheckt, nemen we plaats aan boord. Het vliegtuig vertrekt keurig op tijd en is zelfs te vroeg in Cincinnatti. Dat te vroege aankomen wordt afgestraft met 20 minuten circuits vliegen voordat we mogen landen.

Computerstoring

Als wij als eersten bij de Immigration aankomen, zijn wel alle hokjes bezet, maar mogen we niet verder. Er is een landelijke computerstoring waardoor onze paspoorten en visa niet gecontroleerd kunnen worden. Een official deelt ons dit alles mede en zegt toe plan B inwerking te stellen. CD's worden rondgedeeld en met slechts 5 minuten oponthoud zijn we aan de beurt. Visum formulier bekijken, een vingerafdruk van de rechter wijsvinger, daarna een van de linkerwijsvinger een foto en hop het gewenste stempel in het paspoort. Omdat we al zolang hebben moeten wachten, vinkt de douane onze kaarten al af terwijl wij nog op onze bagage bij de band wachten. Nu we de koffers hebben kunnen we zo doorlopen.

Koffers weer op de band voor de transfer vluchten en ja hoor! Veiligheidscontrole!

Spullen op de band, broekriem af, schoenen uit en dan door het poortje. Gelukkig piept er niets, want anders kan je met een “security officer” het hokje in.

De vlucht naar Denver is zonder maaltijd verzorging. Efficiënt, maar toch effe wennen. We krijgen een drankje en wat zoutjes. Gelukkig hebben we geen honger. Later blijkt dat Delta op bijna alle binnenlandse vluchten de maaltijd service heeft afgeschaft. Scheelt in de kosten en dus de prijs van je ticket. Het vliegtuig is een MD 88, comfortabel maar wat krapper dan de toestellen die intercontinentaal gaan.

We vliegen langdurig boven een vlak landschap, waarin patronen van overstromingen door een rivier duidelijk zijn waar te nemen. Vanaf onze hoogte kan je niet zien of het hier slechts littekens betreft of dat het hier om zg “wetlands”gaat.

Weer wat verder valt ons in de akkers het veel voorkomende cirkelpatroon op. We denken dat dit wordt veroorzaakt door de beregeningsinstallaties die overal staan.

Het land is hier wel vlak, maar ligt op behoorlijke hoogte. Denver zelf noemt zich de “mile-high city”

In Denver aangekomen, moeten we van “Concourse”C, naar de bagageclaim area in Concourse A. Hiervoor hebben ze een geheel automatisch functionerende metro aan gelegd. Er komt geen personeel aan te pas.

De balie van Hertz is zo gevonden. De dame achter die balie vertelt me dat zij daar geen auto's heeft en dat ik dus niet bij haar moet zijn. We gaan naar buiten waar bij zijn eigen halte de bus van Hertz al staat te wachten. In no-time zijn we op het terrein van waaruit alle gehuurde auto's vertrekken. Er is een balie met rijen medewerkers om de zaken vlot te laten verlopen.

De dame achter de balie die ons helpt tracht nog wel ons voor een extra verzekering (niet nodig) en een upgrade (te duur) te interesseren. Als ze ziet dat wij niet willen stopt ze onmiddellijk en wijst ons de plek waar onze Explorer staat.

Have a nice journey!

De hotelkamer is perfect. Snel gaan we aan de overkant van de straat een hapje eten. Om 21.30 uur lokale tijd ( het is in Nederland dan 05.30 uur ) gaan we uitgeput naar bed. We zijn van 04.00 uur op de ene dag tot 05.30 uur op de volgende dag in touw geweest.

Donderdag 19 mei 2005 Rhenen – Denver

Computerstoring