Kluane Wilderness Village- Whitehorse zaterdag 6 september 2003

De camping

‘s Nachts is het garduvels koud. We moeten echt kortjes bij dichtjes slapen om enigszins warm te blijven. Als we opstaan blijkt de hemel geheel onbewolkt en is de zon nog achter de berg. Een man die er als een Japanner uitziet, maar ook zomaar Inuit zou kunnen zijn, heeft de nacht doorgebracht in een tentje. Hij staat kleumend wat water te koken voor zijn koffie of thee.

Naar Whitehorse

Nadat we vertrekken richting Whitehorse begint het genieten gelijk weer. We rijden hier door het hooggebergte, met de bijbehorende uitzichten. De weg zelf ligt op hoogten tussen 650 en 1100 meter. De highway is hier in betere conditie dan het stuk van gisteren. Niettemin wordt aan grote stukken gewerkt en zijn andere delen pas klaar. Meestal legt men een nieuw stuk weg aan naast de oude weg. Ruimte genoeg!

Kluane Lake

De weg voert naar Burwash Landing. Dit plaatsje (drie huizen en een store) ligt aan de oevers van Kluane Lake. Dit meer is echt wonderbaarlijk mooi. Het is groot en langgerekt plm 400 km. Het ligt intens blauw te spiegelen tussen de hier overwegend bruin en rood gekleurde bergen. Achter de eerste bergrij liggen rijen met hogere, veel hogere bergen. De laatsten steken hun witte koppen boven hun lagere broertjes uit.

In Destruction Bay kunnen we tegen een onwaarschijnlijk voordelig tarief tanken. We zetten de reis voort en komen achter twee truckcampers op leeftijd zonder haast te rijden.

Nou dat treft, haast hebben wij ook niet. We sukkelen met 40 (mile) op de teller langs het meer. We kunnen alles zo goed zien. Als zij op een mooi punt stoppen doen wij dat ook enz.. Tijdens een van die stops merken we dat er ook mensen zijn die hun motorhome op een mooi plekje parkeren en daar dan de nacht doorbrengen. Bij het visitor centre van Sheep Mountain, waar je in augustus en september zo mooi de schapen op de berghellingen kan zien, staan de bejaarden weer stil. We zien dat het visitorcentre gesloten is en dat op de helling ook geen schapen zijn en rijden door; die oudjes zijn we kwijt. Over dat visitor centre nog even dit: het is niet duidelijk of zij gesloten zijn omdat er geen schapen zijn of dat er geen schapen zijn omdat het visitor centre dicht is. Pal na dit evenementje passeren we de Slim's River over de Slim's River Bridge. Dit is een extra lange standaard brug. Alle bruggen in dit deel van de Alcan zijn van het standaard US Army type van 1942. Het leger heeft ze aangelegd en niemand vervangt ze. De bruggen zijn van een stalen, doosvormig, vakwerktype. Ze zijn naar de huidige maatstaven erg smal.

Bij het visitor centre van Sheep Mountain, waar je in augustus en september zo mooi de schapen op de berghellingen kan zien, staan de bejaarden weer stil. We zien dat het visitorcentre gesloten is en dat op de helling ook geen schapen zijn en rijden door; die oudjes zijn we kwijt. Over dat visitor centre nog even dit: het is niet duidelijk of zij gesloten zijn omdat er geen schapen zijn of dat er geen schapen zijn omdat het visitor centre dicht is.

Pal na dit evenementje passeren we de Slim's River over de Slim's River Bridge. Dit is een extra lange standaard brug. Alle bruggen in dit deel van de Alcan zijn van het standaard US Army type van 1942. Het leger heeft ze aangelegd en niemand vervangt ze. De bruggen zijn van een stalen, doosvormig, vakwerktype. Ze zijn naar de huidige maatstaven erg smal.

De Slim's River Bridge bestaat uit twee aan elkaar geschakelde brugdelen. Terwijl we de brug passeren, zien we ijs op het water drijven. Poeh, dat moet koud zijn geweest vannacht. In dit deel van de wereld is al eens een enkele keer –80 graden Fahrenheit gemeten. Brrr!!

Haines Junction

Vanaf de Slim's River wordt de weg steeds beter en de in Canada toegestane maximum snelheid van 90 km/h kan makkelijk worden aangehouden. We bereiken Haines Junction. Ook deze plaats staat op elke kaart prominent aangegeven. De plaats die ligt op de kruising van de Alcan met de weg naar Haines, wordt al honderden mijlen tevoren aangekondigd op de borden. Het is een geweldig gat, met een paar motels, restaurants en campings.

Men heeft de wegsplitsing van de zojuist genoemde wegen zo weten te construeren, dat het eenvoudig mogelijk is om hem helemaal niet op te merken, met alle mogelijke gevolgen van dien. We schrokken ons rot! De hoofdweg krijgt een stopbord. Dat is het dan. Een moment van onoplettendheid en er gebeuren de ergste ongelukken. Maar we verlaten gelukkig de Kluane regio zonder kleerscheuren.

Whitehorse here we come

De ochtend heeft zich gekenmerkt door boeiend landschap met spectaculaire bergen en meren. We rijden nu richting Whitehorse, de hoofdstad van Yukon. De Alaska Highway loopt hier weer eens werkelijk eindeloos rechtdoor. Ook hier heeft men lange nieuwe wegvakken naast de oude weg aangelegd. Je vraagt je af wat er met het oude asfalt gebeurd. Gezien de overdaad aan ruimte, denk ik dat de oude weg gewoon blijft liggen.

Het landschap is beslist mooi, met niet zulke hoge bergen. De weg ligt volgens de GPS op 700 meter hoogte, de omringende bergen halen de 1000 meter wel. Gonda ziet in de berm een ree. Dat zal dan ook lang het meest interessante zijn dat we zien. In de spiegels van de auto zien we nog lang de toppen van Kluane.

Maar vooruit en opzij, je ogen worden branderig. Zo gebeurt dat dus: de chauffeurs die in slaap vallen. Op de rustplaats bij het "Burnt Centre" stoppen we. Voor lunch en wetenswaardigheden. Op een rondloopterras leren we veel interessants over de bosbranden in de Yukon in 1958.

Als wij zitten te lunchen, stopt er een tot RV gepromoveerde Van. De chauffeuse, jong en blond, stapt uit en loopt met stijve benen naar de toiletten. Aan de andere kant komt een jongen naar buiten, die naarstige pogingen doet de achterdeuren te openen. Als het hem gelukt is, doet zij, inmiddels teruggekeerd, kordaat haar spijkerbroek uit en staat dan in haar witte slip een andere spijkerbroek uit te zoeken. Nou dat zie je in Rhenen toch niet hoor!

Whitehorse

We bereiken Whitehorse, de ster en hoofdstad van de Yukon. Als Fairbanks al niet zo interessant is! Whitehorse lijkt bij de industrieterreinen (autobedrijven etc.) best wel druk.

Maar in het stadcentrum valt het best wel tegen. Er staan overal grappige gebouwen. Van die gebouwen, die je hier ook verwacht: kleurrijk van hout etc. Overwegend laagbouw. Het visitorcentre is goed uitgerust, ondermeer met pull-thru parkeerplaatsen voor ons "Big-rig" RV-ers. Het centrum kan grote aantallen mensen verwerken. We tekenen het gastenboek, nemen wat folders mee en gaan de "stad" in. In Mainstreet zijn de meeste winkels. Afgezien van wat hele dure kledingzaken is er verder niet veel bijzonders. Wel kunnen we ergens internetten. Deze keer hebben we wel de e-mail adreslijst bij ons, maar niet de Canadese dollars om het een en ander te betalen. Gonda gaat het geld halen. Enfin, iedereen is weer op de hoogte gebracht. Na een bezoek aan het station van de White-pass and Yukon Railway, (bekend beeld: geen trein enz), rijden we naar het uitverkoren RV park.

Pioneer RV Park

Dit park ligt even buiten Whitehorse in de richting van Skagway aan de grote weg. Je kunt kiezen of je tussen de bomen of op het grind wilt staan. Wij kiezen voor het laatste omdat de plaatsen met bomen in verhouding wat klein zijn. Dit RV-park is van alle gemakken voorzien. Naast de gebruikelijke full-hook ups met kabel tv is er een wasserette, een winkel, een benzine en dieselpomp en een RV-wasinstallatie. Als je ziet hoe sommige RV's onder de bagger zitten is dat laatste geen overbodige voorziening.

Terwijl Gonda de wasmachines laat draaien, kan ik gratis internetten en e-mails verzenden. Nog maar even te baat genomen die kans. Een Amerikaanse dame die vroeger best wel mooi is geweest, vraagt aan mij of het nu werkt. Heeft u er muntjes ingedaan vraagt ze. Ik vertel haar dat alles gratis is en goed werkt. Zij vertelt me, dat het haar niet lukt haar provider te bereiken. Ik helpt haar even.

Inmiddels regent het en het lokale weerbericht voorspelt niet veel goeds voor morgen. Dat is jammer, want die zon van vanmorgen en gisteren beviel wel.

In de winkel van de camping hoor ik dat ook deze (zeer) grote camping 15 september sluit.

Dat wordt nog wat voor onze laatste reisdagen.

Milestand: 1627

Wild:

• een ree
• diverse vogels

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde