Dag 15 Swellendam – Hermanus 2007-10-19

Na een uitgebreid ontbijt nemen we afscheid van Elianthe. Het is weer even erg gezellig. Cape Agulhas

We gaan op weg naar Cape Alguhas we rijden via Bredasdorp. Bij Agulhas worden we getrakteerd op een mooie vuurtoren. Het laatste stukje weg naar de kaap is erg slecht. Grote gaten in de weg waarvan het laatste stuk wordt onderhanden genomen. Dat houdt wel in dat wij over een pad van zand en losse stenen verder moeten.

Bij de kaap staat veel wind, wel doet de zon erg zijn best. We parkeren de auto en lopen de laatste meters naar de kaap. We lopen over de rotsen waartegen de zeer ruige zee met veel geweld klapt. Samen met de wind die alles nog eens extra opstuwt vormen de grote golven een imposante branding.

Een klein monument geeft het zuidelijkste punt van het vasteland van Afrika aan. Tevens dient het monument om de scheiding tussen de twee oceanen aan  te geven. We genieten van de intens blauwe lucht, terwijl ook de wilde wateren erg boeien. We hebben het gered. Na de Noordkaap kunnen we nu ook de zuidelijkste kaap van Afrika in onze lijst bijschrijven.

		The southernmost tip of the African continent is at Cape Agulhas and not at Cape Point as many people believe. The official position of the tip is 34°49'58" south and 20°00'12" east and is found approximately 1km west of the Cape Agulhas Lighthouse. The tip's exact location is marked by a simple yet dramatic cairn that was erected in 1986.

Na enige tijd gaan we via Bredasdorp en Napier over de Akkedisbergpass naar Standford en op weg naar Hermanus. We rijden door een kennelijk vruchtbaar landbouwgebied.

Hermanus

In Hermanus zijn we te vroeg bij ons overnachtingadres. Het appartement is nog niet klaar, we krijgen de sleutel en ons wordt de weg naar het kliffpad gewezen. Het lopen gaat na het avontuur in Swellendam nog wat moeizaam. Het pad is gelukkig erg fraai aangelegd en niet moeilijk te belopen. In de verte zien we wat walvissen blazen. Voor ons een teken dat de walvissen aanwezig zijn. Bovendien lijkt het dat als je in de richting van het centrum gaat je een goed zicht op de dieren zal krijgen. Ondanks de pijnlijke voeten gaan we in de richting van het centrum van Hermanus.

Als we eindelijk bij het centrum komen zien we volop bankjes. We zijn op een van de bankjes geland. Samen met nog een Nederlands stel, het was erg gezellig, hebben we een hele tijd op dat bankje gezeten. Er staat vandaag wel een bijzonder harde wind. Je krijgt het er ondanks de felle zonneschijn gewoon koud van. De walvissen blijven eerst nog wel wat ver weg. Waarschijnlijk hebben ze last van de golfslag. Na verloop van tijd komen er toch een paar walvissen dichterbij.

Walvissen kijken

We zien hier overigens in een uurtje meer walvissen dan op een vele uren durende whale watching tocht in Canada. We maken er een hoop foto’s van.

Van tijd tot tijd kijk ik naar de plaats waar we vandaan zijn komen lopen. Op enig moment besluiten we dat we de terugreis naar ons guesthouse moeten gaan ondernemen. Dat wordt nog een behoorlijk eind lopen met de reeds gemelde pijnlijke voeten. De Nederlanders naast ons op de bank bieden aan ons met de auto erheen te brengen. Zij moeten toch die kant op. Erg aardig aanbod waar ik gretig op in ben gegaan. Erg aardig. In tegenstelling tot ons hebben zij een upgrade van de huurauto gekregen. Zij hebben nu de beschikking over een VW Sharan. Ja dan heb je echt een ruime auto.

Anchors rest

Bij het guesthouse aangekomen worden we verwelkomt door Guy de eigenaar. Hij vraagt zich af of z’n vrouw ons alles al heeft verteld. Als wij hem melden dat dat niet het geval is. Neemt hij die taak op zich. Hij vertelt over het speciale gezondheids ontbijt dat zij kunnen serveren. Als ik hem vertel dat hij bij dit ontbijt de croissants mag vervangen door toast, kijkt hij mij aan en veronderstelt dat ik diabetes 2 moet hebben net als hij zelf. Ik kan natuurlijk niets anders doen dan dit beamen. Hij besluit dan dat ik morgen zijn speciale muesli moet proberen. Verder legt hij een en ander van de huisregels uit en laat hij ons het appartement zien. Het appartement genaamd “the Driftwood” is in een bijgebouw en ziet er geweldig uit. Ons ontbijt krijgen wij morgen geserveerd in ons appartement.

De tuinman heeft inmiddels onze Honda gewassen. De auto staat er stralend bij. Een kleine fooi doet de tuinman ook stralen.

Het diner miserabele

Bij thuiskomst voel ik mij niet erg lekker en ben ik even op bed gaan liggen. Na even geslapen te hebben, frissen we ons op en gaan met de auto naar Hermanus centrum om een restaurant te zoeken. Op de parkeerplaats meldt ene Sidney dat hij op mijn auto wil passen. Mij lijkt dat een goed idee. Ik vraag hem nog tot hoe laat hij aanwezig is. Tevreden met zijn antwoord draag ik hem de verantwoordelijkheid op. Wij zijn gaan eten  bij Texas steak house, waar we door een wel erg “lieve”jongen genaamd Marco worden bediend. Het is erg warm in het steakhouse. Stef kiest voor een sirloin steak en Gonda voor een chateau briant. Het vlees dat Stef besteld heeft valt tegen, erg vet en veel zeen. Ook de friet is vet. Het is voor het eerst, maar Stef heeft het vlees dan ook nauwelijks aangeraakt en eigenlijk alles laten staan. Het feit dat zijn maag in opstand komt en hij misselijk wordt, werkt niet mee aan het genieten van deze maaltijd. De geweldige warmte in het restaurant is ook nog een versterkende factor. Gonda heeft, terwijl ik buiten naar frisse lucht sta te happen snel afgerekend.

Het kan zijn dat ik kou heb gevat, want we hebben vanmiddag toch wel een hele poos in de volle wind gezeten .

Na een dag die in het teken heeft gestaan van een prachtig blauwe hemel met overvloedig zon maar ook met veel wind. Liggen we al tamelijk vroeg in het riante bed. De dekbedden tot de neuzen opgetrokken.

Morgen gaan we op weg naar Franschhoek.

220 km gereden