Dag_11 West Yellowstone

We hebben een vroege start vanmorgen. Er moeten vandaag heel wat kilometers gemaakt worden. Bovendien loopt het eerste deel van het traject nog door Yellowstone National Park. Dat drukt natuurlijk het tempo wel.

Nadat we de olie gepeild hebben, tja wij zijn zo ouderwets, gaan we op stap.
Vanaf het Evergreen hotel naar de west ingang van Yellowstone is maar een zucht. Bij de ingang aangekomen doet de volgende enigszins komische situatie zich voor, dat de rij speciaal voor mensen die al betaald hebben lang is.
De kassa waar je kunt betalen heeft geen werk.
Wij gaan natuurlijk dan naar zo’n betaal kassa. De Ranger wenst ons een fijne dag en een goede reis.

Nu het nog zo vroeg is hangt er een fijne sfeer in het park.
We sluiten aan bij de file achter de langzaamst rijdende auto.
Meestal rijdt voorop zo´n veel te dure Buick met daarin een bestuurder van de generatie die Amerika groot heeft gemaakt.
Je ziet ze in de stadjes en in de restaurants ook wel.
Eerst denk je hoe kunnen mensen die zo langzaam zijn een land als dit belangrijk hebben gemaakt.
Daarna dringt pas tot je door dat ze waarschijnlijk door het harde werken goed versleten zijn.
Des te schrijnender is dan het gedrag van een belangrijk deel van de jeugd.
Die laatsten doen n.l. of ze niets van enig belang vinden en dat ze overal recht op hebben.

Om de kruising bij Norris Basin te bereiken ben je nog best een tijdje onderweg. We zien vandaag wat meer bison en een grotere groep herten.
We gaan in de richting van Canyon Village om vandaar de Upper- en Lower Falls in de Yellowstone River te bereiken.
Ik heb de coördinaten in de Garmin gezet. Dat geeft een aantal voordelen. Naast dat je de weg wordt gewezen, krijg je ook een indicatie van de tijd die je nodig hebt voor de af te leggen afstand.
Bij Canyon Village gaan we rechts af en bereiken al snel een afslag naar de Falls viewpoints. In tegenstelling van wat Garmin ons opdraagt en wat we ooit gepland hebben gaan we links af om bij de viewpoints op de Falls aan de west zijde uit te komen.
Het is er prachtig hoor en je kunt er leuk wandelen. Maar het is niet onze bedoeling. Na even gekeken te hebben gaan we weer de auto in. We beloven Garmin naar haar te luisteren en gaan op pad. We moeten i.v.m. het één richting verkeer eerst helemaal terug naar Canyon Village. Wel wat omslachtig.

Bij het goede viewpoint van de Upper Falls lopen we achter een groepje mensen aan die een gids hebben ingehuurd. Nu weet ik weer waarom wij liever zelfstandig reizen.
De gids is een meisje van begin twintig, zij ratelt aan een stuk door. Ze verteld interessante feitjes en wisselt die af met volledig onbelangrijke verhalen over hoe in haar jeugd etc.
In ieder geval staat die klep niet stil. We gaan het groepje zo snel mogelijk voorbij. Het uitzicht is geweldig.

Je kunt van hier lopen naar Artist point bij het viewpoint op de Lower Falls.
We zien een echtpaar terug komen. We waren toch al niet van plan te gaan lopen, maar na dit stel gezien te hebben al helemaal niet meer.

Bij Artist point begint het net een beetje drukker te worden. Gelukkig moet de eerste bus nog arriveren.
We hebben ruimte en tijd genoeg om foto´s te maken en te genieten van het uitzicht. Bij terugkeer op de parkeerplaats zien we de eerste bus van vandaag. Deze keer hebben een groepje mormonen het van de Japans-Chinese horde gewonnen.

We rijden nu in een stuk door naar de oost uitgang richting Cody. Onderweg moeten we een paar keer stoppen in verband met een animal jam.
En gelukkig denken we aan het viewpoint bij Mudgeyser. Toen we Sulphur Caldron, voorbij reden deed de enorme stank ons besluiten daar niet te stoppen. Sorry, er zijn echt grenzen.

Het landschap in het oostelijk deel van het park verschilt enorm van het westelijk en noordelijk deel. Het oosten is veel ruimer en kent meer weide grond. Vandaar ook de grote aantallen bison die je hier ziet.

Bij Fishing Bridge, waar de Yellowstone River het Yellowstone Lake weer verlaat, is het gezellig druk. In het bijgelegen visitor centre is het echt druk.
We rijden de weg op naar de oost ingang. Deze weg loopt langs het meer. Je hebt de meest geweldige uitzichten. Bij Steamboat point nemen we afscheid van Yellowstone. Daarna gaan we over een echte bergpas richting Cody.

Net voorbij de oostingang van het park vinden we een geocache. Ja, de hobby blijft roepen. De weg naar Cody heet de Buffalo Bill Highway.
Je rijdt door weer heel ander landschap dan je in Yellowstone kunt vinden, Het is hier prachtig tussen al die geweldige bergen.

Na enige tijd bereiken we het Buffalo Bill State park aan de oevers van het meer met dezelfde naam. Dit meer is een stuwmeer. De verering voor Buffalo Bill komt door het feit dat hij een inwoner van Cody was. Aan het einde van het meer is uiteraard de dam. Je hebt hier een visitor centre. We willen het allemaal eens van dichtbij bekijken. Nadat we geparkeerd hebben zien we een golfkar met een Ranger. Het blijkt dat we met deze kar naar het visitor centre op de dam gebracht kunnen worden. De afstand van de Parkeerplaats naar het visitor centre is namelijk best behoorlijk lang. De Ranger heeft ook nog wat tips.


	De dam is sensationeel en het visitor centre is aardig. Op de terugweg naar de auto verteld de Ranger het verhaal dat Buffalo Bill na zijn overlijden door zijn echtgenote voor veel geld aan Denver is verkocht. Wij hebben bij Denver aan dat grafmonument gestaan. Buffalo Bill echter heeft altijd aangegeven dat hij op een bergtop bij Cody begraven zou willen worden. Het verhaal gaat nu dat Buffalo Bill´s vrienden zijn lijk gestolen hebben en bij Cody begraven hebben. Toen Buffalo Bill´s echtgenote overleed, is zij naast Buffalo Bill in Denver begraven. De vraag is echter of zij nu wel echt naast haar man ligt. Langs de dam af moeten we door een sterk dalende tunnel naar Cody. Cody spreekt ons niet erg aan. Erg uitgestrekt maar niet echt voorzien van een leuk centrum.

Van Cody gaan we naar Shell en rijden dan, nadat je eerst een gebied hebt doorkruist waar kuddes wilde paarden leven, door het Bighorn National Forest.

We passeren ook : South Big Horn County Airport. Hier is het nationaal museum van brandbestrijdingsvliegtuigen gevestigd. Er staan tal van inmiddels zwaar verouderde vliegtuigen.
Voor de liefhebbers, wij zien zomaar een Boeing Stratocruiser, verscheidene Neptunes en een Liberator. Je kijkt de ogen uit. Het moet gezegd sommige vliegtuigen zijn wel wat gehavend. Maar toch erg leuk wel.

Bij Shell begint de Bighorn Scenic Byway. Dit is een geweldige bergweg die zich door de Bighorn Mountains slingert.
Werkelijk prachtig.
We passeren ook de Shell Falls. Hier is een geweldig viewpoint aangelegd. Je kunt de waterval en de gevormde kloof vanaf diverse platforms bekijken.
Voor het bijbehorende visitor centre ontmoeten we een stel hummingbirds, Ze zijn ongeveer zo groot als je duim en maken met hun vleugels een brommend geluid. Ze zijn ook razend snel. Erg leuk om eens te zien.

We gaan verder en komen dan in de Antelope Butte Ski Area. Hoog op de bergen en heel erg uitgestrekt.
Dan naar Granite Pass. Je hebt hier een enorm prachtig uitzicht. Alleen, tja het is behoorlijk gaan regenen. Dus van de vele uitzichtpunten hebben we geen gebruik gemaakt. De afdaling vereist wel enige concentratie.
Al met al een prachtige route met een aantal niet verwachtte hoogtepunten.

Moe maar voldaan komen we uiteindelijk in Sheridan aan. We tafelen daar in een fatsoenlijk restaurant. Geweldig goed eten. WE overnachten in het Trails End Motel.