Dinsdag 17 september 2002 Banff- Cline River (Abraham's Lake)

Na een voortreffelijke nachtrust om 07.30 uur opgestaan. Gedoucht etc, waarna we rustig hebben ontbeten. Geen Grondeekhoorn te zien laat staan een Elk. Bij vorige bezoeken aan deze camping struikelde je bij wijze van spreken over die dieren. De Grondeekhoorns zijn hier wellicht normaal alleen in het voorjaar, maar Elk had ik toch wel verwacht. Heeft het ontbreken van de Elk soms iets met BSE te maken?

We vertrekken om 09.30 uur. Eerst langs Banff naar de Highway 1A. Rust alom. De dag is een cadeautje. Licht bewolkt met zon. We stoppen verscheidene malen voor het maken van foto's. Er is wel een trein te horen maar we hebben er nog geen gezien. Op een plaats waar echt niet gestopt kan worden, passeert ons de trein.

Het plan is om in Johnston Canyon in ieder geval naar de Lower Falls te lopen.

Bij de canyon aangekomen, hebben we de complete fotogarnituur uitgeladen en meegenomen. Al spoedig riep een Duitser dat het was afgesloten en dat het niet de moeite waard zou zijn om verder te gaan. Nou dat maken we zelf wel uit. Wij zijn tenslotte lid van de vereniging WWAWWW. (Wij wandelen as waar we willen).

Het pad voert langs een wilde beek omhoog. Na ongeveer 500 meter is er een schutting dwars op het pad gezet etc.. Er wordt onderhoud gepleegd. K.... Duitser!

In de vier keer dat we hier in Canada zijn/zijn geweest, is het nog niet gelukt deze canyon goed te bezoeken. Altijd is er wel wat.

Verder gaat het door een stralende bergwereld. Het zicht is zo goed, dat wij weer volop nieuwe indrukken hebben kunnen opdoen.

Op de bekende parkeerplaats langs Bow river (Het ding heeft een naam, maar ja...) zijn we kort gestopt. Een trein viel niet te verwachten en er moest nog meer gedaan worden. Een paar foto's en op naar Lake Louise.

We hebben even vergaderd wat aldaar te doen. Na rijp beraad valt de keuze op de gondola en wordt Moraine Lake voor later bewaard.

Bij de gondola worden we hartelijk ontvangen en nadat weer een fors bedrag wordt afgerekend, mogen we na een informatieve preek naar boven.

Je kunt kiezen, of een rood klein gesloten gondeltje of in een open stoeltjes lift. We hebben ondanks dat het inmiddels best koud is geworden voor het laatste besloten. Het bergstation ligt op 2090 meter boven NAP.

Onderweg naar boven heb ik me al een paar keer omgedraaid, omdat al het moois zich achter je rug afspeelt. Eenmaal boven is er een viewpoint met uitzicht op Lake Louise.

En ja hoor het is gelukt! Vanaf deze berg zien we voor het eerst Lake Louise in de zon.

Beide gletsjers zijn duidelijk zichtbaar en schitteren in het zonnelicht met al hun charmes. Een pracht gezicht!

Bij het even verder gelegen interpretive center hebben we vanaf het observatie platform alle rondom gelegen bergen en dalen goed kunnen zien en fotograferen. In het centre hebben we koffie en een wordt bij wijze van lunch gekocht. Susanne Veen, die oorspronkelijk uit Culemborg komt, heeft ons het een en ander over beren verteld. Omdat zij dat leuk doet, hebben wij staan opscheppen over het Berenbos in Rhenen.

Teruglopend naar de gondola zie ik tussen alle gehijg ( de weg loopt omhoog) door, dat Lake Louise een bui regen heeft.

De tocht naar beneden leverde ook weer prachtige vergezichten op.

In de souveniershop een nieuwe "Ottie de Bèr" gekocht voor op het dashboard. "Ottie" is gekleed als RCMP.

In Lake Louise zijn we gaan tanken. Het was nog wel niet echt nodig, maar toch. Uiteindelijk gaat er 120 liter in de tank à 79 cent de liter. Hoe groot die tank is weet ik niet, maar ik had nog meer dan een kwart voorraad.

De Hwy 93 "Icefields Parkway" op.

Zon een paar wolken en soms een enkel spatje. We vallen compleet stil van alle pracht die zich aan ons ontvouwd. Woorden schieten echt te kort. Het is weer zo'n pracht dag. En nu in het najaar kan je de diverse gletsjers goed onderscheiden. Verder ligt er immers geen sneeuw.

We zijn diverse keren voor het nemen van foto's gestopt.

De Crowfoot en verder de Bowglacier hebben besloten zich vandaag van hun beste kant te laten zien. Ik speel voor stoptrein en Gonda maakt overal foto's.

Bij Peyto lake gestopt en naar boven gewandeld. De laatste keer dat we hier waren lag alles nog volop in de sneeuw en heb ik met Ma … a ruzie gemaakt over hoe steil het hier zou zijn. Volgens mij toen niet zo erg. Ma … a sorry. Geen sneeuw deze keer maar wel helemaal buiten adem.

Het meer was weer prachtig en de zon toverde veel prachtige rondom gelegen bergtoppen in ons zicht. Nadat we wat Japanners hebben doodgeslagen, hebben we alles rustig kunnen bekijken.

Op naar ons volgende doel: de Mistaya Canyon.

Omdat de een of andere onverlaat de borden heeft weggehaald, zagen we het parkeerterrein pas nadat we er al voorbij waren. Komt dan wel op de terugweg.

Bij Saskatchewan crossing weg 11 naar Nordegg gekozen. Is Hwy 93 al niet echt druk, op weg 11 ben je echt alleen. Bovendien word je betoverd door het geweldige landschap. Omdat je hier het nationale park uit gaat zijn er nauwelijks viewpoints.

Dan maar op de vluchtstrook.

Zilveren bergen en herfstkleuren!!

Om 17.30 uur de camping bereikt. Vlug nog even naar het beroemde viewpoint aan het Abrahams Lake gelopen. Je kijkt daar over het meer naar Mount Mitchener. Ik hoop dat mijn foto's gelukt zijn.

Inmiddels 18.30 uur hebben we geen zin meer in eten koken, dus zijn we in het lokale restaurant gaan eten. Vooraf broccoli-soep (en nog lekker ook!). Gonda valt voor zalm op een eiken plankje en ik neem de pepersteak. Een en ander wordt geserveerd alsof je in een 4 sterren restaurant bent.

Het weer : Veel zon en gebroken bewolking met af en toe een spat mot.

Wild : afgezien van de twee Eekhoorns die ik bijna dood reed en de Raven hebben we alleen een berg Berenpoep gezien.

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde