Skagway - Haines maandag 8 september 2003

Vandaag kunnen we rustig aan doen. Ook wel eens lekker. We slapen uit, maar zijn op een gegeven moment toch echt klaar voor vertrek.

We verlaten de camping. We hebben hier vannacht nog een boom gesnoeid. Het was gaan waaien en de takken sloegen op ons dak, dus snoeien maar. Met de bezem de takken gevangen en dan met een tangetje gesnoeid.

Maar dat is vannacht geweest, nu vertrekken we. We hoeven niet ver, de parkeerplaats van de Ferry is om de hoek. Daar staan we dan om elf uur in de morgen. Het kantoor is zelfs nog dicht.

We lopen Skagway nog even in. Niet om iets bijzonders te kopen, want dat hebben we gisteren al uitvoerig gedaan. We zijn op zoek naar een kruidenier. Nu kun je in Skagway op veel manieren je geld kwijt. Prullaria en echte juwelen. Maar boodschappen doen cruise-schippassagiers niet, die krijgen eten en drinken aan boord. We vinden toch een kruidenier, maar ja, grote flessen Cola hebben ze niet, nee ook geen Pepsi.

Terug in de haven is het inmiddels lunchtijd. Na de maaltijd ontmoeten we onze Duitse vrienden. Die hebben de nacht op de parkeerplaats van de Ferry doorgebracht. Ze hebben genoten van het vertrek van de Cruise-schepen. Ze vinden Skagway overigens toch het einde. Wij denken daar iets anders over.

Het wachten op de Ferry is best vervelend. Het weer wordt ook hand over hand slechter. Buiten waai je uit je hemd. Dat beloofd wat voor straks. Voorlopig maak ik me wel enige zorgen over het aan boord gaan zo meteen. Met het vorderen van de Eb, neemt de hellingshoek van de laadbaan toe. Dat kan nog vervelend geschaaf over de grond geven van de achterkant van het motorhome. Achter de wielen steekt nog zo'n drie meter uit. Als de helling te steil is, slaat die achterzijde mogelijk op de grond.

Eindelijk komt het MV Columbia in beeld. We willen dit op video opnemen, maar het is zo koud, dat Gonda het opgeeft en naar binnen gaat.

Als we eindelijk aan boord gaan. Omdat er auto's voor verschillende bestemmingen aan boord gaan, duurt het hier allemaal wat langer dan bij BC-ferries.

Met de auto voor ons, een motorhome ook van 30 voet, gebeurt hetgeen ik vreesde. Met een geweldige klap slaat de achterkant op de rijbaan. De vonken vliegen eraf. Ik doe mijn best. Het lukt mij veel beter. Geen kraakje! Toch goed naar die instructie-video gekeken daar in Anchorage.

Aan boord moet nogal gemanouvreerd worden. Uiteindelijk moeten we aan boord een flink stuk achteruitrijden. Pfft, als alles gelukt is gaan we naar boven waar we in comfortabele stoelen van het uitzicht kunnen genieten. Nu is er niet veel te zien, maar goed het is wel comfortabel.

De vaart naar Haines, duurt kort en zou fraaie uitzichten moeten opleveren. Vandaag zijn er veel wolken en op zee schuimkoppen.

Bij de nadering van Haines wordt het nog even interessant. Eerst zit je te raden aan welke van de drie mogelijke aanlegsteigers die wij zien, het schip zal gaan aanleggen. Dan wordt je oog getroffen door een vreemde aftekening in het water. Je kunt duidelijk de lijn waarnemen, waar het water dat uit de fjord van Skagway komt, botst met het door de vloed opgedreven, aanstormende zeewater.

Het raadsel van de steigers lost zich op als we dichter bij de kust komen. Bij de steiger waar gaan afmeren staan al verscheidene auto's op het schip te wachten.

Haines

In Haines aangekomen wordt het al donker. Als het somber weer is valt de schemering altijd wat eerder in dan anders. De eerste camping die we zien is wel direct aan zee gelegen, maar maakt een wel erg rommelige indruk.

We checken in op, de wat verderop in het plaatsje gelegen, Hitch-up RV-park.

Dit is een eerste klas camping. Met de mevrouw aan de balie bespreek ik de kansen om morgen te kunnen vliegen. Zij vraagt mij morgen daarop terug te komen en geeft voor als het geen vliegweer is een aantal alternatieven. Kijk zo hoort het.

De plaatsen op de camping zien er perfect uit. Je staat op gras van een kwaliteit, dat de gemiddelde greenkeeper van een golfbaan er jalours op zou zijn.

Elke plaats is voorzien van alle aansluitingen. Dat laatste kom je meer tegen maar meestal moet je dan toch wel met een tangetje in de weer of zo. Op deze camping is alles gewoon in orde. Er wordt zelfs aan gescheiden huisvuil opslag gedaan. Ook de glasbak in diverse kleuren ontbreekt niet.

We vragen bij de receptie, die bemand wordt door een wat ouder echtpaar, naar een goed restaurant en krijgen de "Wild Strawberry"op.

We dineren aldaar inderdaad copieus. Heilbot en Steak, met wat er bij hoort. Het Bavarian Reye bread, dat on the side wordt geserveerd, alleen al is om te zoenen.

Geweldig restaurant! Aangezien het restaurant op de bovenverdieping van een bakkerij is gelegen probeer ik of dat bewuste beierse brood ook gewoon te koop is. Helaas is de voorraad van vandaag op en dus hebben we wat dat betreft gewoon pech.

Verder niets te melden vandaag.

Milestand: 1737

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde