Vanmorgen zijn we laat opgestaan. Onze wekkers moesten hun werk echt doen om 07.45 uur. De rust, het geruis van de regen, het heeft ons geweldig doen slapen. Na het gebruikelijke toiletteren kunnen de gordijnen eindelijk open en kunnen we weer van het wereldse uitzicht genieten. Het is droog maar zwaar bewolkt. Af en toe piekt er een straaltje zon door. We teuten wat af maar om 10.00 uur rijden we toch weg. Eerst tanken. Vroeger zou een student dat voor je gedaan hebben, maar tegenwoordig mag je dat allemaal zelf. Meestal sta ik wel even te prutsen met de tankdop, maar het lukt wonderwel deze keer. Na enig gepuzzel met de knopjes op de benzinepomp, gaat alles verder vlot.

Ninilchik river scenic overlook We rijden via de brug over het moeras Kenai uit richting Homer. De weg voert door bijzonder landschap, dat wordt gevormd door enerzijds dennen en anderzijds moerassen. We rijden naar Kasilof. Van die plaats merken we niet zoveel. In het zojuist beschreven landschap duiken zo af en toe eenzaam gelegen huizen op. Sommige mensen stallen hun vliegtuig naast het huis. Starten en landen op de Highway uiteraard. Je moet geen uitgaanstype zijn als je het hier wilt volhouden.

Het weer is overwegend droog met af en toe een buitje. We kunnen alle buiten-activiteiten droog doen. Het vakantiegevoel hebben we inmiddels helemaal te pakken. De kleine onwennigheden met betrekking tot het verkeer en het voertuig waarin je rijdt, zijn voorbij en het is volop genieten geblazen. Je voelt je weer thuis. Je kunt je aandacht helemaal richten op hetgeen je te zien krijgt en meemaakt. Geen onzekerheden, alleen nog het onbekende.

Het bordje Clam Gulch State Recreation Park duikt zo onverwacht op, dat stoppen niet meer mogelijk is. Jammer want hier zou ik wel even mosselen willen zoeken.

De weg gaat op en neer en het landschap krijgt vaker wat verlaten huizen, terwijl ook de bebossing toeneemt.

Kennelijk is het zo dat als je eenzaam in een prachtige omgeving woont, het erf van je huis gerust een bende mag zijn. We zien bij diverse huizen een complete vuilnisbelt rondom.

Ninilchik is de volgende plaats die komen moet. Stel je bij het begrip plaats iets voor als: een winkel, een kroeg, een kerkje en verder wat verspreid liggende huizen.

Voor Ninilchik ligt de Ninilchik River Scenic Overlook. Als we dit terrein oprijden, komt vanaf de rivier beneden, een visser die een zojuist gevangen grote zalm met zich meesleept. Ik vraag hem of ik een foto van hem mag maken. Hij gaat er speciaal voor staan. De overlook is een keurig aangelegd parkeerterrein met infoborden, waar ook gekampeerd kan worden. Er zijn diverse plaatsen voor RV's aangelegd. Over de ook aanwezige wandelpaden wandelen wij nog wat rond, waarna we vertrekken. De dag is nog lang.

Deep Creek State Recreation Area

Op een gegeven moment doemt er een bordje viewpoint op. Als we daar stoppen, blijkt dat, als het helder is, je Mount Illiama aan de overkant van Cook Inlet kan zien liggen. Mount Illiama is een werkende vulkaan. Vandaag zien we hem dus niet.

We lunchen in: Deep Creek State Recreation Area. Dit is een staats-camping pal aan zee. De faciliteiten bestaan uit een telefooncel, afgebakende plaatsen en de mogelijkheid om voor je overnachting te betalen.

Je staat pal op het strand. Nu, bij laag water, is dat strand wel erg breed met een soort schorren-achtige structuur. Het barst er van de vogels. Een paar mensen zoeken er naar mosselen. Het waait enorm. Het motorhome staat te schudden. Als het mooi zomerweer is, moet je hier vechten voor een plekje denk ik. Wij kunnen er met de sticker op onze RV gratis overnachten. We vinden dat bij de huidige weersomstandigheden geen goed idee.

Viewpoint op Homer

Verder na de lunch. Het gaat nog steeds richting Homer. Een paar mile voor Homer ligt op een heuvel aan zeezijde een enorm viewpoint. Voor we van het uitzicht gaan genieten, bewonderen we eerst de prachtige bloemperken.

Het viewpoint biedt een superieur uitzicht op de Homer Spit.

De Homer Spit is een 7 mijl lange landtong van maar enkele tientallen meters breed, die bij Homer haaks op de kust in zee steekt. Bij de aardbeving in 1964 is het hele ding in zee verdwenen. Men heeft het weer aangelegd. Vanaf ons viewpoint ziet het er prachtig uit. Een zilveren zee (de zon schijnt even) met op de achtergrond donkere bergen en dan die landtomg die als het ware naar de overkant rijkt. Rondom worden bergen zichtbaar. We raken in gesprek met een Amerikaan die beweert beter Duits te spreken dan de Duitsers zelf. Zijn demonstratie daarvan doet pijn aan je oren.

Hij heeft met zijn vrouw een tijdje in de buurt van Wiesbaden gewoond.

Zij zijn hier om de familie uit Texas het Kenai-schiereiland te laten zien. Zelf wonen ze in Soldotna. Hij is daar "visser". Hij racet met een "Bayliner" de zee af en vangt dan bv. heilbot. De boot is te koop zegt hij. Al te slim lijkt hij mij niet, want hij is erg verbaasd over het feit, dat het motorhome niet van mij is. Hoe ik zo'n ding hier zou moeten krijgen, is iets waar hij nog zomaar niet aan gedacht heeft.

Als het gezelschap op enig moment Beluga's meent te herkennen in een paar rotsen, wordt het tijd verder te gaan.

De Homer Spit

We rijden door Homer naar de Spit. Op de Spit liggen drie campings en bovendien kan je een permit kopen, waarmee je op elke parkeerplaats mag kamperen. Ook zijn er leuke winkeltjes met een boardwalk. De winkeltjes met annex zijn gebouwd op palen.

We kijken of we wel of niet op de Spit willen overnachten. De campings zijn feitelijk alleen geschikt voor de vissers onder ons. Ze bieden een parkeerplaats en een aansluiting voor water en stroom, verder is er niets. Je kunt hier voortreffelijk vissen. Overal ruikt het naar vis. Er zijn ook een paar visverwerkende bedrijven gevestigd. Aan het einde van de Spit is de haven. Er liggen grote schepen. Ondanks het naseizoen is het erg druk op de Spit. Na de gezellige winkeltjes te hebben bekeken besluiten we in Homer zelf te gaan kamperen. Als het erg mooi weer was geweest, dan had de keuze anders kunnen uitvallen.

Driftwood Inn & RV Park

Wij hebben de Driftwood Inn and RV op het oog. Deze camping ligt midden in Homer met uitzicht over zee. De Inn ziet er gezellig uit. De camping ziet er op de internethomepage beter uit. Wel krijgen we een plaats op de eerste rij. We kijken uit over zee naar de bergen van Kenai-schiereiland. Die bergen liggen vandaag wat verscholen achter wolken, maar toch.

Na geïnstalleerd te zijn wandelen we naar het centrum van Homer. Nou, een echt centrum bestaat er niet. Homer is een samenraapsel van verspreid liggende huizen en een paar grote winkels. Er is zelfs een grote mall, maar die ligt dan weer erg uit de richting.

Bij nader inzien ligt onze camping in het oude centrum. Hier is een bar, een boekwinkel, een B&B met kunstgallerij, een dansschool en wat de Duitsers een conditorei zouden noemen.

In die conditorei, die overigens op Italiaanse leest is geschoeid, hebben ze het zo warm gemaakt, dat wij gelijk weer naar buiten gaan. Het is er niet te harden!

We lopen door naar het strand. Dat is geen aanrader. Wat een bende zeg! Veel drijfhout en kelpresten. Bovendien laten mensen hier hun hond uit. Zelf rijden ze er dan met de auto achteraan.

Speciaal aangelegd is een "trail" langs de "Beluga Slough".

Van die trail lopen we een stukje.

Nu ik dit schrijf 's avonds 20.35 uur, regent het alweer een uurtje onafgebroken. Ik heb Mendelsohns Schotse Symphonie maar op de DVD gezet. Dat past wel bij dit weer.

Milestand: 288

Wild:

•  alles wat we vandaag hebben gezien was dood. Maar goed: een huiskat, een porcupine, een zalm en op de Spit bergen vis.

•  Sorry, ik jok: honderden vogels, meeuwen en andere rovers.

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde