Rechtsaf het terrein af weer rechts de hoek om, dan bij de volgende kruising naar links en middels het viaduct de Highway kruisen dan bij de volgende kruising met verkeerslichten linksaf en na een paar honderd meter ligt in het centrum van Airdrie het winkelcentrum waar ook de SAFEWAY is gevestigd, zo is ons uitgelegd. We volgen de instructies terwijl we voorzichtig met het voertuig rijden om te wennen aan de reactie bij remmen en sturen. Deze auto is al met al wel wat erg groot voor iemand die normaal een personenauto bestuurt. Het valt ons nog niet op, maar later blijkt dat in dit motorhome niets rammelt, juttert op piept, zelfs het rooster van het gasstel is stil. Geweldig.

Ik rijd het parkeerterrein van de mall op en parkeer nose-in op een prachtig plekje. Zie zo, die staat! Op het moment dat de beide dames uitstappen en spontaan in lachen uitbarsten voel ik al nattigheid. En ja hoor daar komt het. “Stef de eerste meters staan keurig in het vak hoor, daar niet van”, zegt Gonda:”maar de rest blokkeert de rijweg tussen twee rijen parkeerplekken volledig”. Dat kan natuurlijk niet zo blijven, en na enig heen en weer gemanoeuvreer, staan we geparkeerd op vier vakken. De auto is niet alleen langer dan de exemplaren die we tot nu toe hebben gereden, maar ook wat centimeters breder. Nu is er over het algemeen hier ruimte genoeg dus wat geeft het.

Bij de klantenservice vragen we de klantenkaart aan en als we daarbij vertellen zoals ons is aangeraden, dat we toeristen uit Europa zijn, hoeven de formulieren met veel vragen over je koopgedrag, niet ingevuld te worden. Elke keer weer aan het begin van dit soort vakanties moet je even wennen aan de omvang van zo'n supermarkt. Wat een assortiment en wat een grote winkels zijn dit toch. Deze keer zijn we wat zuinig met het inkopen van vlees, fruit en vers brood, omdat we die producten officieel niet de Amerikaanse grens over mogen brengen.

We rijden Airdrie uit en volgen Highway 2 richting Fort MacLeod. Het is inmiddels wel zo laat dat de avondspits rond Calgary in zijn volle hevigheid is losgebarsten. Door of liever samen met het drukke verkeer rijden wij oostelijk langs Calgary en zijn al vlot weer buiten het stadse gebied. In verte rechts zijn de Rockies zichtbaar, terwijl links van ons een onafzienbare vlakte zich uitstrekt. Alberta is hier weids. Op een enkele “Ja-knikker” na is er weinig te zien. Behalve, nou ja hier wordt ruimte zichtbaar.

De foto's die we onder het rijden hebben genomen, tonen een strak blauwe lucht met hier en daar een wolkje, een tot aan de einder rechtuit lopende weg, rechts een met gras en struikjes begroeide vlakte die aan de horizon door witte bergtoppen wordt afgesloten en links een dito vlakte zonder die pieken, waardoor het lijkt alsof er geen einde aan komt. Je kijkt hier naar de prairie. Wat ik zie verschilt wel enorm van de voorstelling die ik door het lezen van diverse romans daarvan had.

Fort MacLeod dat voor ons alleen een stop is op weg naar verder, heeft als belangrijkste opleidingsstad van de RCMP best wel wat te bieden, waaronder een museum in het originele fort. Voor ons is het einde oefening als we kamperen op de Daisy May campground in, of liever even buiten Ford MacLeod. Daar we deze keer wat stoeltjes hebben gehuurd, klappen we de stoeltjes uit en genieten nog even van de avondzon, voordat we de bagage verder uitpakken en eten koken. Overigens de gehele weg geen kraakje of zo gehoord in dit motorhome.

Maca moet weer boven de bestuurderscabine slapen, gaf dat vorig jaar nog wel eens een probleem bij het beklimmen van het laddertje, nu kan zij gemakkelijk via de bank in haar bed stappen. Zij heeft dan een gigantisch bed, waarin zij naast het gebruikelijke slapen ook nog riant rechtop kan zitten. Wij nemen onze eigen slaapkamer achter in het voertuig in gebruik. We verbazen ons over de geboden ruimte en de afwerking daarvan. Na wat te hebben gespeeld met de diverse lampjes, schemerlampjes, leeslampjes en plafondlamp, gaan ook wij lekker slapen.

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde