Dag 11 Giant’s Castle – Grahamstown 2007-10-15

Vanmorgen gaat de wekker om vijf uur. Ik sta geeuwend op en ga aan de toilet maak gang. Gonda gunt zichzelf nog een paar minuten. Deze vroege reveille heeft alles te maken met het feit dat we ons vandaag gaan verplaatsen van Kwazulu Natal naar de Oost Kaap. De afstand van GC naar het vliegveld is weliswaar niet zo heel erg groot, maar de wegen zijn ook niet overal zo goed.

Zeker al afgevoerd. De weg gaat behoorlijk heuvel op en af. Alleen deze weg heeft meerdere rijstroken per richting. Regelmatig zijn er voor de vrachtauto’s zg kruipsporen.

Wij moeten nog tanken. Niet alleen omdat we benzine nodig hebben om op onze bestemming te kunnen komen, maar we moeten de auto ook met volle tank inleveren. Bij het eerste de beste tankstation langs de N3 tussen Mooi Rivier en Durban ( het is tevens het laatste station dat ik zie ) gaan we tanken.

Bij het benzinestation staan zoals gebruikelijk de pompbedienden al klaar om te wijzen waar je moet stoppen. Ik volg de aanwijzingen en sta even later stil bij een pomp. Ik zet de motor af en denk de knop van de benzineklep te gebruiken. Achter me wordt al gelachen. Als ik eindelijk ben uitgestapt, blijkt dat ik de kofferbak heb geopend. Grote hilariteit bij de pompbedienden. Ik lach natuurlijk volop mee maar ondertussen denk ik wel ouwe…

Vlotjes bereiken we de luchthaven van Durban. Daar moet de huurauto worden ingeleverd. Allerlei borden met aanduidingen naar de rental car return zijn aanwezig. Desondanks rij ik wel twee keer verkeerd. Uiteindelijk zien we op de hoek van de weg het kantoor van Budget. Alleen de ingang van het parkeer terrein blijft voor ons verborgen.

Ik haal de vreemdste capriolen uit voordat een official van Budget hoofdschuddend over zoveel onbenul ingrijpt en ons duidelijke instructies geeft.

Vliegen naar Port Elizabeth

Even later staan we na een ATM pitstop bij de incheck van SAA. Onze koelbox mag als handbagage mee en mijn wandelstok wordt als bijzondere bagage zonder charge ingecheckt. We zijn ondanks de eerder gemelde escapades lekker op tijd. We stoppen sanitair en melden ons dan bij de beveiliging. Nou dat ziet er professioneel uit. De laptop moet apart en je sleutels en munten in een bakje. Mijn broekriem mag voor de verandering gewoon omblijven. Ondanks dat er een grote metalen gesp aan zit gaat het “poortje” niet af.

In de lounge waar we nu zijn is niet veel te beleven en we hebben nog wat tijd. We gaan in de veronderstelling dat we straks aan boord niets zullen krijgen naar een restaurant om wat te eten. Het blijkt dat daar wifi is en bovendien een stroomvoorziening. Na de sandwich trek ik de stoute schoenen aan en ga met de laptop in de weer. Een onbeveiligd netwerk is zo gevonden, maar het verbinding maken lukt voor geen meter. Na diverse pogingen geef ik het maar op.

Weer beneden bij de uitgangen is het inmiddels een drukte van belang. Diverse vluchten moeten er binnen een tijdspanne van een uur vertrekken. Wij worden als het onze beurt is in een gele bus gedirigeerd. De bus rijdt zo ongeveer het hele platform over om ons uiteindelijk af te leveren bij een voor mij onbekend type vliegtuig. We mogen gelijk instappen. Wat opvalt is dat veel reizigers alsnog hun handbagage afgeven, Eenmaal het trapje opgeklommen zien we binnen onmiddellijk wat er aan de hand is. Het vliegtuig dat volgens SAA Expresse Jet CRJ 200 Ber heet is van binnen niet over bemeten. De zitplaatsen gaan wel voor een korte vlucht. De bagagebakken aan het plafond mogen die naam eigenlijk niet dragen. Er kan bijna niets in. Daar zitten we dan Jut en Jul met onze rugzakken tussen de benen toch wel wat opgepropt. Gelukkig gaat de vlucht maar één uur duren. Ik denk dat het  vliegtuig van de Braziliaanse vliegtuig bouwer Embraer is. Later blijkt het een Canadees produkt. Het is met inachtneming van zijn makke wel een modern vliegtuig.

We zitten al snel boven een compleet gesloten wolkendek. De herrie van de motoren is best sterk. Maar goed we krijgen geheel tegen de verwachting in toch nog een drankje en een maaltijd. Goed hoor. Na de landing moeten we een heel eind lopen voor we bij de bagagebanden zijn. Onze bagage is in no-time aanwezig. Alleen die stok hè, waar blijft dat ding. Uiteindelijk blijkt die al op ons te liggen wachten in het vak voor delicate bagage.

Port Elizabeth

Bij Budget rent a car worden we drie keer verwacht. Gelukkig snappen zij ook wel dat een auto genoeg is. Wel leuk dat als je zo’n kantoor binnenkomt je de familienaam drie keer aan de wand ziet. Bij Budget hebben ze altijd een heleboel formaliteiten af te handelen. Het duurt dus altijd wel even voor je naar de auto kunt. Was onze vorige huurauto een wat saaie maar zeer comfortabele Toyota Corolla, nu worden we voorzien van een zeer moderne Honda Jazz.

De bagage past er eigenlijk maar net in. De auto is echt kleiner dan de Corolla. Wel is het vehikel behoorlijk modern. Er zit van alles op en aan. Elektrische ruiten etc. Het enige dat ontbreekt is een buiten temperatuur meter. Het voertuig rijdt erg prettig.