Dinsdag 1 oktober 2002 Vancouver- Rhenen

Uitgeslapen!! We hoeven deze kamer pas om 12.00 uur te verlaten en we hebben geen echte plannen. We staan langzaam op, poedelen lang in de badkamer en gaan laat ontbijten. Ook wel weer eens lekker ontbijten in een hotel. Verse toast, goede koffie, verse Orange juice en knapperige bacon. Na nog een slootje koffie hebben we ons plan getrokken.

Uitchecken, koffers in bewaring geven en de stad in. We lopen vanaf ons hotel een blok en zijn dan in Robson street. Hier moet je volgens de folders zijn. Nou inderdaad alle grote winkels zitten hier en de straat lijkt wel eindeloos! Op Robson square heb ik de laatste foto gemaakt. Bij Sears zijn we naar binnengegaan, niet omdat we iets nodig hadden, maar je hebt er prima toiletten. Het is nog niet echt druk om 11.00 uur. Mooie artikelen en mooi ingerichte afdelingen in deze zaak. De klanten moeten vandaag nog wel komen!

Buiten weer lekker in de zon verder gewandeld. Etalage hier, etalage daar, je kent het wel. Onderweg worden we verrast met een gratis voorstelling van de RCMP. In verband met het komende bezoek van Elisabeth II de volgende week, zijn de motorrijders en beveiligingsauto's aan het oefenen op de te rijden route. Met veel aplomb en gekrijs van fluitjes worden kruispunten afgezet en wordt formatie gereden. Prachtig om te zien.

Bij Starbucks genieten we op het terras (ja echt een terras!) van de koffie. Op een bepaald moment komt er een gek langs, die zich als een soort superman-achtige stripheld heeft uitgedost. Aan zijn ene hand draagt hij een handschoen, die een soort vogelklauw moet voorstellen. Een capuchon en cape vervolmaken de outfit. Heel bijzonder.

Wat opvalt, is dat de sfeer hier in Vancouver duidelijk anders is, dan in Victoria. Mensen zijn hier in het algemeen meer zakelijk gekleed. Ook de jeugd is veel minder excentriek uitgedost dan in Victoria.

Na onze koffie sloffen we nog even door, maar besluiten dan toch een dwarsstraat te nemen, die ons naar de haven brengt. Na enig gewandel zijgen wij neer op een bankje aan een prachtige wandelpromenade. Het is inmiddels lunchtijd en dat is te zien ook. Heel veel kantoormensen gaan in hun lunch uur, joggen, snelwandelen, wandelen of fietsen. Een stoet heel verschillend uitgedoste min of meer sportieve personen trekt aan ons voorbij. Wij lopen een stukje mee (of in de weg, dat hangt van je gezichtspunt af), tot Canada place. Ook hier voert de RCMP haar show op.

Aangezien wij tegenwoordig wat vaker moeten ... Moest dat hier ook gebeuren. Wij dus Canada place in. Wat een gigantisch gebouw is dat zeg. In de hal staan diverse totempalen. Na ons werk gedaan te hebben en na het bewonderen van de totempalen, gaan we weer naar buiten.

In een oud gebouw is een moderne "Mall" ingericht. Hier hebben we op/in het foodplace een vette hamburger gegeten. Heerlijk.

Bij een native store hebben we ons staan vergapen aan prachtig zilverwerk.

Langzaam lopen we weer richting ons hotel. Nadat we in de lounge nog even hebben zitten kijken, hebben we besloten nu toch maar naar "The Airport" te gaan. Het is 14.15 uur als we onze koffers terug hebben. Buiten komt net een taxi aan. Hij levert twee gasten af.

Als ik vraag of hij toevallig vrij is, zegt hij wacht, loopt naar de hoek, knipt met zijn vingers en hop daar komt voor ons een taxi. Het is een grote glimmende gele Chevrolet, van uiteraard "Yellow Cabs". Als we er eenmaal inzitten, blijkt mijn Toyota niet alleen mooier, maar ook veel ruimer. Wat een k.. kar zeg! De chauffeur brengt ons binnen een half uur naar de bestemde plaats.

Bij het inchecken blijkt, dat er bij Air Canada, altijd verrassingen zijn. Zo zouden wij vliegen met een Airbus. Dat het dan een 747 wordt is helemaal niet erg, maar dat je niet kunt bedenken, dat mensen, die in de Airbus raam en gangpad en dus naast elkaar zitten, in een 747 waar drie stoelen naast elkaar staan, ook hier naast elkaar willen zitten, begrijp ik niet. Bovendien was de vertrektijd ook al weer naar later bijgesteld. 18.25 i.p.v. 17.55, het is niet veel, maar toch!

Als je op een luchthaven zoals bv Vancouver loopt, dan ga je Schiphol steeds beter waarderen. Bij de gate bv zijn alle winkels gewoon dicht. Voor het toilet moet je een halve kilometer lopen etc. Toppunt van couleur locale: De politie op fietspatrouille in de vertrekhal en op de pieren!!

Het wordt later en later, als eindelijk het vliegtuig komt, scheelt het weinig of de dames van de afhandeling staan te juichen. De crew arriveert ook. De samenstelling is nu gemiddeld iets jonger dan op de heenreis. Met slechts een geringe vertraging vertrekken we. De service aan boord is echt goed.

Een van de stewardessen, een dame die gezien haar kleur haar, toch minstens eind 40 moet zijn valt op. Elke keer dat zij zich door het vliegtuig beweegt, doet ze dat met een omzichtigheid, als of het vandaag voor het eerst is. Het duurt eeuwen voordat ze klaar zijn met het serveren van de maaltijden.

Maar wel een lekker wijntje.

Op Londen de bekende klerebende. We moeten van terminal 3 naar terminal 1. Dat gaat per bus. Bij het busstation wordt de dienst uitgemaakt door een paar Indiërs (met tulband), die zo uit de t.v.-serie "it ain't half hot mum" zouden kunnen zijn ontsnapt.

In terminal 1 vallen we gelukkig in de competente handen van British Midland. Wat een verademing! Mensen die gewoon adequate informatie verstrekken en die echt service gevoelig zijn. Ook de vlucht verloopt gesmeerd. Pluim BMI !!

Op Schiphol haalt mijn broer ons af en brengt ons veilig thuis.

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde