Maandag 30 september 2002 Langley- Vancouver

Vanmorgen voor het laatst ontbeten in ons mobile home. Het is alweer voorbij. Het leek in het begin nog zo lang en nu zijn we alweer aan het afscheid toe. Heel op ons gemak doen we de laatste dingetjes en kijken we alles nog eens goed na. Maar je kunt niet blijven uitstellen en dus vertrekken we voor de laatste paar kilometer naar het kantoor van Travelhome vacations.

Daar worden we hartelijk ontvangen. Men vraagt ons hoe de vakantie is geweest en veinst daarbij echte belangstelling. We zijn vandaag de enigen en dus kan onze bagage gelijk het transferbusje in. De laatste inspectie van de motorhome is ook zo bekeken.

Afrekenen en hups onderweg naar ons hotel in Downtown Vancouver.

Nog wel een uurtje rijden zegt onze chauffeur. Deze chauffeur is iemand die echt plezier in zijn werk heeft. Hij vertelt honderd uit en luistert goed naar zijn passagiers. Als hij erachter komt dat wij in treinen zijn geïnteresseerd, dan verlegd hij de route, zodat we langs het Pacific Central Station van VIA, CN en de Rocky Mountaineer komen.

Bovendien rijdt hij ons langs de eerste locomotief die ooit in Vancouver aankwam. Deze locomotief is geheel gerestaureerd ondergebracht in een "Roundhouse" en is voor publiek te bezichtigen. Vanuit het busje konden we hem al heel aardig zien.

Onze chauffeur legt uit dat ons hotel prachtig centraal ligt en dat alle stads attracties binnen handbereik liggen. Hij wijst het e.e.a. ook op een kaart, die hij ons schenkt, aan. Goeie vent!

In het hotel aangekomen is het 10.30 uur, maar desondanks kunnen wij, nadat de receptioniste haar beeldscherm heeft geraadpleegd, toch al gelijk naar onze kamer. Kamer 642 heeft een kingsize bed en is verder met wat makkelijke stoelen gestoffeerd. Allemaal erg in orde dus. Zelfs de koffie stond klaar. Sandman Hotel Vancouver Downtown!

Maar wij willen nog wat ondernemen en dus gaan we op weg naar het station van de Skytrain. Overigens zijn er nu twee Skytrain lijnen; de oude lijn,"Expoline"genaamd en een nieuwe lijn die men de "Millenniumline" noemt. Wij lopen naar het station "Stadium"een zucht van ons hotel vandaan, kopen dagkaartjes en gaan naar "Waterfront-station", waar we de "Seabus"nemen naar "North Vancouver" om vandaar met de bus naar "Grouse mountain" te gaan. Alles op het zelfde kaartje!

Vanmorgen bij het opstaan was het zwaar bewolkt, maar nu zo rond het middaguur baadt de stad in de zon. De bergen zijn nog bewolkt maar het ziet er naar uit als of dat ook wel spoedig zal veranderen. Bij de kabelbaan staat aangegeven, dat het boven 3 graden is en dat het zicht beperkt is. We gaan toch naar boven. Zodra de "Tram", want zo noemen ze hier nu eenmaal een kabelbaancabine, het grondstation heeft verlaten, heb je een prachtig zicht op Vancouver en omstreken. Halverwege de stijging belanden we in de wolken en zien we niets meer.

In het chalet boven bij het open houtvuur heerlijk geluncht. Tijdens het rond wandelen stellen we vast, dat het hier vandaag niets meer wordt.

We reizen terug naar "Waterfront", waar ik nog even bij de treinen rond kijk en dan gaan we naar de "Harbor Tower". Je kunt hier met een lift naar heel hoog het observatie deck of als je honger hebt naar het roterende restaurant.

Wij kiezen voor het observatiedeck. Bij het kopen van het kaartje worden we erop gewezen, dat het kaartje de hele dag geldig is, zodat we 's-avonds, u snapt het al.

Het uitzicht is werkelijk geweldig! We genieten er echt van.

Als we even een kopje koffie nemen, ziet Gonda dat je hier ook kunt inter netten.

Nou dat hebben we in Jasper voor het laatst gedaan dus .....!

De site van Chenoa bezocht en een mail gestuurd aan die mailadressen die wij ons konden herinneren. Gek genoeg zijn dat de ene keer soms andere adressen dan een volgende of vorige keer. Je moet dus ( Leerpunt) voortaan op je adressenlijstje ook dit soort adressen opnemen.

Na het toren avontuur, nemen we de Skytrain naar New Westminster. Dit heeft twee voordelen, je bent op station "Columbia" bijna aan het einde van de lijn en hebt onderweg een hoop gezien van de normale wijken van de stad en je bent in de buurt van zeker twee winkels waar modeltreinen te koop zijn.

Als we uitstappen, weten we eigenlijk verrassend snel weer hoe het hier in elkaar zat ( info uit 1997 en toch in een hoekje van het geheugen gevonden). We lopen zo naar de winkel waar ik toen ook een paar locomotieven kocht. Weer leuk kunnen inslaan. Ook nog wel even staan praten met de eigenaar, die uit Kampen afkomstig bleek.

Met de nieuwe lijn, die pas vanaf station Colombia aftakt terug gereden naar het centrum. Deze nieuwe lijn komt door een hele variëteit gewone en arme woonwijken. Is heel goed voor de realiteitszin zo'n rit.

We brengen eerst de camera's en de boodschappen naar het hotel en gaan dan met de Skytrain naar de "Harbor Tower" om dat uitzicht over avondlijk Vancouver te zien. Het is inmiddels goed donker. Is het uitzicht overdag geweldig, 's-avonds is het met al die lichtjes bijna feeëriek. Werkelijk blij dat we dit hebben gedaan.

Op onze kaartjes staat een korting op voedsel en drank bij een tent in "Gastown", die de Brewery of iets dergelijks heet. Daar aangekomen lijkt het hoewel luidruchtig toch wel gezellig. Maar voor diner, moet je in de kelder zijn. We hebben even aan een tafeltje gezeten, maar zijn na het optrekken van eerst een en toen twee paar wenkbrauwen opgestapt. Wat een vieze troep zeg!

Bij "Brothers" gegeten, het is ook hier duidelijk maandagavond, dat wel, maar eten zowel als de sfeer deugen en daar gaat het om. Aan een tafeltje naast ons viert een moeder met haar twee dochters en haar kleinzoon, haar verjaardag.

Later raken we met hen in gesprek. Het blijkt dan dat zij van Tofino stammen. Laten wij nu in de winkel van de broer van die vrouw nou wat gekocht hebben! Kleine wereld?

We lopen in een kwartiertje terug naar ons hotel. Ik moest in dat grote bed wel erg goed zoeken waar Gonda lag hoor! Heel verschil zo'n Kingsize bed of de bijna gewone tweepersoons in je RV.

Het weer : Goed, zonnig warm? 14 graden.

Wild : Nauwelijks.

 

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde

© 2006 - Stef van Gasteren