Vrijdag 26 mei 2006 Radium Hot Springs – Banff

Kootenay National Park

_

Vanmorgen is de hemel grauw en donker grijs. Het regent enorm. Het ziet er niet naar uit dat het nog wat wordt met het weer. Wel erg jammer want vandaag rijden we door een heel mooi stuk van de Rockies. Het Kootenay National Park is ons doel. Hoewel er ook wat kleinschalige attracties zijn is vooral de bergwereld waar je doorheen rijdt van een buitengewone schoonheid. Ik ben bang dat we er weinig van zullen zien. Toch maar vertrokken. Nou dat hebben we geweten. Kootenay view point Na een korte stop bij de Hot Pools gaan we verder om bij het Kootenay view point te gaan genieten van het uitzicht. Hoe hoger we komen, hoe meer de regen in sneeuw over gaat. Als we bij het view point stoppen ligt er een laagje van 2 cm sneeuw op de auto. Het zicht rondom ons is niks maal niks. Echt shit. Hier kom ik niet voor. We rijden verder en hebben op een camping en later op een viewpoint nog goed zicht op de rivier.

Numa Falls

Wat verder langs de Kootenay River bij Numa falls is een picknickplaats aangelegd. We gaan daar lunchen met zicht op de watervallen. Buiten hoost het. We zien een waterval, over de waterval een bruggetje en dan weet je het wel. Wij gaan er op af. De raven die mij hier een aantal jaren geleden hebben weggejaagd, wonen hier nog steeds. Ik moet denken aan hetgeen ik gelezen heb over raven. Indianen beschouwen ze als zeer wijze dieren. Afgezien van het weer dat ook de raven niet kunnen waarderen is het hier wel geweldig toeven.

Een pad gaat naar de brug over de waterval. Links en rechts zie je een grote verscheidenheid aan planten. De waterval zelf heeft in zwarte rotsen scherpe randen geslepen. De algehele nattigheid maakt het beeld van de waterval en de scherp geslepen zwarte rotsen nog dramatischer.

Paintpots

	Bij de paintpots, verfpotten dus (het betreft hier een natuurverschijnsel), zijn we ondanks de regen uit de auto gegaan en naar de bedoelde paint pots gelopen. We moeten dan over een hangbrug waarvan Maca 's nachts slaapt. Om daar te komen moet je over een hangbrug naar de overkant van de rivier. Maca gaat wel de brug op, maar alleen als wij beloven niet gelijktijdig te volgen. De brug schommelt nogal, vandaar. Aan de overkant volgt een korte wandeling, waarna je in een gebiedje komt waar het water van de ene naar de ander poel vloeit. De aarde is hier gekleurd door de natuurlijke oker pigmenten die hier aan de oppervlakte komen. De oker werd vroeger door indianen gebruikt om hun gezicht te verven bij ceremoniële gelegenheden. Men reisde van herre en verre aan. De aarde werd tot klompjes gekneed en nadat ze gedroogd waren, werd de terugreis met die klompjes in de bagage aanvaard. Later werd de oker hier commercieel gewonnen voor verfproductie over de gehele wereld. Gelukkig zijn de synthetische kleurstoffen, mooier, goedkoper en makkelijker te maken. De commercie is nu hier ver te zoeken. Soms komt het dus gewoon weer goed. Overigens, dat zou ik u helemaal vergeten te melden is het hier ook weer buitengewoon mooi. Wij vinden pootafdrukken van zowel herten als beren in de modder. Heb ik altijd gedacht dat oker, geel van kleur is, blijkt dat je ook rode oker en alle tussen tinten hebt.

Marble Canyon

Marble canyon moet ons volgende hoogtepunt worden vandaag. Er is hier een aangelegde wandeling met boardwalk en zo langs de oevers van Marble Creek. Wat het allemaal zo bijzonder maakt is het kleurenspel. Blauw smeltwater van gletsjers, grijze kalksteen wanden en groene op de klippen groeiende planten. Daarnaast stort de Creek zich op diverse plaatsen ook nog eens met enig geweld van “Pothole” naar “Pothole”. Boven de grootste waterval staat een constante regenboog. Nou ja zolang de zon schijnt dan. Maar het gaat twee keer mis. Ten eerste heeft de zon een vrije dag vandaag en ten tweede is Marble Canyon afgesloten. Er heeft hier tussen nu en ons vorige bezoek een geweldige bosbrand gewoed. Niet alleen zijn alle bomen zwart, ook de boardwalk is ernstig ondermijnd. Aan reparatie is men nog niet toegekomen.

Vermillion pass

Even verder is Vermillion pass. Hier stoppen we even en terwijl we uitkijken over de rivier aan onze voeten, lees ik op een bord de volgende opwekkende tekst: U bevindt zich hier midden in de wildernis. Als wij de weg achter u niet hadden aangelegd, was het de vraag of u in staat zou zijn de bewoonde wereld te bereiken. De rivier voor u zou wel eens een onneembare hindernis kunnen blijken te zijn. Uiteindelijk zou u als u de beren overleefde wel van honger en dorst zijn omgekomen.

We worden er stil van!

De parkeerplaats bij de continental divide laten we rechts liggen.

Banff.

We rijden om 15.00 uur Banff binnen. Ons eerste doel is het station van de Canadian Pacific Railroad. Langs het perron staat een bijzondere trein. Het is een passagierstrein. De rijtuigen dragen het opschrift Canadian Pacific. Voor de trein staan twee locomotieven. De ene is in helder rood geschilderd, terwijl de andere een historisch kleurenschema van de CP draagt. Voor de treinen liefhebber een buitenkansje.

Upper Hot Springs

Banff town

Na ons tijdelijke huis op de Tunnel Mountain Campground te hebben geïnstalleerd, gaan we met de bus naar het centrum van Banff. We slenteren de winkelstraat af en bezoeken heel wat winkels. Her en der kopen we ook nog wat.

Wel heel bijzonder is dat we een Suzuki Swift spotten langs de kant van de weg. Deze auto lijkt helemaal niet op de gelijknamige modellen die we hier in Europa kennen. De enige parallel met mijn eigen Swift is de kleur. Het is wel net als de mijne een nieuwe auto. Kennelijk worden onder dezelfde naam door het zelfde concern verschillende auto's gevoerd per werelddeel. Merkwaardig!

We dineren in een cowboyrestaurant met country DJ.

Deze dag is ook weer praktisch om

Kilometers vandaag 151
Totaal: 2457 + 151 = 2608 kilometer

Wild: herten, elk, raven en iets dat op een springbok lijkt.

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde