Nadat we gisteren vroeg naar bed zijn gegaan, zijn we vandaag toch vroeg wakker. Ondanks de vermoeidheid heb je waarschijnlijk toch je eigen slaap-waak schema. Het hotel is goed bevallen. We besluiten om na het eenvoudige ontbijt, ook hier te reserveren voor de laatste nacht van de reis.

Maar dat valt niet mee. Het tarief van $51,--, dat wij via internet hebben gekregen, kan men ons niet bieden. De dame bij de receptie mag niet goedkoper gaan dan $97,-- en dat moet ze dan eerst nog met de manager overleggen. We besluiten, dat we het dan later nog wel eens via internet zullen proberen.

We vertrekken al vroeg. Om 08.00 uur zitten we op de weg. We moeten naar de I-70. Op zich moet dat eenvoudig kunnen, het zal onwennigheid zijn, maar we rijden twee keer fout. Eenmaal op de grote weg merken we twee dingen op. Ten eerste: Denver is een grote stad met veel verkeersdrukte en ten tweede: hier in de buurt rijdt men net zo makkelijk te hard als bij ons thuis.

Ik wil tijdens mijn vakantie geen gedonder met de politie en houdt me dus echt aan de maximum snelheid. Het resultaat is dat ik op de vier rijstroken tellende weg links en rechts wordt in gehaald. Mijn idee om dan maar de rechterstrook aan te houden, is ook niet erg gelukkig. De rechterstrook verplicht vaak tot rechtsaf gaan bij de volgende afrit. Ik pas me aan en wen snel.

We gaan eerst naar Golden net ten westen van Denver. Ligt Denver in het laatste stukje van het vlakke deel van Colorado, Golden ligt in de eerste bergen.

We nemen de afslag naar de Mountain View Road. Het graf van Buffalo Bill gaan we bezoeken. Het is niet zo dat ik een grote bewondering voor deze figuur heb, maar ik heb gelezen dat je daar een prachtig uitzicht hebt over Denver.

Ten aanzien van Colorado merken we op dat deze staat als geheel op grote hoogte ligt, maar dat het land ten oosten van Denver net als de stad zelf vlak is. Pas ten westen van Denver zijn er bergen, maar dan ook wel gelijk en veel.

Maar goed we nemen de Mountainview road en rijden met veel bochten en hellingen naar boven.

Dat van dat uitzicht is helemaal waar. Je hebt een schitterend uitzicht over de vlakte en Denver. Ook Buffalo – Bill heeft vanuit zijn graf een magnifiek uitzicht over Denver en de prairies waar vroeger de buffalo's graasden. Dat wil zeggen als er nou niet precies voor zijn voeten een grote zendmast gebouwd zou worden.

Het is warm hierboven. Boven de stad hangt een blauwe nevel. Kijk je de andere kant op naar de bergen dan zie je bergen met besneeuwde toppen scherp afsteken tegen de helder blauwe hemel.

Op weg naar Rocky Mountain Natl Park.

We vertrekken bij Bill en volgen de weg via de andere helling naar Golden. In Golden slaan we het spoorwegmuseum over en kiezen we voor de S6. Op de kaart een weggetje, maar in werkelijkheid een weg die prachtig door het berglandschap voert. Hoge rotswanden, tunnels en riviertjes, enorm zeg! Hier en daar wordt geadviseerd om in geval van “Flash-Floods”het hoger op te zoeken. Het geheel doet ons een beetje denken aan een weg bij Pottenstein in Franken, Beieren. Het landschap neemt al snel Zwitserse vormen aan.

Bij de city-limits van Nederland stoppen we even voor wat foto's. Het plaatsje logt op 8000 en nog wat feet. Als je langs het bord kijkt dan krijg je Nederland met op de achtergrond tegen een staal blauwe lucht twee wit besneeuwde toppen van de Rocky Mountains. Dat is weer eens wat anders dan windmolens.

Hoe komt nu een middelgroot mijnwerkersplaatsje in het centrum van Colorado aan deze naam? De verklaring blijkt te liggen in Nederlandse investeerders die hier veel geld etc hebben ingepompt.

In het plaatsje doen we boodschappen. Ook als je met de auto reist dan heb je toch wat nodig als frisdrank en wat snoeperijen. Bij wijze van lunch kopen we in de supermarkt ieder een sandwich. Je gelooft je ogen niet, maar zelfs de eenvoudigste sandwich is toch zeker 10 cm dik. Het brood is maar dun, maar het beleg!!!

De weg naar Estes Park, waar de ingang van Rocky Mountains Natl Park is gelegen, voert door prachtig berglandschap. Beboste hellingen met besneeuwde toppen zijn ons deel. Bij de parkingang kopen we een “Golden-Eagle”pass. Ook lopen we hier tegen onze eerste teleurstelling op. De Trail Ridge Road die dwars door het park loopt over de continentale waterscheiding naar Granby, is nog niet open. In onze informatie staat deze weg aangegeven als het gehele jaar geopend. De weg is sowieso 's winters gesloten. Er is echter deze winter zoveel sneeuw gevallen, dat men met sneeuwruimen nog niet klaar is. Het is ook pas sinds een paar dagen goed weer, vandaar. Voor ons betekent dit, dat we onze plannen moeten bijstellen. We kunnen nu immers niet volgens plan naar Granby.

We besluiten eerst maar eens het park in te rijden en wel net zover dat we niet meer verder mogen. Daar zullen we dan onze alternatieven onder ogen zien.

Het landschap is hier topklasse. Overal om ons heen hoge bergen en wijde dalen. In de dalen zien we elk. Bij Rainbow curve is de weg met een slagboom afgesloten. Je kunt ook wel zien waarom. We rijden al een poosje tussen besneeuwde bergen en de weg heeft dito bermen. Op de parkeerplaats van Rainbow Curve is het goed druk. Het uitzicht is er fenomenaal. Ook de wel erg tamme blue jays en grey jays zijn samen met de grond eekhoorns een attractie. Samen vermaken zij de mensen. Na enige tijd keren we om en gaan via weg US 34 via Sheep Meadows naar de uitgang van het park. Bij Sheep Meadows is het een drukte van belang. Links en rechts van de weg is een kudde elk en een kudde longhorn sheep bezig met grazen. Er zijn hier leuke plaatjes te maken. De mannen van beide kuddes staan op de helling links van de weg, terwijl de dames rechts van de weg in de weide bij de vennetjes lopen te grazen.

Cache La Poudre

Wij hebben inmiddels besloten om via Loveland en Laporte het park om de noord te ronden en dan verder te gaan richting Steamboat Springs. We zien wel waar we uiteindelijk zullen gaan overnachten.

De weg het park uit via Estes Park naar Loveland is er weer eentje uit het sprookjesboek. Ik begin Colorado erg te waarderen. Je hebt hier elkaar kort opvolgend een geweldige grote variatie in landschappen.

Loveland en Fort Collins

Loveland is een druk plaatsje met een groot aanbod van supermarkten en b.v. benzinestations. Ook wij gaan tanken. Altijd weer even uitzoeken hoe het een en ander werkt, zo'n eerste keer. Maar de procedure loopt goed, zodat we vlot weer verder kunnen. We gaan door naar Fort Collins. Hier is de University of Colorado gevestigd. Het is hier werkelijk erg druk. De plaats is langgerekt en je rijdt een hele poos langs de campus. Na verloop van tijd vinden we eindelijk de afslag naar het Roosevelt National Forest.

Cache la poudre river Na de drukte van Fort Collins is deze weg een verademing. Langs een wild water riviertje gelegen, slingert de weg zich omhoog om de Rocky Mountains over te trekken. De rivier heeft de vreemde naam Poudre. De kloof waarin de rivier is gelegen heet Cache la Poudre. Alles natuurlijk wel Amerikaans uitgesproken. De weg, de rivier, de rotswanden brengen je samen in een romantische sfeer. Eigenlijk is het allemaal heel intiem. De weg is overigens wel heel lang. Je rijdt hier wel een uurtje of zo.

Cameron Pass Was de 10.758 ft hoge Milner Pass in het park nog afgesloten, de 10.276 ft hoge Cameron Pass die feitelijk ook in het Rocky Mountain Natl Park ligt en waarover weg 14 je voert, is gewoon open. Even voor de goede orde: 10.000 ft is 3000 meter. Deze passen liggen dus hoger dan de top van de Schilthorn in het Berner Oberland. Boven op de pas is alleen de weg sneeuwvrij. Wat mij afgezien van het werkelijk buitengewoon fraaie uitzicht op nog hogere bergen, verbaasd, is het volgende. Op deze hoogte groeit in Europa geen boom. Op meer dan 3000 meter in Colorado staan gewoon meters hoge bomen. Hoe zit dat nou met die boomgrens?

Walden

Na passage van de Cameron Pass verandert het landschap dramatisch. We rijden nu op een onafzienbare hoogvlakte tussen twee bergruggen. Rechts en achter ons de Medicine Bow Mountains en links van ons de Gore Range van de Rocky Mountains. Hoewel links en rechts van de weg weilanden met koeien zijn, moeten we nog behoorlijk remmen voor overstekende reeën. Je voelt je hier echt eenzaam.

Het is inmiddels al laat geworden. Om 19.00 uur bereiken we Walden. Het eerste motel dat we daar vinden heeft geen dak meer, gelukkig is Walden niet erg groot en vinden we vlot het enige geopende motel van die plaats. Het is wel een erg eenvoudig motel. Alles dat noodzakelijk is, is aanwezig, maar verder geen luxe. In de plaatselijke saloon moeten we om een glas bij ons flesje bier vragen, maar het eten is erg goed.

Op naar morgen.

Milestand: 303

Wild: reeën, elk, bighornsheep, grond eekhoorns, blue jay, gray jay,
marmotten en diverse roofvogels.

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde