Vannacht was het erg koud, maar toen we vanmorgen opstonden scheen de zon al, het beloofde een mooie dag te worden.

De bedoeling is om vandaag via de David Thompson Highway naar Saskatchean crossing en vervolgens via de Icefields Parkway en Highway 1a naar Banff te rijden.

Hoewel onze Canadese buurman gisterenavond van mening was dat vooral de David Thompson een pittige weg zou zijn in verband met de vele bochten en steile hellingen, gaan we goed van zin op weg. Eerst rijden we door een gebied met pijnbomen, dat aan de horizon al begrensd wordt door de eerste toppen van de Rockies. Het is hier nog tamelijk vlak, links en rechts van de weg strekken de bossen en moerassen zich uit . Het verkeer is rustig en bestaat vooral uit politie-auto's. Al gauw stijgt de weg. Wanneer de buurman hier voor het laatst geweest is weet ik niet, maar alles is goed berijdbaar en ook het stijgingspercentage is niet noemenswaardig. We komen bij Big Horn dam. Hier begint het Abraham's Lake. Dit stuwmeer is aangelegd in een gebied dat aan de Indianen toebehoorde en voor het grootste deel nog toebehoort. Voor de stammen die hier leven is het grotendeels een heilig gebied. Het landschap straalt hier ook iets van heiligheid uit. Ruim en indrukwekkend met een natuurlijk soort stilte. Het lijkt dan ook alsof het meer een natuurlijk meer is. We genieten van het uitzicht over het meer en de omringende hoge ( 3000 meter + ) nog met veel sneeuw bedekte bergen. Ondanks het zonnetje is het buiten de auto ijzig koud. Een gevoel van eenzaamheid komt voor een korte tijd over ons. We hebben al geruime tijd geen mens meer gezien. Als we verder rijden passeren we Cline River een gehucht waarvan je, je afvraagt waar de mensen hier van leven. Even later passeren we een grote goed verzorgd uitziende camping langs het meer. Ik denk dat ik in de toekomst hier nog wel eens wil overnachten en dan een paar dagen de tijd nemen om van de schitterende natuur hier te genieten.

Bij Saskatchean crossing tanken we benzine en kijken eens goed om ons heen. Hoewel de bewolking toeneemt hebben we vrij zicht op alle ruimhartig om ons heen gedrapeerde schoonheid. De Rockies zijn vandaag weer op hun mooist. Grote sneeuwvelden worden afgewisseld met spitse rotsen, allerlei vormen vullen het beeld. Je weet gewoon niet waar je moet kijken. We besluiten dan ook om niet bij de crossing te blijven voor een vroege lunch, maar om in zuidwaartse richting te gaan en daar dan op een picknickplaats of iets dergelijks te stoppen voor lunch, koffie en fraaie uitzichten.

Bij Bow Lake vinden we een plek aan de oever van het meer. Aan de rand van het aanwezige bosje groeien diverse fraaie bloemen, waarvan het rode fireweed, zeker niet onvermeld mag blijven. Uit wat donker groene bladen ontspringt als het ware een fontein van rood. In een spar aan de rand van het meer zitten diverse vogels. Ze doen alsof ze tam zijn. Ze vliegen in ieder geval niet voor ons weg. Het zijn allemaal op een of twee Blue Jays na Clarks Nutcrackers. Een, nee wel twee of toch drie bomen vol vogels. Allemaal poseren ze geduldig voor mijn lens. De bergen rondom ons hier zijn van buitengewone schoonheid! Een bijzonder hoog piramidevormig exemplaar, raakt met zijn besneeuwde top de witte wolken. Het is gewoon niet goed te zien waar de berg ophoudt en de wolk begint. Heel lang hebben we hier stilgestaan. Al die tijd zijn we maar even binnen geweest om te eten. Je wilt gewoon niets van het buitengebeuren missen.

Als we doorrijden, begint de bewolking steeds dichter te worden. Zo af en toe stop ik om een foto te nemen. De combinatie van steeds dichter wordende witte wolken met de ruige gedeeltelijk ook wit zijnde bergen, leveren nog wel wat spectaculaire foto's op.

Vanaf Lake Louise volgen we Highway 1a, die hier de Bow Valley Parkway heet. In verband met het feit dat veel wild jongen heeft, zijn op de hele parkway snelheidsbeperkingen tot 30 km/h van kracht. We zien ook wat Elk en een paar Herten met jongen. Van de Beren waarvoor bij voortduring middels verrijdbare borden wordt gewaarschuwd, vandaag geen spoor.

Als ik bij Johnston Canyon de parkeerplaats op wil blijkt die vol. Jammer, doorrijden dan maar. In Banff kiezen we weer voor Tunnel Mountain Campground. We sluiten alles aan en gaan met het transit busje naar Banff Town. Wat zich daar allemaal afspeelt heb ik al eerder beschreven. Het Hard Rock Café is niet meer. Het is er nog steeds erg druk met mensen uit de hele wereld, waarbij de Japanners nadrukkelijker en in grotere getale aanwezig zijn, dan andere nationaliteiten. Pas laat nemen we het busje weer terug naar de camping.

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde