Alleen het centrum van Sedona is wel veel drukker geworden. We hebben nu ook niet zoveel interesse meer in rode rotsen, omdat we daar de afgelopen drie weken al zoveel van hebben gezien. Maar toch ergens knaagt het wel. We zullen deze morgen proberen iets van de schade goed te maken. Maar helaas op de Redrock Loop Road staat de zon door het vroege tijdstip waarop we hier rondrijden ongunstig voor goede foto’s. We maken wel een paar herinneringskiekjes.

Campo Verde

Onze volgende stop is in Camp Verde. Er ligt hier een cache die we willen scoren. We moeten vlakbij een enorm grote kruising van wegen zijn bij de toegang tot Camp Verde.

Het vreemde aan deze kruising is dat die volledig is aangelegd voor vier richtingen. Verkeerslichten en voetgangers oversteeklichten etc. inclusief. Alleen, eh… er zijn maar drie aansluitende wegen. De vierde eindigt na 3 meter bij een hek van een soort weiland. Op de toekomst voorbereid zeker.

Tonto Natural Bridge State Park

Onze route brengt ons bij Tonto Natural Bridge State Park. Hier is een heel grote natuurlijke brug. De onderdoorgang is wel 100 meter lang. Heel bijzonder. De Ranger die we spreken wijst ons op een iets kleiner juweel in dit state park namelijk de waterval route. Wel veel treden af en weer op maar met dit weer nog wel te doen. De Gowan trail die via een stijl pad naar de bodem van de canyon leidt raadt hij ons af.

The Waterfall Trail

Op de Waterfall Trail daal je een fors aantal treden af richting de canyonbodem en je verwacht een standaard waterval. Nou dit is heel wat anders hoor. Aan het einde van het pad tref je een aantal grotten aan die geheel worden afgedekt met grote mosgordijnen. Langs de mos gordijnen sijpelen diverse stralen water naar beneden. Diverse akeleien versieren met hun gele bloemen het groen van het mosgordijn. De route is echt de moeite waard. Het pad ligt geheel in de schaduw van de bomen en van de rotswand. Het water zorgt voor verdere verkoeling. Zeer bijzonder.

Roosevelt Lake

Na verloop van tijd bereiken we bij Tonto National Forrest and Recreation Area het Roosevelt stuwmeer. Het meer is van geweldige schoonheid. Blauw water tegen een achtergrond van rode en bruine en groene woestijn kleuren. Ook de cactussen zijn hier groot in aantal en in omvang. Bij het begin van het meer staan nog groen groeiende bomen tot aan hun kruin in het water. Verder op varen al diverse boten en nog weer verder is een complete jachthaven. Je rijdt echt heel veel kilometers langs het meer.

Tonto National Monument

Plots is daar ook een bordje dat naar Tonto National Monument verwijst. Ook daarheen gaan we. We maken echter alleen wat foto’s bij het bezoekerscentrum. Ook het visitorcenter gaan we nog in. Naar de clifdwellings zeker honderd meter hoger gelegen gaan we maar niet. Het is hier echt snikheet. Ook de Ranger in het visitorcenter neemt al als vanzelf aan dat we niet gaan hiken.

Het monument ligt ruim boven het meer op de tegenover liggende bergen. Als je er bent kijk je langs de ene zijde via een met talloze cactussen begroeide helling naar het meer. Mooie plaatjes hoor die groene planten tegen het staalblauw van het meer. Aan de andere zijde kijk je omhoog naar een tweetal grotten met de zo genaamde clifdwellings. Met behulp van de kijker stel ik vast dat de ruines in goede staat verkeren.

Phoenix

Als we verder gaan, zijn we na enige tijd ineens in Miami. In Arizona dan hè. In Miami wordt op grote schaal mijnbouw volgens de dagbouw methode uitgevoerd. Hele bergen zijn er weg gegraven in verband met een of ander mineraal. Ook staan er hele series treinwagons van het type onderlosser gereed om gevuld te worden. Een locomotief hebben we echter niet gezien.

Midden in het spitsuur naderen we Phoenix. Dat is wel even hectisch hoor. Acht rijstroken het is niet niks. Acht aan jouw kant en acht voor het tegemoet komende verkeer. Gelukkig weet Tom Arie hier goed de weg. Eerder vandaag bij het Roosevelt meer heeft het apparaat ons echt in de steek gelaten. Volgens het ding reden we voortdurend naast de weg, moesten we scherpe bochten maken etc. In werkelijkheid reden we natuurlijk gewoon op de weg en liep die weg gewoon rechtdoor.

Maar goed hier in Phoenix perfect hoor.

In Phoenix is het vandaag echt onbeschaafd warm. Zo warm dat wij niet de moed op kunnen brengen om een eind te gaan lopen voor ons diner. We besluiten dan ook maar in het naast het hotel gelegen Mexicaanse restaurant ons geluk te gaan beproeven. Daar hebben we echt geen spijt van gekregen.