Seward - Houston maandag 1 september 2003 |
||||||
Vanmorgen ben ik enorm geschrokken van de van Maca geleende wekker. Het ding liep voor het eerst ook echt af. Wat een kabaal zeg! De camping ligt in de nevel, of zijn nu toch alle ramen beslagen? De lucht rondom vertoont slechts hier en daar een wolkje. Het belooft een mooie dag te worden. We gaan vandaag Seward en het Kenai-Peninsula verlaten op weg naar Denali. De voertuiginspectie levert op dat we een ruitenwisserblad nodig hebben. Verder is alles in orde. De buurman die eigenaar is van een wel erg luxe bus is ook bezig het vertrek voor te bereiden. Hij schuift eerst alle electrisch bediende luifels in, daarna de twee slide-outs en begint vervolgens van alles in kunststof boxen te stouwen. Ik heb aanzienlijk minder werk. In de haven heeft vandaag een schip van de Princess-line positie gekozen. Ze lossen elkaar aardig af. De HAL en de Princess-line. Na een bezoek aan de sani-dump moet de benzinetank weer vol. We beginnen al een echte Yank te worden. $2.02 voor een gallon, het is toch schandalig duur zeg! Op mijn vraag of het meisje achter de kassa ook windshieldwhipers verkoopt, komt een bevestigend antwoord. Alleen welke maat ik moet hebben, dat weet het kind niet. We worden doorgestuurd naar Napa autoparts. Maar ja, het is Labourday hè, dus! OK, dan voorlopig maar zonder, het is toch prachtig weer aan het worden. Portage Glacier De route voert tot Anchorage over dezelfde wegen als waarover we woensdag en zaterdag naar Seward zijn gekomen. Dat is logisch, want er zijn geen andere wegen. Andere uitzichten wel. Waar we woensdag op deze weg regen en wind en zaterdag ook pas later echte zonneschijn mee maakten, is het vandaag ideaal. Allerlei bergen tonen trots hun met gletsjers bezaaide flanken. Genieten geblazen. Moose Pass Tijdens de voorbereiding van de reis hebben we in een boekje gelezen over de bijzonderheden van het plaatsje Moose Pass. Op de heenweg naar Seward zijn we de bezienswaardigheden zomaar voorbij gereden, omdat we ze eenvoudig weg niet hebben gezien. Vandaag dus een herkansing. En inderdaad vinden we het huisje met de vogelhuisjes. Het betreft hier een garage waar aan de gevel talloze vogelhuisjes zijn aangebracht. Leuk om even naar te kijken, maar niet bijster spectaculair. Nu zijn wij in het algemeen meer geïnteresseerd in natuurlijke dingen dan in door mensen gemaakte aardigheden. Moose Pass ligt overigens aan een meer en heel bekoorlijk in het landschap.
De cruise Het cruise-schip is van de Holland America Line (west-tours). Zo die zit, mogen we die luxe ook eens meemaken. In de vertrekhal kopen we voor $50 (ja, ja) een ticket voor ons beiden. Als de boot bijna vertrekt, ontdek ik, dat ik geen film bij me heb. De Captain staat me toe, die snel te gaan halen. Rennen dus. Tja, de boottrip is geweldig. Rondom gletsjers. Als we rond de bocht komen toont de Portage gletsjer zich in zijn volle glorie. Een enorme rivier van ijs komt vanaf twee berghellingen tesamen en schuift dan langzaam naar het meer. Het meer is wel redelijk diep, maar bestaat pas 150 jaar. Het bestaat uit smeltwater van de gletsjer. De gletsjer op zijn beurt smelt in water weer sneller dan daarbuiten. De gletsjer is ver teruggedrongen en dat in een hoog tempo. Men verwacht dat als hij helemaal op het land ligt, het verval minder snel zal gaan. Wij kijken vandaag naar een rivier van ijs, die op het meer eindigt met een muur van ijs. Waren we gisteren op zee bij een dergelijk evenement, vandaag doen we het dunnetjes over op dit meer. Een filmpje vol bergen en ijs is het resultaat. Ook de video staat niet stil. Later thuis zou blijken dat zowel de foto's als de video-opnamen mislukt zijn. (We moeten dus nog een keer terug). Als we na een uurtje weer in de haven aanleggen, zijn we het er over eens, dat deze rondvaart een geweldige ervaring is. Je boft als je hier zulk weer hebt. Wij boffen dus. We lunchen nog even met uitzicht op het meer en bezoeken nog een viewpoint voor we vertrekken. Beluga'sOp de Seward Highway (Alaska 1), die langs de Turnagainarm voert, letten we erg op het water. Op de boot zonet hoorde ik een man zeggen dat hij beluga's had gezien. We stellen vast dat het laagwater is. Als ik de eerste keer een viewpoint op rijd, is er buiten het verbluffende landschap niets te zien. Een viewpoint op en af rijden is niet eenvoudig. Gezien de richting waarin wij rijden, liggen al die viewpoints aan de linkerzijde van de weg. En je begrijpt, daar het een feestdag is en je hier niet te ver van Anchorage bent, het erg druk op de weg is. Rechts van de weg passeert ons een trein van Alaska Railroad, een dubbeldeks rijtuig en verder een aantal normale rijtuigen. Ik denk dat het de trein naar Whittier is. Plots zie ik onder het rijden links van mij in het water drie beluga's zwemmen. Bij het volgende viewpoint is het heel druk. Wij passen er maar net bij. Maar we zijn op tijd. Een hele school beluga's komt recht op ons af. De dieren koersen naar open zee. Hun koers voert hen vlak langs de kust en speciaal langs het punt waar we nu staan. Het is een fascinerend gezicht. Moeilijk te fotograferen, maar nog lastiger te filmen. Bovendien wil je het ook beleven. We genieten enorm! Als de laatste walvissen voorbij zijn, ontstaat er een echte kermis op de parkeerplaats. Iedereen wil weer weg. Gezien de verkeerssituatie is dat nog best lastig. Na een half uurtje rijden we weer. Op naar Houston Tamelijk probleemloos rijden we door Anchorage. Gelukkig heeft de navigator tijdig in de gaten dat we bij de volgende kruising naar rechts moeten. Voorsorteren valt niet mee, maar lukt goed. Vervolgens passeren we alle autodealers van de streek. Kies er maar een auto uit. Het glimt en schittert, rechts en links van de weg, van al dat "heavy metall". Je kijkt je ogen uit! Overal staan ook grote reclameborden met wervende teksten en vooral ook aanbiedingen. Wij worden weer eens geconfronteerd met het feit dat auto's hier aanzienlijk minder geld kosten dan bij ons in Nederland. De weg wordt vierbaans, het lijkt wel druk. Het gebied rondom Anchorage is tamelijk vlak, maar de bergen rondom laten zich al zien. In Willow rijden we het parkeerterrein van Fred Meyer op. Ondanks Labourday is het hier "business as usual". Deze zaak is nog groter dan die in Anchorage. We hebben wat groente en zo nodig. En passant kopen we een slagroomklopper (garde), een kalender, een boek en een nieuwe verrekijker. De oude is toch kapot, daar hoort Aldi nog van. De kijker vinden we op de afdeling sportartikelen. Hier kan je allerlei ballen en andere sportieve zaken kopen, zoals bijvoorbeeld een jachtgeweer! Riverside Camper ParkNa enige tijd bereiken we Riverside Camper Park op mile 57.7 van de Parks Highway te Houston. We zijn daar bijna de enige klanten. We staan aan de rivier. Het internet is in verband met het seizoenseinde al afgesloten. De wasserette is uiteraard wel open. Gonda gooit gauw een paar machines vol was, terwijl ik de auto aan alle hook-ups aansluit. Over de rivier raast met donderend geweld een glimmende metalen speedboat voorbij. Het riviertje is nog geen halve meter diep. Toch knap als je er dan met een boot zo snel over kunt varen. Want erg breed is het ook niet. Wel heel idyllisch. Het weerbericht voor morgen is niet goed. Nou, we zien wel. Als het wel goed weer is gaan we vliegen. Milestand: 673 Wild:
|
||||||
Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde © 2006 - Stef van Gasteren |