Zondag 28 mei 2006 Abrahams Lake – Jasper

.

_

Morgenstemming

Vanmorgen is het nogal koud. De zon schijnt maar de temperatuur heeft nog wat aanmoediging nodig. We lopen eerst nog even naar het viewpoint waar deze camping beroemd om is. Prachtige bergen rondom. Soms zijn de toppen bedekt met wolken. Bij andere bergen zijn delen van de hellingen door wolken aan het oog onttrokken. Je hebt het idee dat je hoog tussen de wolken staat. Al met al een heel sfeervol gezicht. Voor we vertrekken kopen we in de campingwinkel eerst nog een brood. Niels probeert de glijbaan uit. Hij kijkt bij terugkomst niet erg blij

Langs Highway 11

We rijden het hek uit in oostelijke richting omdat er nabij nog een geo-cache te scoren valt. We rijden de goede kant op. Op een gegeven moment wijst de GPS stijf naar rechts. Niels gaat de auto uit om te voet de cache te vinden. Hij moet daarvoor vanaf de weg flink afdalen richting de oever van het stuwmeer. Hij zal wel even bezig zijn denk ik. Terwijl we naar hier reden hebben we tot twee keer toe twee herten gezien. Foto's maken lukt niet. Na enig wachten duikt langs de kant van de weg Niels weer op. Nadat we hem hebben opgepikt gaan we naar het National Park. De toppen van de bergen vlak bij het Thompson 's resort waar we vannacht hebben gekampeerd, zijn nog verstopt onder bewolking. Geen helikoptervlucht dus.

Op weg naar Jasper

Vanaf de crossing rijden we weer op de Icefields parkway. De meeste bergen hebben vannacht verse sneeuw ontvangen. We rijden langs de Saskatchewan river richting noord. Links van ons zijn de reuzen bergen Saskatchewan, Amery en Erasmus. We ontmoeten een hele kudde schapen midden op de weg. De dieren trekken zich van het verkeer niets aan. Ze vinden ons ook niet interessant, Wij hen wel.

Parkers Ridge

Als we verder rijden zien we even later een parkeerplaats, die we vaker hebben bezocht, omdat daar het rivierdal zo prachtig is. Er zijn daar ook veel Eekhoorns, maar vandaag geen Moose.

De weg voert verder door prachtig landschap naar de Sunshine pass. Het gaat daar echt omhoog. De weg maakt een grote lus die eerst naar links en daarna naar rechts gaat en stijgt snel naar de Athabasca pass. Bijna boven is een viewpoint van waar je het hele dal van waaruit je net bent komen rijden kunt zien. Het gaat hier duidelijk om een door gletsjers uitgesleten dal. De vormen van de machtige hellingen laten het duidelijk zien. We genieten van het uitzicht en maken overal zo als je van ons gewend bent foto's. Zelfs de waterval ontkomt er niet aan. Na een kort ritje bereiken we de parkeerplaats bij Parkers Ridge.

Hier midden in de Alpine wereld gaan we de lunch gebruiken. De ridge bevindt zich aan de linkerkant van de weg. Wie het opbrengt naar de ridge te wandelen wordt beloond met een fabuleus uitzicht over de Saskatchewan gletsjer. Je moet een route van een kleine 2,5 kilometer afleggen. Alleen er is een hoogte verschil van 250 meter . Vandaar is de hele helling waarover de wandeling voert bedekt met sneeuw. Desondanks zien we met de kijker mensen die van de ridge door de sneeuw op de terugweg zijn naar hun auto. Zij zijn uitgerust met stokken en waterdichte pakken. Maca en Niels kan ik niet zo ver krijgen dat ze een poging gaan doen de ridge te bereiken en ja, zelf kan ik het niet. Verder rondom zijn de toppen van talrijke machtige bergen. Alles een beetje onherbergzaam maar wel heel fraai.

Athabasca Glacier

Op de parkeerplaats bij de ingang van Jasper National Park heb je een geweldig uitzicht op de Saskatchewan Glacier. Een hoogvlakte met prachtige kleuren ontvouwd zich voor onze ogen. Na een kort stukje rijden door een wel heel bijzonder stukje van de bergwereld, komen we aan bij het Icefield centre.

Het Icefield centre en de Athabasca glacier

Het Icefield centre ligt als je zoals wij vandaag uit het zuiden komt aan de rechterzijde van de weg. Links ligt dan de Athabasca gletsjer. Het Icefield centre ligt wat verhoogd op de oorspronkelijke eindmorene van de gletsjer.

Het centre is voorzien van een groot parkeerterrein. Het is de bedoeling dat je een motorhome op een aparte parkeerplaats zet. Maar omdat het niet druk is en het parkeerterrein voor RV's verder weg ligt van het gebouw zijn we ondeugend en parkeren tussen de rij al aanwezige motorhomes op de parkeerplaats voor personenauto's. Begeleid door de zon die hoog aan de hemel staat lopen we naar het gebouw om aldaar kaartjes te kopen voor de eerstvolgende excursie naar de gletsjer. In het gebouw is veel dat een mens van zijn doel afleidt. Ook de weg vanaf het parkeerterrein naar het gebouw, heeft veel punten waar je wel moet stoppen om van het geweldige uitzicht op de gletsjer te genieten.

De wandeling duurt wel even. We maken zoals van ons gewend weer veel foto's. Als we dan eindelijk binnen bij de kaartverkoopbalies zijn aangekomen, blijkt dat we vrijwel direct met een excursie mee kunnen. Betalen kan zoals overal in deze contreien met een creditkaart.

De excursie op de gletsjer

Een excursie bestaat uit diverse delen. Eerst wacht je bij een soort bushalte op de toerbus tussen aanhalingstekens. De toerbussen zij van het type All American en zijn er vooral op ingericht dat er veel mensen in kunnen. Veel luxe bieden de bussen niet. Als de bus arriveert stapt een ieder in en neemt de eerste de beste zitplaats die hij of zij ziet. Voor de bus vertrekt stelt de chauffeur van de firma Brewster zich voor en vertelt hij dat het gevaarlijkste deel van de rit de oversteek van de highway zal zijn.

Langs de gletsjer

De bus vertrekt. Eerst steekt hij achteruit bij de bushalte weg. Vervolgens wordt er driftig aan het stuur gedraaid om binnen de beperkte ruimte voor de haltes het voertuig te draaien zodat het met de neus naar de weg staat. De chauffeur begint aan zijn praatje. Zijn eerste taak lijkt te zijn om vast te stellen waar iedereen aan boord vandaan komt. Terwijl dat proces in gang is kruisen we zonder veel problemen de highway.

We draaien nu de weg op die ons over de zijmorene zal brengen naar het overstap station, waar we aan boord van de snowcoach zullen gaan. Langs het eerste stuk van de weg staan bordjes met daarop een jaartal. Zo kan iedereen zien waar zich in welk jaar de voet van de gletsjer bevond. Je ziet dat de gletsjer zich in de loop van zo'n honderd jaar enorm heeft terug getrokken. De buschauffeur leert ons inmiddels dat het smelten van de gletsjer sterk verband houdt met het warmer worden van de wereld. Het afsmelten gaat de laatste jaren in een hoog tempo. Enorme ijsmassa's verdwijnen daardoor.

Met de snowcoach de gletsjer op

De bus brengt ons langs de zijmorene, die uit enorme hoeveelheden puin bestaat naar het overstapstation. We zijn dan al weer flink geklommen. Bij het overstapstation staat de snowcoach al te wachten. Een snowcoach is een speciaal ontworpen voertuig waarmee zo'n tachtig passagiers vervoerd kunnen worden op de gletsjer. Het voertuig is in fleurige kleuren gespoten en voorzien van zes enorme wielen. Je moet met een trapje zoals je ook wel bij vliegtuigen ziet aan boord gaan. Eenmaal binnen heb je door de grote glasoppervlakten een bijzonder vrij uitzicht op alles om je heen. De bestuurder van de snowcoach stelt zich voor en begint te vertellen over het voertuig. Met name de bijzondere versnellingsbak en de heftige motor krijgen veel aandacht. Het geheel is zo geconstrueerd, dat er om helling af te rijden ook gewoon gas moet worden gegeven omdat anders de coach stil blijft staan.

We doorsnijden de zijmorene en rijden steil helling af naar de eigenlijke gletsjer. Op de overgang van gletsjer en morene ligt een enorme plas water. Hier spoelt de coach de wielen af voordat hij het ijs op rijdt. En daar ben je dan gezeten op een leren bankje in een wonder der techniek op en omringt door wonderen van de natuur. Onder je het gigantische pakket ijs van de gletsjer en links en rechts van je de zijmorenes en de enorme omringende bergen. Vooral die bergen zijn wonderbaarlijk mooi. Alle bergen zijn nog in het wit gekleed en steken glorieus af tegen de helder blauwe lucht. De bestuurder kent en noemt alle namen van de bergen. Ook wijst hij op interessante zaken zoals de verschillende vormen van gletsjers.

Tijdens de rit die heel lang lijkt te duren, zoveel indrukken zijn er te verwerken, zijn we toch al zo brutaal om een raampje open te schuiven en sommige van de ons omringende schoonheden te fotograferen.

Op enig moment komen we aan op een in de sneeuw geruimde vlakte. Hier mogen we de coach verlaten en kunnen we echt met onze beide benen op de gletsjer staan. Het gevoel dat je bekruipt als je daar zo staat is heel bijzonder. Een mengeling van opgewondenheid, sensatie en besef van het bijzondere zo ongeveer zal ik het maar beschrijven.

Je kijkt nu onbelemmerd door raampjes of wat dan ook om je heen. Je ziet de zo genaamde ijsval. Dit is een soort waterval maar dan van ijs. Hier komt het ijs vanaf het Columbia Icefield over een soort rand en vormt vanaf daar de Athabasca Glacier.

Er zijn mensen die de sneeuwwanden van de geruimde vlakte met klimijzers en pikhouwelen en door touw gezekerd beklimmen.

Op deze plek begrijp je dat hier enorme krachten aan het werk zijn. De beweging van het ijs, de bergen. Je bent hoewel niet alleen in een enorme oerwildernis.

Terwijl je nog volop indrukken staat op te doen moet alweer de retour snowcoach genomen worden. Dit soort momenten duurt altijd te kort. In de snowcoach en de bus terug naar het Icefield centre is het opvallend rustig.

Stanley Falls In het Icefield centre bezoeken we nog even het toilet en de giftstore. Gonda en ik kopen in het infostalletje van het nationale park bij de Ranger een boekje waarin alle in de Rockies voorkomende zoogdieren worden beschreven. De Stanley falls liggen weer wat verderop rechts van de weg. Zij tonen zich vandaag van hun beste kant. Werkelijk heel fraaie niet al te grote watervallen, die een mooi kleurenspel op de wand van de rotsen schildert.

Sunwapta Falls Bij deze beroemde waterval is het vandaag behoorlijk druk. De parkeerplaats staat vol met auto's en touringcars. Maar goed na nog een rondje vinden we een plaats. De wandeling naar de waterval duurt slechts kort. Er is veel water in de rivier. Het water loopt niet alleen langs de karakteristieke rots in het midden van de waterval, maar bruist er ook volop over heen. Het is een mooi gezicht dat witte water over en langs die donker gekleurde rotsen met op de achtergrond de dennen op het kleine eiland midden in de rivier vlak voor de waterval. De bergen rondom maken het decor af. Je ziet zoiets wel eens op fotobehang ed. Hier is het echt.

Goats en Glaciers

We rijden weer een behoorlijk stuk in de bergwereld waardoorheen de Icefields parkway je voert. Een bergwereld die vandaag afwisselend wordt gekleurd door zonneschijn, en door donkere wolken. Af en toe valt er regen of zie je in de verte regenbuien, dan weer is het volop zonnig. De kleuren wisselen navenant. We naderen nu de plek die in de brochure van het park als Goats and Glaciers wordt aangeduid. We zien het direct. Het is hier heel erg druk door twee grote kuddes Mountain goats een links en een andere rechts van de weg. Op deze plek die ook wel de “Mineral Lick” wordt genoemd komen deze geiten vaak om inderdaad aan de mineralen die op de hellingen aan de oppervlakte liggen te likken. Zij houden zo hun behoefte aan die mineralen op peil.

Het is vandaag een drukte van belang de geiten en uiteraard de mensen die zoals wij hier stoppen om de dieren te bekijken en te fotograferen. De dieren zijn in de rui. Zij wisselen hun wintervacht voor wat lichtere zomer bekleding.

Whistler campground

Moe en zeker voldaan bereiken we aan het einde van de middag de Whistler campground. Deze camping vlak bij Jasper hebben wij al vaker bezocht. Het is hier heerlijk. Heel veel plaatsen en niemand die je in de weg loopt. Tot onze verbazing kunnen we zomaar een plaats met water en stroom krijgen. Meestal kan dat pas de tweede nacht. We nemen een fire-permit voor alleen vandaag. Vandaag is het warm overwegend droog en zonnig, morgen kan dat wel weer anders zijn. Bij de ingang staat ook duidelijk aangegeven, dat er geen refund is voor de fire-permit in geval van regen.. We zijn gewaarschuwd. We krijgen ook een foldertje mee waarin gewaarschuwd wordt dat de elk in deze tijd hun jongen baren en dat de camping in het leefgebied van de elk ligt. Gaarne oppassen dus.

		Bar-B-Q op het houtvuur Na hout te hebben opgehaald gaan we naar de ons toegewezen plek. We stoken een vuurtje in de aanwezige firepit en roosteren daarboven ons eten. Zo moet de Bar-B-Q zijn uitgevonden. Terwijl onze biefstukjes liggen te pruttelen schuifelen de elk om ons heen. Zij keuren ons geen blik waardig. Een buurman moet op een gegeven moment zijn hond in de caravan doen omdat moeder elk die hond duidelijk als een bedreiging ziet en aanstalten maakt om het dier te verjagen.

Kilometers vandaag: 211
Totaal: 2799 + 211 = 3010 kilometer

Wild: herten, dal sheep, elk en mountain goats.

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde