De kilometerteller staat op 4560 kilometer. Vandaag zal er niet veel meer bijkomen. Afgezien van de reeds eerder beschreven hinderlijke onvolkomenheden heeft de combinatie Chevy van met Chevrolet Flyer zich kranig geweerd. Volgende keer toch maar weer een Ford.

Op het programma voor vandaag staat een bezoek aan Sulphur Mountain en de Upper Hot Springs. Omdat de al vaker genoemde transitbusjes niet tot aan daar rijden, besluiten we met onze Chevy te gaan. Met de zon op de bol rijden we door de hoofdstraat van Banff. Nu is het vandaag zondag, hetgeen in Banff inhoudt dat een flink deel van de plaatselijke bevolking deel neemt aan een z.g. prestatieloop over een flink aantal kilometers. De lopers komen via de brug over de Bow river weer het dorp in. Voor auto's betekend dit dat in de hoofdstraat een file ontstaat omdat op de brug maar een rijstrook beschikbaar is. Toch blijft iedereen rustig in al die auto's.

Na passage van de brug, ronden we Cascade Gardens en rijden via de Mountain Avenue naar de Sulphur Mountain Gondola. Twee zeer ruime parkeerplaatsen verwachten daar veel bezoekers. Hoewel een blik om ons heen aantoont dat we ons temidden van een schitterende bergwereld bevinden, zijn we nog wel wat wantrouwend over hetgeen we boven zullen aantreffen. De kabelbaan is gebouwd door een firma uit Zwitserland, heeft 40 gondels en het traject is 1560 meter lang. Je gaat van het laagste station op 1583 meter naar het hoogste station op 2281 meter met een snelheid van 4 meter per seconde maximaal.

Gaan dan maar. Als we in de ruime gondel gezeten het laagste station als het ware worden uitgeschoten, schommelt het geheel dat het een lieve lust is. Ik kijk naar mijn mede passagiers, maar gelukkig zien die niet erg wit om de neus. Vrijwel direct na de start ontvouwt zich het panorama van Banff zich aan je voeten. Elke meter hoogte winst maakt het beeldveld ruimer en voegt toe aan het panorama. Het lijkt nu alsof Banff in een kom tussen scherp getande rotsachtige bergen ligt. In het midden ligt dan de Tunnel Mountain, die echt heel nietig overkomt tussen al die reuzen. Als ik even de blik wend naar de berg zijde van de gondel, zie ik dat een pad zigzaggend omhoog gaat. Talloze mensen schijnen dit pad te lopen. Het pad is op sommige plaatsen één meter breed, maar op andere plekken is het echt niet veel meer dan een geitenpad.

Als we boven zijn aangekomen, worden we door de gebruikelijk kermis van winkeltje en snackbar ontvangen. Gelukkig zijn er diverse uitzichtterrassen aan de buitenkant van het hoogste station aangebracht. Je hebt hier een uitzicht rondom. Door de hoogte waarop je, je bevindt, krijgt alles niet alleen een nieuwe dimensie van schoonheid, maar kun je ook beter de diverse bergen zien liggen. Het geweldige imposante dat je beneden in het dal al beleefde, wordt hier sterker. Mijn camera heeft het heel druk. Van al die mensen die hetzelfde doen als wij heb je gek genoeg in het geheel geen last. Er staan beneden op de parkeerplaats toch heel wat touringcars.

Vanaf dit kabelbaan station kan je indien goed getraind en voorzien van de juiste uitrustingsstukken, lange bergwandelingen maken. Voor de meer gezapigen zoals wij heeft men een boardwalk aan gelegd naar Sanson's Peak, waar sedert 1903 een weerstation is gevestigd. De berg is genaamd naar de meteoroloog Sanson, die in 1903 en volgende jaren naar de top klom en daar in een primitieve hut tijdens het overwinteren allerlei meteorologische gegevens verzamelde. Nu is er een automatisch computergestuurd modern weerstation.

Wij gaan de boardwalk op. Op diverse plaatsen staan bordjes met bijzonderheden en feiten over het hooggebergte in het algemeen en over de Rockies in het bijzonder. Hoe lang precies de wandeling is weet ik niet meer, maar indrukwekkend is het wel. Er wordt ons een bijzondere blik in de bergwereld gegund. Het kost allemaal wel meters film. Gelukkig hebben we voldoende rolletjes bij ons. U moet weten dat het weer nog steeds prachtig is. Gelukkig maar, want ik denk dat je bij regen, sneeuw of laaghangende bewolking niet alleen niet zoveel ziet, maar je gezien de ruigte je dan de boardwalk niet opgaat zelfs. Overigens is de boardwalk alleen in de zomer open. Op de top aan het eind van de wandeling heb je een werkelijk wel zeer uniek uitzicht op de wijde omgeving.

Voor de sceptici onder u die denken dat een dergelijke omvangrijke constructie het landschap wel erg moet belasten, moet ik zeggen dat dit nu juist helemaal niet zo is. Ga als u te Banff bent beslist zelf kijken. Mij heeft het verbaast dat je, zo dicht bij een toch erg toeristische plaats als Banff en bij een op toeristen toegespitste attractie, je zo een kunt voelen met de natuur. Na terugkomst van de wandeling zijn we hongerig en hebben dorst. We genieten (letterlijk ) van de lunch in het panorama restaurant.

Weer beneden richten we onze schreden naar het badhuis van de Banff Upper Hot Springs. We hebben hier in de buitenlucht wel 40 minuten liggen weken in het warme water, je voelt eerst de vermoeidheid via je benen het lichaam verlaten, daarna krijg je langzaam maar zeker blosjes op je wangen. De temperatuur van het water bedraagt hier 38 graden.

De rest van de dag hebben we ons overgegeven aan de geneugten van het winkelen. Winkel in en ook weer uit, tot je gekocht hebt wat je allang zocht of tot je er bij neervalt. Beladen met diverse zakken met boeken, kalenders, dreamcatchers en andere al dan niet in opdracht gekochte zaken schuiven we door het dorp. Gelukkig kan alles in het motorhome, dat in de buurt geparkeerd staat worden gedropt.

Tijdens het winkelen, merken we op dat veel winkels hier in Japanse handen zijn. In alle winkels kun je met Japanse yen betalen. In veel winkels zijn mensen die Japans spreken en verstaan. Wat je ziet gebeuren is dat een groepje Japanners onder leiding van een duidelijk herkenbare gids door de straten van Banff worden geloodst. Bij een winkel waar de gids een overeenkomst mee heeft, wordt aan de deur eerst een wervende speech door de gids gehouden, die dan vervolgens kortingsbonnen uitdeelt en zegt hoe laat men weer bij de deur moet zijn. In sommige winkels wordt de groep na binnenkomst ( uiteraard in het Japans ) welkom geheten door de eigenaar of iemand die daar voor door gaat.

Als ik met het model van een locomotief in mijn handen sta te wikken en te wegen of ik dat model zal kopen, word ik door de verkoper goed in de gaten gehouden. Op het moment dat een groep Japanse klanten, wier komst verwacht werd, binnen komt, had ik zo de winkel uit kunnen lopen.

Ook nog even naar het station van Banff gereden voor een mogelijke treinen......u weet wel.

Behalve twee imposante sneeuwruimers geen spoors element op deze dag op dit moment.

Terug op Tunnel Mountain Campground neem ik een foto van het meest enorme motorhome dat ik tot nu toe heb gezien. Het is een omgebouwde touringcar. Denk niet aan gepruts door iemand zelf, nee, nee, daar is wel een echte carrosseriebouwer enige tijd mee bezig geweest. Het geheel is chroom met wit en voorzien van een beschaafde en heel mooie striping staat het in de avondzon zijn fraaiigheid uit te stralen. De dames brengen ook nog de moed op om naar het uitzichtspunt te lopen van waaraf men een goed zicht op de Hoodoo's moet hebben. Ik trek dat even niet meer.

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde