Haines Junction – Tok donderdag 11 september 2003 |
||||||||
De ShakwakTegen de ochtend heeft het gevroren. Het camping management heeft dat al voorzien en heeft gisterenavond het water afgesloten. De verwarming die ik voor de zekerheid op de laagste stand 55 graden Farenheit ( wat dat ook mag zijn in graden Celsius), laat staan is twee keer aan het einde van de nacht aangeslagen.
De bumperstickers, die overal te koop zijn met de tekst: "I rode the Alaska Highway and survived it", zijn niet echt overdreven. Kluane lake We komen al snel bij Kluane lake. Als we de brug over de Slim's river passeren drijft er deze keer geen ijs. De Slim's river ligt tussen twee bergruggen. Van de ene bergrug naar de andere over de brug is precies twee kilometer. Je begrijpt dat het een geweldig imposant gezicht is zo'n breed rivierbed. En eh, heeft u al eens eerder gehoord van Slims rivier? Sheep Mountain again Aan de overzijde ligt het visitorscentre van sheepmountain, ik heb al gemeld dat het gesloten is. Even verder stoppen we voor een pauze met uitzicht over het meer. Daar we nu weten waarna we moeten kijken, zien we schapen bijna op de top van de berg. Met de kijker zijn ze goed te zien. Met de camera, zowel video als foto, lukt dat niet. We tellen er veel. Zeker is dat het hier om schapen gaat en niet om geiten. Of het dan ook automatisch dall sheep zijn? We worden getroffen door de oorverdovende stilte die hier heerst. Het is hier fris vanmorgen zo aan het meer. Het uitzicht is onbelemmerd. De wind is het enige dat je hoort ruisen door de schaars aanwezige struiken. Je wordt één met de omgeving als je daar een tijdje staat. In het water spotten we leven. Zijn dat nou zeehonden? Nee, natuurlijk niet. Nadere bestudering geeft dat het hier om drie otters gaat. Ze zwemmen rustig vanuit het midden van het meer naar een van de oevers. Kluane lake is van zeer behoorlijk formaat, zodat we ze nog lang kunnen volgen. Voor mij is dit de eerste keer dat ik otters in levende lijve zie. Wij zijn behoorlijk onder de indruk. Nu is de otter samen met de bever in Canada inheems en komt als je het geloven mag , nog in behoorlijke aantallen voor. Maar voor reizigers zoals wij: uit Nederland en rijdend in een motorhome, is de kans op een ontmoeting relatief klein. Verder maar weer
De Burlshop We hebben tijdens onze rondreis al diverse keren een burlwerkplaats gezien. Maar pas gisteren hebben we ontdekt wat een prachtige dingen daar gemaakt worden. Burls zijn de uitstulpingen die vooral op berkenbomen voorkomen. Als we de Kluane Wilderness Village & RV, waar we een paar nachten geleden geslapen hebben passeren, zien we zo'n shop. Gelukkig is er een 2 e inrit, zodat we er nog naar toekunnen. We parkeren ons, door wegwerkzaamheden zwart geworden, motorhome en gaan naar de werkplaats. We worden hartelijk ontvangen door een oude man, die ons meedeelt, dat z'n hele voorraad is uitverkocht. We moeten toch mee naar binnen van Scully, want hij spaart handtekeningen van bezoekers. Hij laat bezoekers hun naam en adres op een papiertje schrijven en bevestigt dat papiertje vervolgens met nietjes aan het plafond of aan de wand van de werkplaats. Voor Nederlanders heeft hij een bijzonder plekje aan de muur. Hij is in Apeldoorn geweest aan het einde van de tweede wereld oorlog. Hij heeft deel uit gemaakt van het Canadese Leger. We praten wat, ook over de jaarlijkse parade van veteranen te Wageningen. Scully zoekt ondertussen naarstig tussen de rommel in zijn werkplaats. Hij vindt een schaaltje en gaat dat voor ons in orde maken als presentje. Kunnen wij gelijk zien hoe dat in zijn werk gaat. Alles heel gemoedelijk en gezellig zo'n intermezzo. Leuke ontmoeting. Het schaaltje dat wij thuis nog slechts hoeven af te lakken wordt ondertekend met: Scully, Yukon, 2003. Hoogtepuntje! De Icefield Range De bergen van Kluane National Park laten af en toe witte pieken zien. Op zeker moment wordt het echt te erg! Hier moet ik foto's van maken! Een oogverblindende schoonheid, door weelderige bergen aan de einder, links van ons. Ik stop op de vluchtstrook. Even vlug een foto gemaakt.
Dit is het grootste "non-polar" ijsveld in Noord Amerika. In het centrum van de Range is het ijs meer dan 700 meter dik. De Icefield Ranges vormen de belangrijkste groep van bergen in de St Elias bergen. Hier onder zijn begrepen Mount Logan 5959 meter hoog plus zes andere toppen van meer dan vijf duizend meter". En daar staan wij nu gewoon even naar te kijken. Mount Logan is de hoogste berg in Canada.
Tok Bij de camping blijkt niet alleen het water afgesloten, maar ook de E-mail voorziening is winterklaar en afgevoerd. De dame bij de receptie belooft wel, dat als het niet bewolkt is, er het Noorderlicht zichtbaar zal zijn. We lopen nog even langs de weg naar Tok "centrum". U weet wel het is er niet. Bij een autozaak lijkt het mogelijk om tegen betaling te internetten. We moeten dan wel morgen om 07.00 uur terugkomen, want nu is de tent gesloten. Na het douchen stellen we vast dat het bewolkt is geworden, dus! Milestand: 2244 Wild:
|
||||||||
Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde © 2006 - Stef van Gasteren |