Valdez Prince William Sound zaterdag 13 september 2003

Vanmorgen is Valdez gehuld in een dikke witte mist. Soms zie je even de zon of een berg, maar direct daarna zit het weer dicht.

Pas om 09.00 uur trekt de mist weg. Wel mooi die mist die door zonnestralen verlicht, zilver wordt. Ook de borden etc aan de haven krijgen omdat zij zeer vochtig zijn een zilveren bedekking.

Als de mist is opgetrokken zien we pas echt hoe het er hier in Valdez uitziet. Gisterenavond hebben we al een goede indruk gekregen, maar vandaag na de mist in de zon! Valdez is gelegen aan het einde van een fjord. Het plaatsje wordt omringd door met gletsjers bedekte bergen. De gletsjers schitteren zilver in de zon. We lopen even wat rond en genieten van het uitzicht.

Vandaag is het goed toeven hier. Het oude Valdez dat verderop ligt is in 1964 door de vloedgolf als gevolg van de grote aardbeving volledig verwoest en ook andere ellende is de plaats niet bespaard gebleven.

De cruise in de Prince William Sound

Wij gaan vandaag met Stan Stephens cruisen in de Prince William Sound.

Dit is de zee-engte tussen de Valdez Narrows en de Golf van Alaska. Dit is inderdaad het gebied waar de olieramp met de Exxon Valdez plaatsvond.

We varen vandaag met de Columbia Spirit. Niet zo'n groot schip. Ons is beloofd, dat we de Columbia Glacier, een glacier van het tidal type zullen zien. Welnu het is prachtig weer, dus daar zal het niet aan liggen. We hebben tafel 10 aan boord, en delen die met een stel Engelsen, die op wereldreis zijn. Zij hebben in Florida een motorhome gekocht en zijn langs de oostkust van de Verenigde Staten naar Canada gereden. Daar zijn ze van de oostkust, tot Calgary gegaan en daarna naar Banff en Jasper en zo verder naar Alaska. Ze gaan nu weer "afzakken" naar Vancouver en dan door naar Mexico.

Ze vertellen over een aantal probleempjes die je ontmoet als je op deze manier reist. Zo is het handig om in de US een bankrekening te hebben. Het schijnt dat daar onvermoede problemen opduiken als je dat wilt realiseren, vooral als je thuis je huis hebt verkocht. Voor zwervers geen bankrekening, dat is veel te link, dat begrijpt een kind.

De Narrows De boot waarop wij varen zet er flink de sokken in, we varen met hoge snelheid, terwijl de Captain van alles vertelt over hetgeen we zien. Feiten over oud Valdez en de aardbeving van 1964 worden afgewisseld met feiten over de oliepijpleiding. Deze laatste eindigt bij de terminal in Valdez. Opeens wordt onze boot stilgelegd omdat er een paar zeeotters te zien zijn. Zouden de schippers van die cruise boten een contract met die zeeotters hebben? Zie ook de cruise vanuit Seward. Daarna gaan we naar een plek, waar vaak bald eagles te zien zijn. We hebben geluk en zien twee ouderdieren en een jong. Het jong zit op een rots te zonnen. De ouders verkiezen de boomtoppen.

Op naar de Columbia glacier

We varen verder en links en rechts in de bergen zien we echt talloze gletsjers. Als we in de buurt van DE gletsjer komen, is de zee vol met kleinere ijsbergen. Op een bepaald punt ligt een groot massief brok ijs in zee. Zo'n ding waar de Titanic uiteindelijk van verloren heeft.

De bemanning is redelijk opgewonden over het feit dat we tot nabij de gletsjer kunnen varen. We zijn op dit punt nog zeven mijl van de ijsmuur van de Columbia glacier. De Columbia is de grootste in zee afkalvende gletsjer. We varen tot ongeveer 400 meter voor de ijsmuur. Het is een imposant gezicht. De Captain geeft de feiten omtrent hoogte en breedte exact door. Ik ben het weer vergeten. Ik moet naar dat ijs kijken. Wit gemêleerd met blauw, middenblauw en diepblauw. Meters hoog is die muur en kilometers breed. Je zou toch denken dat we een keer verzadigd zouden zijn van al die gletsjers. Maar elke keer weer blijven ze fascineren. Elke gletsjer heeft zijn eigen gezicht. Plots een gekraak en ja hoor! Links stort een stuk van de muur in zee. Het water spat op en een golf van een meter wordt gevormd en komt onze kant op. Uiteindelijk schommelt de boot er slechts een beetje van.

Gonda staat driftig te filmen. Alleen bij deze ene instorting lijkt het te blijven. Na geruime tijd tussen de brokken ijs voor de muur van de Columbia te hebben gelegen, gaan we toch weer verder. Als we wegvaren, krijg je vanaf het achterschip, waar wij nu al een hele tijd staan te blauwbekken, een steeds mooier plaatje van de gletsjer met zijn omgeving en de ijsbergen daarvoor. Koud tot op het bot blijven we nog een hele tijd genieten. Iemand van Stan Stephens komt vertellen, dat het pas sinds zes dagen weer mogelijk is om de tot de ijsmuur te varen. Tot voor kort bleef men op 7 mijl, omdat er niet door het ijs te komen was. Wij boffen dus, mooi weer en een tocht tot de ijsmuur. Overigens wordt niet duidelijk, of de geschetste situatie alleen dit jaar betreft danwel dat het standaard is, dat de ijsmuur niet dicht genaderd kan worden. Zelf denk ik dat het alleen dit jaar zo is geweest.

Weer terug naar Valdez

Op de terugweg naar Valdez zien we een walvis. Hij komt een keer of drie boven, blaast stoom af en laat ons dan z'n staart zien. Het dier verdwijnt en wij moeten verder. Toch weer een bijzondere ervaring, zo een ontmoeting met een dergelijk groot zee-zoogdier. Het frappeert mij dat hoewel dit soort cruises niet speciaal voor "Whale watching" worden gemaakt, je met een beetje geluk meer walvissen ziet dan op de speciale expedities zo als wij die in het verleden ook wel eens hebben gemaakt.

Gelukkig doet de camera het nog. Ik heb bijna lege batterijen. Nou is een padvinder altijd goed voorbereid, dus heb je reserve batterijen bij je, zult u zeggen. Dat is juist, alleen de brandnieuwe batterijen blijken leeg te zijn. Op de verpakking staat dat ze goed zijn tot 2004. Tobben dus, maar ok, je gaat gewoon door.

Even verder zien we stellar zeeleeuwen Deze dieren blijven ook al heb je ze vaker gezien, fascineren. Enorme vleesbergen die zich desondanks heel gratieus door het water bewegen. Ze gebruiken heel behendig een golf om op het land te komen.

We zien ook een aantal puffins. Als zo'n beest van het water opstijgt, hebben ze een lange startbaan nodig. Het komt heel plomp over, terwijl ze kunnen vliegen als de beste. Overigens zowel boven als onder water. Ze kunnen snel door het water schieten, ze vliegen als het ware.

De zee wordt wat wilder, we moeten ons best goed vast houden. We varen op hoge snelheid naar Valdez terug. Het door ons opgeworpen boegsproeiwater slaat over de cabine. De cruise zou zes uur duren, maar we zijn al ruim een uur langer onderweg.

In de haven kost het afmeren wat moeite in verband met de wind. Overigens is mijn in Seward gekochte petje in zee gewaaid, dus die zult u nooit meer zien

Op de camping

Als ik na terugkomst de campingbaas van mijn batterij problemen vertel, rijdt hij met mij in zijn Voyager door Valdez naar winkels waarvan hij denkt dat die hebben wat ik zoek. De zaak die de meeste kansen biedt is helaas en tot verbazing van de campingbaas gesloten. Dat het zaterdagavond is doet er volgens hem niet toe. Je sluit niet als er nog te verdienen valt. De andere winkels waar we langs gaan hebben niet wat ik zoek. Toch aardig van die al oudere man, om voor mij taxi te spelen, dat zie ik thuis niet zo gauw gebeuren.

Milestand: 2500

Wild:

• zeeotters
• bald eagles
• puffins
• meeuwen
• stellarzeeleeuwen
• walvis

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde