Dag 08 Royal Natal 2007-10-12

Vannacht is het hard gaan waaien. Zo hard zelfs dat Gonda er wakker van wordt. Ik lig in een coma en merk niets. Als de wekker zijn werk doet kijken we eerst eens uit het raam. De wind van vannacht heeft de wolken van gisteren compleet weggeblazen. Er trekt nog wat mist/nevel op maar verder is de hemel geheel blauw.

Het amphitheater

Voor ons ontrolt zich een geweldig panorama waarin het zg amphitheater een hoofdrol speelt. Daar we het weer hier helemaal niet meer vertrouwen, kleden we ons snel aan en gaan ongeschoren naar buiten om eerst foto’s van de omgeving te maken. Je raakt niet uitgekeken. Het is inmiddels helder en de granieten wanden van het amphitheater steken grauw af tegen de strak blauwe hemel. Dat grauw moet je niet te letterlijk nemen omdat ook allerlei tinten groen, grijs en bruin te zien zijn. Wat een geweldig massief. Links en rechts een berg uit de 3000 plus categorie en daartussen die steile vrijwel loodrechte wanden van de bergen die het amphitheater vormen. Ze zijn zodanig gerangschikt dat het wel lijkt of het een muur van graniet is.

Na de nodige foto’s genomen te hebben en onze eerste indrukken verwerkt te hebben gaan we aan het ontbijt. Al vroeg schrijven we ons in het hiking register in voor een wandeling naar Devils hoek. Dat inschrijven is voor elke wandeling verplicht. Je geeft niet alleen op wie je bent en waar je heen wilt lopen, maar ook wat je voor opvallende uitrusting bij je hebt. Verder zijn ze geïnteresseerd in je cellphone nummer. Alles natuurlijk bedoeld om een eventuele reddingsoperatie enige kans van slagen te geven. Je beseft het niet echt maar je zit hier in het hooggebergte. Het bungalowpark ligt op plm. 1600 meter hoogte.

Wandelen

De wandeling begint op het terrein van Tendele camp. Het eerste stuk voert over betonnenplaten. Maar al gauw wordt het een smal en modderig pad. Het heeft gisteren nogal geregend. Al dat water is nog niet verwerkt. Het pad voert door een soort boomgaard waarin bomen staan met bijzonder rode vruchten. Naarmate je verder loopt wijzigt het uitzicht op de omringende bergwereld. Ik heb in de winkel toch maar een stok gekocht. Die stok helpt me bij het lopen dat met een pijnlijke heup nu eenmaal wat lastig gaat. Al gauw ben ik om nog een reden wel erg blij met die stok. Het pad wordt smal en het gras links en rechts wel erg hoog. Hebben we net gisteren gelezen over slangen en hoog gras. Het pad voert een bos in. Daar is het helemaal uitkijken. In een bos kunnen slangen ook in de boomtakken hangen. Die laatste zorg wordt al gauw ondergeschikt aan de zorg om overeind te blijven op het modderige pad. Het eerste riviertje dat vandaag wat meer water heeft dan anders schept het probleem hoe kom je hier met droge voeten over. Niet dus. Je probeert eerst grote stappen te maken naar stenen die nog wel boven water liggen. Maar algauw besef je dat je beter gewoon in het water kan stappen en snel aan de overkant er weer uit. Met een beetje geluk worden je broekspijpen niet te nat. De schoenen zijn waterdicht dus. Een volgend probleem vormt een omgevallen boom. De stok verleent hier goede diensten. Deze wandeling staat genoteerd als easy.. Een volgende rivier/beek weer hetzelfde probleem. Je raakt ervaren. Het pad gaat intussen omhoog en omlaag. We lopen echt langs steile afgronden. Als we pal voor het eindpunt staan is de laatste hindernis ons te groot. Heel steil en glibberig naar beneden dan een waterval kruisen en weer steil en glad omhoog naar het feitelijke viewpoint. We geven het op en keren om.

Halverwege het bos komen we een ouder Zuid-Afrikaans echtpaar tegen. Zij vertellen ons dat ze gaan proberen bij het eindpunt te komen. Wij wensen ze veel succes en leggen ze uit waar wij gestrand zijn. Zij zijn hier vaker geweest en vertellen ons dat we inderdaad vlak bij ons doel zijn geweest. De man vertelt dat we ook niet naar venveem hoeven te lopen omdat de rivier die daarvoor gepasseerd moet worden wel erg gezwollen is vandaag. Als we nog willen wandelen adviseert hij Tiger falls. Je kunt dan zien tot hoever je gaat.

Wij gaan eerst naar huis voor een drankje met aansluitende lunch. De wandeling van vanmorgen besloeg toch zeker 6 kilometer en dat dan in geaccidenteerd terrein.

Tijdens het drankje de vogels gevoerd. De hele volière komt langs. We maken leuke foto’s daarvan.

De middagwandeling

Na de lunch gaan we weer op pad. Inderdaad in de richting van Tiger falls. Het pad begint bij het upper camp. We krijgen prachtige uitzichten over de valleien. Werkelijk een lust voor het oog. We lopen nu over een relatief makkelijk pad dat door een afgebrande boomgaard geleidelijk omhoog gaat. Je kunt dus goed zien wat er voor je voeten komt. Na een uur vinden we het welletjes. Bovendien beginnen de wolken wat dreigende vorm aannemen. Bij een eventueel onweer moeten we ook weer de hele weg terug. Maar bovendien een uur in stevig tempo tegen een helling op gaat je niet in de koude kleren zitten. Een uur heen betekent ook een uur terug. Om drie uur melden we ons af. We denken zo’n 5 kilometer gelopen te hebben.

Op het grasveld voor de bungalow staat een bankje waarop het heerlijk toeven is. We kunnen hier van de omringende bergen genieten en ook ons spel met de vogels spelen. Een verkruimelde droge boterham lokt de vogels van heinde en verre. Het is een kleurrijk schouwspel. Wel letten we op dat al het brood wordt gegeten. In de bungalow hangen duidelijke instructies over bavianen. Die bavianen hier zijn tamelijk vredelievend. Maar als je ze gaat voeren kunnen ze tamelijk agressief worden. Bovendien zal een parkwachter die ziet dat een baviaan wordt gevoerd onmiddellijk die baviaan afschieten en jou naar de uitgang begeleiden.

		De man die we vanmorgen samen met zijn vrouw tegen zijn gekomen in het bos tijdens de wandeling naar Devils hoek, komt langs. Hij verteld dat zij het even verderop ook hebben opgegeven omdat het te glad en glibberig is op dat steile pad. Nou dat vind ik nog eens eerlijk. We vertellen hem van onze middag wandeling. Hij stelt er een paar vragen over en geeft een tip voor een echt makkelijke wandeling die we zouden kunnen doen morgen voor we het park verlaten. We zullen zien.

Ik moet nog een list verzinnen hoe we langs die verkopers bij dat bruggetje komen zonder schade te veroorzaken.

Als ik even de zon uit ga en binnen een dutje probeer te doen belt Mača. We hebben een gezellig gesprekje zo ongeveer van erg noord naar erg zuid. Toch wel even leuk.

Zodra de zon achter de bergen is verdwenen wordt het fris en gaan we naar binnen. Inmiddels snort de open haard en gaan we straks na een drankje lekker naar bed. Ik ben moe 11 kilometer wandelen op één dag is voor mij een best eind.