Osoyoos - Revelstoke

Vanmorgen, het is alweer mooi weer, het kan niet op, eerst de voorraden aangevuld bij de plaatselijke super, supermarkt. Daarna het motorhome net zoals je dat in oude Amerikaanse films ziet, in het centrum geparkeerd. De neus wijst naar de stoep en de achterkant zit bij dit model 25 voet naar achteren. Vijf en twintig voet komt overeen met 7,50 meter. Hier in de hoofdstraat van Osoyoos is dat echt geen enkel probleem.

Op naar het internet café. Het wordt hoog tijd diverse geliefden en andere kennissen eens iets van ons te laten horen. Nou verwacht ik in een internet café, dat de nadruk daar ligt op het internetten. Nou hier in Osoyoos kun je voortreffelijk ontbijten etc. In een hoek van de zaak staan twee pc's. Wij informeren hoe een en ander werkt. Dat wordt koffiedrinken totdat we aan de beurt zijn. Als dat zover is schuiven we achter een pc, die volgens mij, het woord pentium niet kent. Wat zijn wij er in Nederland wat dit betreft toch altijd snel bij. Bij ons zouden beide pc's die hier voor hun eigenaar dik geld staan te verdienen, allang zijn afgeschreven. Desondanks hebben we snel een verbinding met het internet en vliegen onze mailtjes de wereld over. Goede koffie ook.

Buiten gekomen blijken we naast een originele hardware store te staan. Ze hebben een aanbieding in campingstoeltjes. Wij besluiten er één te kopen. Al eerder tijdens onze trip hebben we vastgesteld, dat we bij een eventuele volgende keer, toch tuinstoeltjes zullen huren. De op de campings per plaats aanwezige houten picknickbanken zijn op de lange duur toch niet echt comfortabel. Binnen blijken ook modellen van de Ford F150 pick-up truck te koop. Ik krijg er een cadeau van Maca.

De trip van vandaag voert door de Okanagan via Kelowna naar Revelstoke. Iedereen in British Columbia is altijd erg enthousiast over de Okanagan. Zelf denk ik er wat genuanceerder over. Voor de mensen uit BC is het hier de plek om in de zomer van de zon te genieten en daarbij aan watersport te doen. Het weer is hier vaak erg goed en aan water is geen gebrek. Het ene grote meer wordt afgelost door het volgende. Om er naar te kijken zijn die meren bovendien heel mooi. In het bijzonder de ligging is vaak beeldschoon.

Anderzijds is hier een enorme recreatiedruk. Voor BC zijn de wegen druk. Over Kelowna heb ik al geschreven, het is daar altijd gigantisch druk. Is dat erg dan zult u vragen? Dat ligt aan wat u zoekt. Wilt u de meren zien, dan heeft u geen keus. Wilt u heerlijk rustig toeren en van het landschap genieten, dan zijn er volop alternatieven.

Bij Penticton stoppen we vandaag de eerste keer, genieten van het uitzicht en koffie. Langs het meer, dat hier ook al Okanagan Lake heet nog een paar keer gestopt.

In Summerland zou de Kettle Valley Railroad moeten beginnen. Wij rijden Summerland in. Het plaatsje doet gezellig aan, ondanks de diverse wegopbrekingen in de bebouwde kom. We zien een bordje dat naar de Kettle verwijst. Hoe het komt weet ik niet, maar we raken hopeloos verdwaald in de heuvels achter Summerland. We zijn blij als we de weg naar het meer weer kunnen vinden. Intussen zie ik op de timetable die ik in Princeton heb gekregen, dat verdere actie vandaag geen zin meer heeft, daar de laatste stoomtrein van deze dag al vertrokken is. Balen wel.......ja, dat wel.

Peachland is onze volgende stop aan het meer. Ook hier weer prachtige uitzichten over het meer. Diep zuchten en via Westbank Kelowna in. In Vernon tracteren we ons bij de “Dairy Queen” op een typische vette Canadese lunch. Hamburgers and fries, you know!

Na Vernon verlaten we de Okanagan om middels Mara Lake Provincial Park de Shushwap binnen te rijden. Op weg naar het Mara lake is een heel stuk van de weg weggeslagen, zomaar het meer in. Het lake ligt er fraai bij. De verleiding om er een duik in te nemen heb ik met moeite kunnen weerstaan. Gelukkig waarschuwde iemand mij voor de lage water temperatuur. Ik dacht al waarom zwemt er...........

Sicamous ligt er zonnig bij deze keer. Aan het water heerst een vrolijke bedrijvigheid. Wij pikken hier de Trans Canada Highway weer op en zetten via Three Valley Gap koers naar Revelstoke dam. Na ons avontuur in de W.A.C. Bennet dam in Hudson's Hope hebben we de smaak te pakken.

Zelfs Three Valley Gap ligt te blinken in de zon. De drie bussen met Japanse toeristen weerhouden ons er van het pretpark te bekijken. Zo hadden we gelukkig een excuus. Wij zijn niet van die pretparkmensen. Bedankt toeristen!

Bij Revelstoke aangekomen blijkt dat de in 1899 gebouwde dam al om vier uur voor bezoekers gesloten is. We zijn te laat. Gelukkig is er boven de dam een uitzichtspunt van waaruit je een goede blik hebt op de dam en het er achter gelegen stuwmeer. Ook is hier een winkeltje waar je naast versnaperingen, kaarten etc. kunt kopen. Ik schaf mij een “proof” kwaliteit munt aan.

Het is te laat geworden voor het spoorwegmuseum en dus gaan we op de camping aan. Bij ons motorhome hoort een gids en creditcard van KOA campings. Wij waren het er al over eens dat je toch tenminste één keer op een dergelijke camping moet overnachten. Op naar de KOA te Revelstoke dus. Prima camping maar niet echt beter dan de andere die we tot nu toe hebben bezocht. Ook op deze camping is het lied van de passerende treinen goed hoorbaar. Het blijkt niet mogelijk te zijn het spoor te voet te bereiken. We gaan vandaag maar eens vroeg naar bed.

 

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde

© 2006 - Stef van Gasteren