Dag 17 Franschhoek – Kaapstad 2007-10-21

Na de relaxte avond gister vannacht erg goed geslapen. We slapen hier trouwens bijna altijd wel goed. Alle adressen die we hebben bezocht hebben een ding gemeen nl goede bedden. Dat wordt thuis wel weer even wennen.   We zijn vandaag wat later dan de andere dagen want we kunnen niet zo heel vroeg ontbijten op zondag. Of zou het de franse inslag zijn? Tussen haakjes je ziet hier veel Franse toeristen. In ieder geval wordt het ontbijt pas om half negen geserveerd. We zijn natuurlijk de eersten die de ontbijtzaal binnengaan.

Voordat we er zijn hebben we enige vriendelijkheden uitgewisseld met de eigenaar en zijn vrouw. De eigenaar die sterk op Rayman lijkt, spreekt een soort Afrikaans dat je makkelijk voor Nederlands verwisseld. Zijn vrouw doet voor hem niet onder. De ontbijtzaal is het voormalige restaurant van het guesthouse. Men voert thans geen restaurant meer. ZONDE ZONDE! Wat een prachtige ambiance zeg. Geweldig in een woord.

Het ontbijt is zoals in Zuid Afrika gebruikelijk weer erg uitgebreid. Op de vraag van de serveerster of we nog cooked breakfast willen, antwoorden wij dan ook beslist met no just toast. Ik heb het al eerder geschreven het is een goed bedoelde val waar je anders inloopt. Allerlei lekkere dingen zoals vers fruit en dito yoghurt, croissants en muffins, allerhande soorten cereals en ga maar door. Cooked betekent dan nog eens gebakken eieren met bacon als het mee zit tenminste. Zo niet dan zitten er nog worstjes en of kleine kipschnitzels bij ook. Wat een overdaad.

De oppasser

Als we de bagage in de auto doen zien we hem al zitten. De man die ons straks komt vertellen dat hij op mijn auto heeft gepast. Of hij dat werkelijk heeft gedaan weet ik niet, maar de Honda staat er ongeschonden bij en voor die man is Rand 20 weer veel geld. Mogelijk dat ik opgelicht ben, maar deze schade kan ik als rijke patser best wel dragen.

Het guesthouse waar we vannacht hebben geslapen heeft vier sterren en bezit daarmee alleen al voor ons meer luxe dan de gemiddelde zwarte afrikaan uit zo’n township ooit zal meemaken. Maar goed daar hebben we het al over gehad.

Franschhoek Pass

Elke goede dag begint toch met een fout. Wij rijden de verkeerde weg op. Het duurt best wel lang voordat we dat door hebben. Het goede nieuws is tweeledig. Een ander stel rijdt ons achterna en maakt dus dezelfde fout en twee we zien heel wat wijngoederen. Mooie route maar hij eindigt in een doodlopende weg. Wij terug en ja in Franschhoek zien we waar we wel heen moeten. We willen de drie laatste van de vier passen route rijden. De eerste de “Hellshoogte” hebben we gisteren bijna achteloos genomen.

De eerste pass is de Franschhoekpass. Het gaat rap omhoog en er zijn ook een paar flinke haarspeldbochten. Gelukkig, want dat ontbreekt er nog wel eens aan in ZA, zijn er ook een paar mogelijkheden om even te stoppen voor het uitzicht. De Vallei waarin Franschhoek ligt wordt door de zon beschenen. De omringende bergen liggen voor het merendeel in de wolken. De vallei ziet er prachtig uit. Bijna tja Frans zou je zeggen. Fraaie bewerkte stukken grond met keurige wegen en mooie gebouwen. We gaan verder naar boven en zien op sommige plaatsen de wolkenflarden langs de helling omhoog gaan. Eenmaal boven verandert het landschap dramatisch. Van de lieflijkheid van de Franschhoek vallei is niets meer over. Het is een ruig land hier. Fascinerende uitzichten zijn ons deel. Het is werkelijk een prachtige pas.

Onder aan de pasweg komen we in de Theewaterkloof met idem dam en stuwmeer. Het Hottentot Holland natuur reservaat ligt hier. We weten dat niet alleen van de kaart. Als we nl stoppen voor een paar foto’s van het meer, zien we een bordje waar dat op staat. In het meer staan een flink aantal dode bomen. Om die te mogen filmen heb je een permit nodig. We nemen nu de Viljoen pass. Ook mooi hoor maar niet zo spectaculair. Na de pass rijden we door een fruitteelt gebied. De fruitbomen tonen hun witte bloesem. Soort Betuwe dus, maar dan in oktober. In het plaatsje Grabouw tanken we weer eens. De meter staat beneden de helft, desondanks gaat er maar 19 liter in. Het stadje uit rijdend ben je zo op de N2 naar Kaapstad. De N2 gaat over de vierde pas.

De Sir Lowrypass

De Sir Lowrypass. Bovenop deze pas is een heus viewpoint ingericht. We geloven eigenlijk het bordje niet. Gevolg ik ben er al voorbij als ik stilsta. Het is zondagmorgen en er is weinig verkeer, dus een stukje achteruit het kan echt. Op de parkeerplaats aangekomen zijn we eerst erg verrast door het grote aantal auto’s dat er geparkeerd staat.

Zondag

Het blijkt te gaan om moderne hageprekers. Een dominee leidt een dienst. Het geheel omzoomd met drie vlaggen. De Britse de Zuid Afrikaanse en de Israëlische. Ik heb denk ik geleerd onderweg en ben bijna zeker dat het hier om een bijeenkomst van de Zion Christian Church gaat. Er wordt echt heel mooi gezongen. Maar goed wij zijn er niet voor gekomen. Wel het uitzicht. Nou dat is ook zeker de moeite waard. Hoewel de pass maar 400 meter hoog is heb je een weids uitzicht over het laagland tussen hier en de kust. Je ziet het strand en de plaats met die naam. Uitzicht op Kaapstad en omgeving is er niet bij vandaag want zover gaat het zicht niet. Desalniettemin een geweldig uitzicht. In mijn ANWB navigator wordt deze pass als mooiste gescoord. Qua uitzicht mogelijk ok, maar als totaalpakket rijervaring en landschappelijkheid scoort de Franschhoekpass bij mij veel hoger.

Cape Town here we come

Na de Lowry pass wordt de weg weer vlak. Het wordt ook gelijk wat drukker met het verkeer. We passeren Strand en naderen met rasse schreden Kaapstad. The Mothercity wordt deze stad hier ook wel eens genoemd. Ter hoogte van de luchthaven passeren we de ergste krottenwijken die we ooit gezien hebben. Het lijkt Rio wel. Wat ik het ergste vind is dat het hier kennelijk normaal wordt gevonden dat mensen zo wonen. Al de golfplaten hutjes hebben elektriciteit. Wat ook opvalt is dat mensen gewoon effe lopend een vierbaans autoweg oversteken.   Van ons guesthouse hebben we een uitvoerige routebeschrijving. Ik vraag me af of we het zonder die beschrijving wel gevonden zouden hebben. Maar never mind, we passeren het Groote Schuur Ziekenhuis en de haven en vinden eigenlijk zonder problemen onze bestemming. Hoe dat van de week verder zal gaan? Ik vraag het mij af.

The Brenwin Guesthouse

Bij het guesthouse blijkt dat je gewoon op straat moet parkeren, waar bovendien niet veel ruimte beschikbaar is. Ik vind dit echt een belangrijk minpunt. Verder worden we hartelijk ontvangen. Onze kamer blijkt weer eens een compleet appartement te zijn. Dit keer zelfs met een eigen afgesloten patio. Het ziet er allemaal picobello uit.

The V&A waterfront

Het is pas half een en dus nog vroeg genoeg voor allerlei activiteiten. We bespreken bij de receptie voor morgen een helikoptervlucht. Daarna vragen we de weg naar de kabelbaan voor de Tafelberg. Nazeema belt met de kabelmaatschappij en heeft voor ons het bericht dat de kabelbaan wel operationeel is maar dat het uitzicht niet goed is. Het advies is om niet te gaan. We hebben eerder deze reis besloten naar goed advies te luisteren dus. Robbeneiland dan? Zij zegt dat we daarvoor naar het waterfront moeten gaan, omdat alles sowieso al weken van tevoren is volgeboekt. Je moet het van afzeggingen hebben. Wij besluiten om naar het waterfront te lopen. Volgens onze receptioniste is dat 10 minuten lopen.

De zon schijnt en we zijn goedgemutst en gaan op weg. Het straatje uit en dan kom je bij een paar hele drukke wegen die je moet oversteken. Het is hier zelfs voor de zondag best druk. Bij de oversteekplaatsen zijn voetgangers oversteeklichten aanwezig. Op de gebruiksaanwijzing staat dat je bij groen licht wel vinnig moet doorstappen.

In het waterfront is het gezellig druk. De stemming zit er goed in. Tenslotte hebben de bokke gisteren het wereldkampioenschap binnen gehaald. Overal zien we vrolijke mensen. Bij een pub waar we wat eten en drinken, buiten onder een parasol, komen een groot aantal mensen bijeen die elkaar kennelijk hier zouden ontmoeten. Er worden tafels geschoven en nog wat verdere verbouwingen gepleegd en ok de hele groep zit nu aan een lange tafel. Easy!

Naast ons terras begint een bandje te spelen. Erg lekkere muziek. Wij lopen naar de Robbeneiland terminal om te kijken of we soms geluk hebben. Nou nee vandaag is alles uitverkocht. Wij besluiten, dat we het dinsdag nog wel een keer zullen proberen.

Zeilen in de Tafelbaai

We lopen daar weer weg en worden in de verleiding gebracht om met een catamaran te gaan zeilen. De route zal in de richting van Robbeneiland voeren. Nu ligt dat eiland nog  wel elf en een halve kilometer uit de kust dus of dat gaat lukken heen en terug in anderhalf uur is sterk de vraag. De prijs van de tocht is laag en zoals al gezegd de zon schijnt. Het feit dat we geen jassen hebben is niet belangrijk. Zij hebben nl prima dekens aan boord.

Zo zitten we dus van drie tot ruim half vijf in de baai van Kaapstad op zee. Een heerlijke tocht. We hebben vanaf het water een mooi uitzicht op Kaapstad en omgeving. Na een poosje zie ik een schooltje dolfijnen. Verrukt roep ik Look Dophins. Iedereen is mij er dankbaar voor, maar eh… ik vergeet wel mijn camera te trekken. Mooi stom zeg.

Robbeneiland komt beslist in zicht. Ik heb de tele nodig om er een soort foto van te maken. Echt vervelend vinden we het niet. Het is heerlijk op het water. Het tochtje duurt eigenlijk te kort.

Vlak voor we gaan aanleggen bedankt de bootsman ons voor het meevaren en zegt hij: “We always say, only a whale can tip the vessel, but you are the only ones who can tip the crew.”. Ik heb ondertussen wel een behoorlijke kleur op mijn gezicht gekregen. Van de zon dus hè.

Het feest gaat verder

Aan de kade is inmiddels weer het nodige veranderd. Er treed een in luipaardvel gestoken degenslikker op. Even verder staat een levend standbeeld. Gonda geeft een fooitje in de doos en gaat met haar op de foto. Gonda krijgt ook een papiertje met daarop een mooie wens. Weer verder is het lekkere bandje nog aan het spelen. Als ik vraag zijn hier ook cd’s van? Voel ik me net André van Duin. En ja hoor ze hebben nog net een cd. Morgen in de auto lekker luisteren.

We lopen de prachtige mall in en doen wat inkopen. Ik raak in gesprek met een bokkefan, die op zijn beurt weer erg blij is met een paar mensen Afrikaans te kunnen spreek. Loei gezellig hier hoor.

Bij subways kopen we ons diner, niet uit zuinigheid maar omdat de lunch van vandaag nog nadrukkelijk aanwezig is. Als we teruglopen naar het guesthouse zien we een meisje lopen met een kaalgeschoren hoofd. Met een paar zwarte jongens hebben we daar erg veel plezier over.

Internet

Terug in het guesthouse hebben we geprobeerd te internetten. Dat wilde niet lukken. Verder een prima dag waar we met plezier op terug kijken.