Het hoe en waarom van die panhandle heb ik op wikipedia gevonden. Er zijn meer staten waar het begrip een rol speelt, zoals bv bij Oklahoma. Florida is bijna geheel een zogenaamde panhandle.

Wij zijn op weg naar Carhenge in het plaatsje Alliance. Het gaat om een kunstzinnige maar ook komische persiflage op Stonehenge.
In Carhenge hebben ze Stonehenge gekopieerd met behulp van autowrakken. We zijn geamuseerd.
Wel hebben we uit publicaties de indruk opgedaan dat het “monument” groter is dan we het nu in werkelijkheid zien. Het blijft in ieder geval grappig.

Nadat we Carhenge hebben verlaten zien we diverse treinen van de BNSF. De meeste daarvan staan stil. Bovendien wordt er op diverse plaatsen aan het spoor gewerkt. We hebben dat al vaker beleefd.
Het lijkt wel of de BNSF alleen ’s-nachts rijdt. Ik weet dat het niet zo is, maar het kan toch ook niet zo zijn dat ze de treinenloop stoppen als wij in de buurt zijn.
Gelukkig zien we vandaag ook wel een paar BNSF treinen rijden.
Voorbij Scotss bluff komen we langs het spoor van de Union Pacific te rijden. We zien hier binnen het half uur wel drie treinen, die na elkaar in dezelfde richting rijden. Per trein twee locomotieven aan de kop, dan ongeveer 2 kilometer wagons met steenkool en dan nog een locomotief aan het einde.

We hebben vandaag als tweede Chimney rock op het programma staan.
Deze “rock” bestaat uit twee delen. Het onderste deel is een soort klei, terwijl de uitstekende chimney van veel harder zandsteen is. Het lijkt er op dat de vloer van het huidige dal op de hoogte van de bovenkant van de chimney was.
Al het materiaal is door erosie weggehaald. Waar het allemaal is gebleven vertelt het verhaal niet.
Als we na het visitor centre rijden hebben we een intermezzo met twee stuks jong vee. De dieren zijn uit het weiland ontsnapt en drentelen op de weg en in de berm.
In het visitor centre meld ik het aan de dienstdoende maagd. Zij hoopt dat de eigenaar ze snel zal vangen. Dat ik mogelijk enige actie van haar verwachtte, dat kwam niet bij haar op. Ik denk nog te Nederlands denk ik.
In ieder geval scheelde het praatje me de donatie van $3 per persoon die je voor toegang van het centre zou moeten betalen.

Verder staat vandaag Scotts Bluff National Monument op het programma.
Ik ben eerlijk vergeten waar het hier om zou gaan. Bij de voorbereidingen heb ik dat beslist geweten, maar ja je geheugen, kan dat ook niet allemaal meer bevatten.
Het blijkt dat Scotts Bluff een grote “kaap” of opvallende rotspartij in het verder vrij vlakke landschap is.
Dit punt was van belang op de zogenaamde wagontrails waarlangs honderdduizenden immigranten van het oosten naar het westen reisden. Er waren enkele van die trails. Die langs Scotts Bluff lag op de route naar Californie.
Voor ons bezoekers is er een museum, staan er buiten correcte modellen van de beroemde huifkarren. Ook lopen er mensen in kledij uit de tijd van de trails.
De belangrijkste attractie voor ons is echter de weg die is aangelegd waarover je naar de top van de “Bluff” kan rijden. De weg is geweldig. Hij is voor de begrippen hier erg smal.
De weg stijgt enorm en heeft drie tunnels nodig om uiteindelijk bij een p-plaats boven uit te komen. Wij lopen boven te wandelen in een bakoven temperatuur. Ondanks het geweldige uitzicht houden we het niet lang vol.
Wel een geweldige attractie.

Als we weer reisvaardig zijn rijden we richting Fort Collins via de meest efficiënte weg. Onderweg pikken we diverse geocaches op. Het is onderweg soms 109 graden. Het rijden is daardoor best vermoeiend.

In de buurt van Fort Collins zien we enorme rookwolken van de brand die daar in het gebied van de Cache de Poudre Creek woedt. Toen we hier drie weken geleden in Colorado voet aan de grond zetten, was die brand er al. Vandaag brand het nog!

Na het Motel6 in Chadron, is de Sleepinn in Fort Collins een teleurstelling. Maar goed je kunt niet altijd top of the bill zitten.