Dag 18 Kaapstad – Cape Town 2007-10-22

Vanmorgen staan we wat later op. Je kan hier ontbijten tot tien uur. We hoeven pas om kwart voor tien gereed te zijn voor de helikoptervlucht die we voor vandaag besteld hebben.

Helikoptervlucht

Het weer is in tegenstelling tot gisteren niet goed. Er hangen lage wolken en de zon is niet te zien. Eigenlijk denk ik erover om de vlucht te annuleren. Maar goed om kwart voor tien staat de taxi voor de deur en kunnen we eigenlijk niet meer terug.

Bij het kantoor op de helihaven aangekomen vertellen de daar aanwezige dames ons dat in verband met het weer een andere route gevlogen gaat worden. We mogen ivm de veiligheid niet over de berg vliegen.

De route gaat nu twee keer over Kaapstad. Ik vraag of het wel de moeite waard is gezien de donkere regenwolken die bv de Tafelberg en de twaalf apostelen volledig aan het zicht onttrekken. Zij zeggen dat we onder de wolken blijven en dat er voldoende te zien zal zijn. We zijn er nu en hebben er op gerekend dus.

De piloot heet Andrew en ontpopt zich als een goede verteller en een gezellige man. Bovendien is het een goede vlieger. We glijden door de lucht. We hebben een prachtig gezicht op de V&A waterfront. De haven ontplooit zich ook voor ons. De bouwput van het stadion waar een wedstrijd van het wereldkampioenschap voetbal moet worden gehouden heeft voor ons geen geheimen meer.

We vliegen langs de kust en zien de stranden waar men ’s-zomers half Kaapstad kan zien zonnen en zwemmen. Het weer moet dan wel wat beter zijn dan vandaag. Vandaag is het sodekapotstraals slecht weer.

Ter hoogte van Llandudlo keren we en vliegen over de stad naar het noorden. We zien de meest prachtige huizen. Veel van die huizen hebben een zwembad. Wel een schril contrast met de woonwijken bij het vliegveld. We zien de campus van de Universiteit en het Groote Schuur ziekenhuis. Het cricket en het rugby stadion glijden onder ons voorbij. De woning van de president, een Kaaps Hollands buiten omzoomd door bos, kunnen we goed bekijken. In het station van Kaapstad rijdt zojuist de Blue train binnen. We draaien en vliegen over een kleine luchtmachtbasis. Bijzonderheid van deze basis is dat er uitsluitend oude vliegtuigen en minder oude helikopters gestationeerd zijn. We zien dakota’s en een zeer bedaagde Shackleton. Dit laatste vliegtuig heeft nog 100 uur voor zijn groot onderhoud. De bemanning is ook ruim de pensioengerechtigde leeftijd gepasseerd. Er wordt alleen nog op vliegfeesten met het vliegtuig gevlogen. De Dakota’s zijn zg gemoderniseerd door er moderne turbinemotoren in te monteren Als DC-3T kunnen ze zo nog wel even mee.

Hierna passeren we een schiereiland met wel zeer comfortabel uitziende woningen. Voor we weer op de haven afvliegen. We hebben voor 30 minuten betaald en die krijgen we dus ook. Een prachtige vlucht, dat wel maar een volgend keer reserveer ik wel op de dag zelf. Gisteren bv hadden we echt meer waar voor ons geld gehad.

Naar het Kaaps schiereiland

Een taxi heeft ons weer thuis gebracht en na een sanitaire stop gaan we nu met onze Honda op weg naar het Kaapse schiereiland. Andrew heeft ons verteld dat de spectaculaire Chapman’s Peakdrive gesloten is. Maar je kunt wel vanuit Houtbaai tot het hoogste punt rijden en dan terug. Als de wolken daar niet te laag hangen is dat wel erg de moeite waard. We zullen in Houtbaai wel zien. We verlaten Kaapstad over de weg langs de kust en voor wat betreft het zicht kunnen we voorlopig niet echt positief worden. Het regent lekker. Erg druk is het niet. Wel drukker dan op het platteland natuurlijk maar voor de directe omgeving van een stad met 4,5 miljoen inwoners valt het erg mee.

Houtbaai

Bij Houtbaai is het duidelijk dat een ritje het niet afgesloten deel van de scenic route op en af geen nut heeft. We rijden dus in de richting van Constantia om vandaar over de M3 naar Simonstown te rijden. In Simonstown ligt Boulderbeach. Op dit strand woont een wereldberoemde kolonie Pinguïns. Dat je dat liggen in Simonstown letterlijk moet nemen weten we dan nog niet. De route naar Constantia is prachtig en voert tussen op behoorlijke hellingen gelegen wijngoederen door. Ondanks de regen werkelijk een lust voor het oog.

Muizenberg

Voor Muizenberg staat een wegwijzer naar Simonstown. We gaan in die richting en bevinden ons in no-time op een echte bergweg met haarspeldbochten en redelijke hellingen. Het uitzicht over Muizenberg en de aanpalende zee is geweldig. Dat Muizenberg is nog een behoorlijk grote plaats hoor!

Pinguïns

Simonstown is een leuk oud plaatsje. We rijden door een gezellige hoofdstraat. Net buiten het centrum, daar waar de buitenwijken beginnen zie ik een werkelijk niet groot uitgevallen bordje waaruit ik opmaak dat je voor de pinguïns naar links moet. Ik bedenk me niet en sla gelijk af. Bingo! Ik kom op de parkeerplaats die hoort bij Boulderbeach. Dit strand of deze strandjes zijn geheel door villabebouwing omsloten. Bovendien is er echt alleen maar dat ene bordje. Dat kan echt wel beter denk ik. We hebben het hier over een wereldberoemde toeristische attractie. Ik ben blij dat we het gevonden hebben. Nadat we de auto geparkeerd hebben zien we dat vanaf deze parkeerplaats groene bordjes naar de pinguïns verwijzen. Om mij helemaal ongelukkig te maken hebben ze naar ons als snel blijkt, er een betaalde attractie van gemaakt. Weg mijn voorstelling van een fraai strand met een parkeerplaats etc. Kassa, kaartje en een boardwalk op. Maar dan!

Ja dan ben je er ook. De eerste pinguïns zitten een beetje kouwelijk op een groot granieten blok steen. Eigenlijk een bovenproportioneel stukje grind. Het zijn op de eerste boulder alleen al dertig pinguïns. Als ik een paar stappen verder loop zie ik er weer tientallen die pal langs de boardwalk zitten. Nou zitten doen ze ook echt. Er zijn er die elkaar helpen bij het ruien. Het is kennelijk top rui tijd. Sommige dieren zien er niet uit. Andere dieren zijn aan het copuleren en weer anderen wandelen langs het strand. Allemaal heel leuk om te zien. De pinguïns die theoretisch zo weg zouden kunnen gaan, zitten geheel op hun gemak hun eigen leven te leiden. De stemmen en andere geluiden die de horden mensen maken die het schouwspel komen bekijken schijnen hen niet te deren. In het bezoekerscentrum zijn foto’s uit de vijftiger jaren waar badgasten tussen de pinguïns zitten. Nou lijkt mij dat niet zo’n goed idee, want ten eerste zijn de strandjes niet zo groot en ten tweede verspreiden de pinguïns een onaangename geur. In opdracht van mijn dochter maak ik foto’s van de dieren. Nou ja in opdracht…. Ik klik heel wat af want er is veel leuks te zien. Voor we echt verder gaan naar Kaap de Goede Hoop, eten we wat bij een plaatselijk restaurant.

Kaap de Goede Hoop en Cape point

Het Kaapse natuurreservaat ontvangt ons met zo ongeveer het meest vreselijke weer dat we tot nu toe in Zuid Afrika hebben beleefd. We zijn inmiddels wel wat gewend. Hitte afgewisseld door koude en zon afgewisseld door onweersbuien met hagel. Maar hier waan ik me ineens weer in Denali National Park in Alaska. Het is grauw en het landschap is karig. Mooi maar wel erg ruig. Wel zien we prachtige proteas. We rijden de weg af en komen bij Cape point. Hier is een funiculair waarmee je omhoog kunt naar Cape point waarna je nog eventueel naar de nog hoger gelegen vuurtoren kunt wandelen. Eigenlijk heeft het geen zin maar ja we zijn hier nu eenmaal maar een keer, dus nemen we het treintje naar boven. En inderdaad er is geen bal te zien, zo mistig is het. Als we weer beneden zijn kijken we vanaf de parkeerplaats op Kaap de Goede Hoop. We besluiten daarheen te rijden. In een bocht van de weg zien we pal voor het strand twee walvissen. Na onze walvis expeditie in Hermanus blijft een ontmoeting met walvissen mooi, maar ik hoef er niet meer persé een foto van te maken.

Bij Kaap de Goede Hoop trekt de bewolking wat op en is er ineens weer wat te zien.

Het is hier goed druk. Er zijn net een paar bussen met Japanse gasten aangekomen. Je weet dat je dan even moet wachten voor je bij het bord van de kaap op de foto kunt. Zoals gewoonlijk gaat alles wel weer heel gedisciplineerd.

Het is inmiddels alweer kwart over vier. Het wordt tijd om terug te gaan naar Kaapstad. Hier bij de kaap wordt het inmiddels wel steeds lichter, maar ja. De weg terug naar Kaapstad verloopt in grote lijnen ongeveer zoals we hier gekomen zijn. Het wel al ruim over zessen als we bij ons guesthouse aankomen. We treffen nog net Nazeema die voor ons voor morgenmiddag een citytour boekt.

Le soir

Wij puffen even uit en gaan op stap naar een ATM en wat te eten voor vanavond. Vanmiddag in Simonstown hebben we warm gegeten en dus denken we dat net als gisteren een broodje zal volstaan. We lopen naar een tent die Marconio coffyshop heet. Je kunt daar behalve wiet echt van alles kopen. De ATM staat in de shop. Terwijl Gonda wat flappen tapt kijk ik rond en zie dat ze diverse kleine gerechten verkopen. Na een half uurtje gaan we naar huis met broodjes boerewors en sandwiches met bacon en kaas. Tijdens het wachten heb ik wat woordjes Xhosa geleerd. Ik moet bekennen dat het leuk was, maar ook dat ik de woordjes alweer vergeten ben .

Terwijl ik dit typ pakt Gonda de koffers opnieuw in. We moeten morgen om uiterlijk elf uur het appartement verlaten. Het plan is dan de koffers in het guesthouse achter te laten, totdat we van de citytour terug komen. Daarna hebben we gepland om naar het vliegveld te gaan de auto in te leveren en de bagage in te checken. Kunnen wij daarna nog op ons gemak wat eten. De vlucht gaat tenslotte pas om 23.30.

Van de laatste dag ben ik tenzij er bijzondere dingen gebeuren niet van plan een verslag te maken.