Eindelijk is het dan zover er gaat vertrokken worden. Op weg naar Schiphol om vandaar met Canada 3000 rechtstreeks naar Vancouver te vertrekken. We worden door Hans een zoon van Kees en Sylvia weggebracht. Incheck begint op tijd en verloopt redelijk voorspoedig.

Op de luchthaven nog even op het informatie systeem gekeken, daaruit bleek als snel dat met onze vlucht ook passagiers voor Calgary meegaan. Bij de incheckbalie weet men te vertellen, dat het reisschema als volgt is: Tussenlanding op Keflavik de luchthaven van Reykyavik, hoofdstad van IJSLAND, landing te Calgary en daarna te Vancouver. Op IJSLAND moeten alle passagiers van boord omdat er bijgetankt moet worden. Te Calgary blijven de passagiers aan boord. Nu had ik altijd al eens op IJSLAND willen zijn, maar een uur doelloos in een stationsgebouw hangen is dan niet precies wat je, je daar bij voorstelt. Ook het oponthoud te Calgary neemt een uur in beslag. Al met al gaat de vlucht wel erg lang duren. Iets om een volgende keer rekening mee te houden.

Boodschappen gedaan in de taxfree winkels van Schiphol. Daarna naar de gate en aan boord van de Canadees. Het bleek een Boeing 757. Dit is een vliegtuig dat wij, toen ik zelf nog op de luchthaven werkte, een narrow-body noemden. Duidelijk dus geen wide-body. Het komt erop neer dat je twee rijen van elk twee stoelen naast elkaar hebt. Bij Canada 3000 denkt men kennelijk dat er weinig mensen van enig postuur in zo'n vliegtuig meegaan. Wat weinig zit ruimte zeg! Een slimmerik die vaker met deze maatschappij vliegt, “het voordeligste tarief tenslotte”, wist mij te vertellen dat ik om een stoel bij de nooduitgang had moeten vragen omdat die meer beenruimte bieden. Te laat. Nadat ik mij in mijn stoel had gefrommeld bleek het bescheiden postuur van mijn zwager uitkomst te bieden. Omdat hij in de stoel voor mij gezeten de rugleuning rechtop kon laten staan en dan desondanks nog goed zat, kon ik meer ruimte creëren. De verdere service aan boord liet niets te wensen over. Pikant detail is dat aan boord van een in Canada geregistreerd vliegtuig alle mededelingen wettelijk verplicht in de twee nationale talen moet worden gedaan. Niet alleen goed voor mijn Frans, maar het geeft ook gelijk wel wat couleur locale. Minder is dan dat die zelfde wet kennelijk verplicht tot het doen van aankondigingen in de taal van de meerderheid van de passagiers aan boord. Kortom wij werden gedurende de gehele reis getrakteerd op b.v. de veiligheidsinstructies in het Engels, dan het Frans en voor wie het dan nog niet begrepen had ook in het Nederlands.

De vlucht verloopt voorspoedig en ook het oponthoud te Keflavik is snel voorbij. Het was grauw weer op IJsland. Tijdens de wachttijd op de luchthaven van Calgary, konden we gezellig naar de Rocky Mountains kijken. De Rocky Mountains dus, en daar raak je zelfs vanuit een geparkeerd vliegtuig turend door een op dat moment veel te klein raampje niet op uitgekeken. Als je vervolgens tot het besef komt dat het stralend weer is en dat om in Vancouver te komen dit vliegtuig.... jawel over die zelfde Rocky Mountains moet vliegen, dan raak je in een staat van laat ik maar zeggen blijde verwachting. Camera's checken en in gereedheid brengen. Wanneer gaan we nou?

Wij hebben ernstig geboft de hele vlucht naar Vancouver toch ongeveer een uur kunnen genieten van een bovenaanzicht van de “Rockies”. Ook de Fraser-river met alle houttransport goed in beeld gehad.

Na aankomst in Vancouver en het afwikkelen van de paspoort controle etc een taxi genomen naar ons overnachtingsadres. Indien men een motorhome huurt dan wil de verhuurmaatschappij, dat je na aankomst met een intercontinentale vlucht, eerst een overnachting maakt. Dit is natuurlijk om te voorkomen , dat mensen zichzelf overschatten en aan het einde van een toch wel lange dag (vroeg opstaan om naar Schiphol te gaan, negen uur of meer vliegen en aankomen op een tijdstip waarop je ook ongeveer vertrokken bent) met een kostbaar motorhome brokken maken.

Voor overnachting kan je kiezen uit diverse hotels op de luchthaven of in de stad. De meeste verhuurmaatschappijen halen je daar de volgende morgen graag op. Wij hebben gekozen voor een “Bed and Breakfast” adres. Mijn zwager heeft dit adres gevonden in de “Windmill” een krantje dat in het westen van Canada onder Nederlandse emigranten gelezen wordt. Hoe hij aan dat krantje kwam dat weet ik niet meer. Aan de hand van een advertentie hebben wij gekozen voor de B&B van Gerry and Alice Van Kessel, 325 Pine street, New Westminster BC ((604) 526-0978). New Westminster is de eerste hoofdstad van British Columbia en maakt tegenwoordig deel uit van de agglomeratie van Vancouver.

Het is warm weer in Vancouver als wij in de taxi naar New Westminster onderweg zijn. We worden door Gerry en Alice hartelijk ontvangen en in een Nederlands Engels mengsel bevraagd over het laatste nieuws uit Nederland. Je kunt wel zo als zij negenenveertig jaar geleden geëmigreerd zijn, je herkomst blijft je volgen. Gerry en Alice zijn al in de pensioengerechtigde leeftijd. Gerry heeft zijn hoveniers bedrijf overgedaan aan zijn zoon. Hij zelf trekt een staatspensioen. De B&B is nodig om het hoofd boven water te houden. Bovendien is het wel zo gezellig. Je ontmoet nog eens vreemden.

Ons overnachtingsadres is dichtbij een station van de skytrain gelegen. Met een dag abonnement van die skytrain kan je tegen een minimaal tarief door de hele Vancouver area, reizen. Je kunt dan gebruik maken van trein, bus en boot. Na uitgebreid te zijn voorgelicht door Gerry en Alice besluiten we naar de Fraser te wandelen.

Deze wandeling gaat heuvel af. Je passeert dan ook nog de historische barak waarin het engelse leger ooit was gehuisvest, een standbeeld ter ere van het regiment dat hier indertijd orde op zaken heeft gezet en het eerste house of parliament van British Columbia. Gek genoeg hadden wij er niet veel oog voor. Bij de Fraser aangekomen blijkt daar, geheel in overeenstemming met hetgeen Gerry ons verteld heeft, een houten promenade aangelegd te zijn met bankjes plantenbakken en winkeltjes. Het geheel heeft de naam:”Fraser river Boardwalk” gekregen en strekt zich langs een respectabel deel van de rivier uit.

Ergens aan de Boardwalk hebben we licht gegeten en een ijsje gesnoept. We hebben vooral veel van de gehele ambiance genoten.

De temperatuur was zo als wij die graag hebben rond de 25 graden Celsius, de Boardwalk gezellig ingericht en de informatieborden geven informatie. Half New Westminster was daar aan het wandelen zo leek het. En dan de Fraser river. Wat een rivier zeg! Zelf wonen wij op 500 meter van de Rijn, toch een van Europa's grootste rivieren. Akkoord de Waal ziet er al imposanter uit dan de Neder-Rijn, maar dan nog die Fraser. Stel je een rivier voor met daarin complete bewoonde eilanden, houtvlotten ter grote van een gemiddeld voetbalveld en dan ook nog schepen. Daar waar de overkant niet door een in de rivier gelegen eiland wordt gevormd, is de Fraser toch minstens zo breed als de Waal wanneer die van dijk tot dijk staat.

Op de plaats waar de Boardwalk in New Westminster eindigt, liggen twee bruggen over de rivier. Een brug van de Skytrain en een verkeersbrug die deel uitmaakt van Highway 1, de Trans Canada Highway. Die laatste naam roept visioenen op van lange afstanden, van wegen zonder einde. We zullen zien. Even verderop wordt ons oog getroffen door een spoorbrug. Op de oever aan de overzijde van de Fraser ligt Surrey een ander deel van de agglomeratie Vancouver. Wij worden geacht daar morgen ons Mobile home op te halen.

Op weg terug naar ons B&B lopen we eerst nog langs een ter bezichtiging permanent afgemeerde Russische onderzeeboot met rode ster en al. In de grootsheid van het rivier landschap is het maar een klein bootje. Dan gaat mijn treinen hart gloeien, want ik hoor voor de eerste keer het geluid, dat vanaf dat moment onlosmakelijk met Canada verbonden is. Het geluidssignaal van een diesellocomotief. Tijdens al onze reizen door dit gebied worden wij op dit karakteristieke geluid getrakteerd. Mijn eerste trein komt over het havenspoor voorbij. Het is een trein van CN. In het gebied van Vancouver zijn diverse spoorwegmaatschappijen actief.

Hier volgt een kleine opsomming:

•  CP rail Canadian Pacific railroad company. Dit is de oudste actieve spoorwegmaatschappij in Canada. Het is deze maatschappij die de eerste transcanadese spoorlijn heeft gerealiseerd.

•  CN Canadian National. Deze maatschappij is in een later stadium door de Canadese regering opgericht. Het doel hiervan was de concurrentie met CP aan te gaan. Daar waar de ruimte beperkt is zie je dan ook dat CP, die immers het eerste was het makkelijkste traject heeft.

•  BN Burlington Northern. Inmiddels gefuseerd met Santa Fe en BNSF genaamd. Deze maatschappij rijdt voornamelijk van de haven van Vancouver naar de USA.

•  BC rail British Columbia railroad. Deze maatschappij bedient voornamelijk het binnenland van BC. Zij doet dit vanuit North Vancouver.

•  WCE West Coast Expres. Deze kleine maatschappij maat deel uit van BC commuter services. Forensenvervoer tussen Vancouver en Mission met busaansluitingen ed.

Eerder heb ik verteld dat wij de heuvel afgingen richting de Fraser. Nu wij terug lopen valt ons ondanks alles dat te zien is op, dat je ook van een berg mag spreken het is behoorlijk steil.

We hadden ook de bus kunnen nemen, maar dan zie je geen speelgoedwinkel van vier etages of de voor mij als treinenliefhebber erg interessante enorme speciaalzaak op dat gebied.

Hijgend en doodmoe komen we op onze kamers aan.

Wel te rusten en tot morgen.

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde