Vannacht is het bar koud geweest. De verwarming die op 55EF ( 13E C) is afgesteld om bevriezing en eventuele andere narigheid te voorkomen, is vannacht diverse keren aangeslagen. Vooral tegen de ochtend heb ik hem veel gehoord. Ondanks dat de wekker niet is afgelopen zijn we om 08.00 uur opgestaan.
Daar het lijkt alsof we erg weinig water in de tank hebben, gaat Gonda die nog even vullen. Tja en toen lag daar een ondeugend steentje en scheelde het weinig of we hadden met blauw zwaailicht naar een ziekenhuis gemoeten. Gelukkig viel het mee, alleen de rioolslang heeft schade opgelopen.
Daar een nieuwe niet te koop was, hebben we dat ding voorlopig met eh......Duct-tape gerepareerd. Van een en ander heb ik weinig gemerkt, omdat het ongelukje zich afspeelde terwijl ik met m'n lichaam in gesprek was.
We zijn om 09.00 uur van de camping vertrokken, na 500 meter zijn we gestopt bij "Icefield Helicopter Tours". Daar hebben we ons laten verleiden tot de Cline Glacier Explorer Tour. Een rib uit je lijf, dat wel maar ja. De tour duurt 20 minuten en voert over terrein waar wij op een andere manier nooit zouden komen. We vliegen over de Wild Goat Wilderniss. Langs Mount Cline en diverse gletsjers. Over spectaculaire canyons en prachtige meren. Op een bepaald moment kon je de bergtoppen zo aanraken. In een woord GEWELDIG.
We zaten met een piloot en ons beiden in de heli. Als de foto's gelukt zijn, kan je een indruk krijgen. Het was fantastisch om mee te maken. Het was bovendien schitterend vliegweer.
Na afloop hebben we het gastenboek getekend.
Verder gaande over Hwy 11 door prachtige scenery praten we nog flink na. Her en der even gestopt voor een foto. We besluiten te gaan lunchen langs Hwy 93. Er is een parkeerplaats links van de weg, daar waar naast de weg het rivierdal zich breed uitstrekt. Als we zijn gestopt maakt Gonda de lunch en maak ik een paar foto's. Als ik weer terug in de mobile home, naar buiten kijk, zie ik een Moose. Telelens erop! Wordt niks, want dat schudt teveel. Dan het statief erbij. Dat gaat goed en die Moose maar vreten.
Langzamerhand vult de parkeerplaats zich met mensen, die ons zien met dat statief en daar hun conclusies uit trekken.
Als we verder rijden zien we even later de parkeerplaats, waar we eigenlijk hadden willen lunchen, omdat daar het rivierdal zo prachtig is. Er zijn daar ook veel Eekhoorns, maar vandaag geen Moose.
De weg voert verder door prachtig landschap naar de Sunshine pass. Het gaat daar echt omhoog. Bijna boven is een parkeerplaats met spectaculair uitzicht op de bergen rondom en het dal waardoor je net reed. Ook de Raven zijn weer heel eigenzinnig aanwezig. Tot nu toe hebben we steeds kunnen ontsnappen aan Japanse toeristen. Hier gaat dat niet meer. De ene bus na de andere stopt ook hier. Geef ze eens ongelijk!
Terwijl we zo staan te kijken, passeert ons op de weg de colonne Nederlanders met wie we in het vliegtuig hebben gezeten. Zij rijden gewoon door.
Boven op de Sunshine pass is een parkeerplaats bij "Parkers Ridge". Hier kan je , indien fit en goed getraind, een wandeling maken van 2,5 km, waarbij ook 250 meter hoogteverschil wordt overwonnen. Als je dat lukt heb je een geweldig zicht op de Saskatchewan gletsjer. Wij hebben ons er niet aan gewaagd. We hebben wel enorm genoten van ons eigen uitzicht.
Onze vrienden de Raven zijn ook hier aanwezig. het sneeuwt en de dieren hebben het koud. Ze gaan dan ook vrolijk zitten op de motorkap van een Ford Focus. Als ik ze wat nadrukkelijk fotografeer, volgen ze me naar onze auto. Ze komen er niet in; punt uit.
Op de parkeerplaats bij de ingang van Jasper National Park heb je een geweldig uitzicht op de Saskatchewan Glacier. Terwijl we daar staan, voert een Japans stel samen met hun Toyota Camry een pas- de- deux uit. Stukje naar voren, nee toch terug, drie meter naar links etc.. Na tien minuten staan ze. Ze zijn er moe van.
Een hoogvlakte met prachtige kleuren ontvouwd zich voor onze ogen. Dan komen we bij het Icefield centre en de Athabasca glacier. Het is vandaag na de lunch een stuk slechter weer geworden. Wolken, motregen en natte sneeuw, worden steeds minder vaak afgewisseld door zon. Bij de gletsjer is het somber. We besluiten om geen gletsjer toer te doen. Veel te duur ook. Ons dagrantsoen zit al in de helicopter. We rijden naar de parkeerplaats aan de voet van de gletsjer. Je kunt vandaar naar de gletsjer wandelen. Het is guur en er staat een straffe wind. Gonda gaat wandelen, ik blijf bij de spullen. Als Gonda verkleumd terug is kan ze melden dat de gletsjer zich sinds 2000 nog weer 30-50 meter heeft teruggetrokken. Dat gaat wel hard zo.
Al die tijd heeft de mobile home staan schudden in de wind. We gaan verder naar Sunwapta Falls. Onderweg zo hier en daar langs de weg gestopt.
Bij de Falls een paar plaatjes gemaakt.
Volgende stop, de Goat Mineral Lick. Hier is sedert de vorige keer van alles veranderd.
Een groot stuk van de bergrand is naar beneden gestort. Het deel voor het publiek is nog maar klein en de Goats hadden een vrije dag of zo. Wel kwamen we hier een complete Hollandse familie tegen. Pa en Ma waren al voor de tigste keer in Canada. Deze keer zijn alle kinderen mee. Een koppeltje is feitelijk op huwelijksreis. Men reist met een groot motorhome, waarin voor ieder voldoende plaats is. Vannacht gaat men overnachten op de camping bij Honeymoon Lake. Grapje van Pa.
Bij de Athabasca Falls hebben we ons in het gewoel gestort, om te kijken of hier nog veel is veranderd. Nou dat viel mee.
Om 17.30 uur zijn we bij Whistler Campground. We staan op een plek zonder service, maar dicht bij een toiletgebouw.
Gonda heeft gekookt, zodat de rookmelder nu ook is uitgeschakeld.
Het weer: tot plm 13.00 uur zonnig tot vrij zonnig, daarna overwegend bewolkt, met nu en dan een buitje motregen of natte sneeuw.
Wild: een Moose en drie Reeën. |