Navajo County

Wij zijn vanmorgen van plan om bij het tankstation dat bij ons slaapadres hoort broodjes en koffie te kopen voor het ontbijt. Dat gaat mooi niet door! Het tankstation verkoopt geen koffie en broodjes. Op naar het restaurant dus. Alleen hele heftige ontbijten zijn te koop. Vol maar niet voldaan gaan we naar de auto om de bagage in te laden. We zouden natuurlijk ook naar het volgende tankstation hebben kunnen rijden voor een ontbijtje. Je weet hier echt nooit hoever dat is en als je honger hebt nou ja.

Via de Marble Canyon bridge verlaten we het “dorp”. We rijden weer op de US 89. Links van ons de Echo Cliffs en rechts van ons de woestijn, die voornamelijk uit grind bestaat en met kleine struiken is begroeid. De weg voert naar Cameron. In Cameron moeten we weg 64 op naar de Grand Canyon Desert View Entrance. De maximumsnelheid op de US 89 is wel 65 mile per uur. Het duurt echt lang voor je iets nieuws ziet. Op bijna elke parkeerplaats of iets dat daarop lijkt, staan stalletjes. Je bent hier in Navajo County en in die stalletjes worden allerlei vaak heel mooie sierraden verkocht. Ook ceramiek wordt ruim aangeboden. Alle spullen zijn gemaakt door native artists, nu zijn wij al voorzien van het een en ander en dus kunnen we doorrijden. Na enige tijd worden de Echo Cliffs minder hoog en komen ze verder van de weg te liggen. De vlakte rechts wordt steeds weidser. Op enig moment passeren we de brug over de Little Colorado. Deze rivier komt vanuit het zuidoosten en voegt zich bij het begin van de Grand Canyon bij zijn grote broer de Colorado. De rivier heeft op het punt waar wij hem oversteken zijn eigen canyon. Je ziet de rivier en dus de canyon pas als je al aan de rand van de canyon staat.

Grand Canyon South Rim

We tanken in Cameron en gaan in de richting van de Grand Canyon. De weg stijgt licht en hier en daar zijn viewpoints. We komen weer in het Kaibab Natl Forest. Alleen ligt dit deel dan op het Coconino Plateau.

Om 11.00 uur zijn we bij de Desert View ingang van Grand Canyon Natl Park. Dit is de oostelijke ingang van de South Rim. Van de beloofde drukte merken we gelukkig nog niet zo veel. De doorstroming bij de toegangspoort gaat niet erg vlot. Er zijn werkzaamheden die tot omrijden dwingen. We stoppen op de parkeerplaats bij Desert View.

We lopen naar het uitzichtspunt en genieten van het prachtige uitzicht op het oostelijke deel van de canyon. Hier zijn we nog nooit eerder geweest. In tegenstelling tot de North Rim en of het centrale deel van de South Rim, heb je hier een goed zicht op de Colorado river. Heel bijzonder allemaal. Groots en wijds. Onvoorstelbaar wat wind water en temperatuur allemaal kunnen bewerkstelligen. Je kunt stroomversnellingen in de rivier zien. Voor ons lijken die slechts een centimeter lang, maar in werkelijkheid blijken ze een mijl lang te zijn. Je kunt heel ver kijken en je wordt weer overdonderd door de kleuren pracht.

Terwijl we naar de auto lopen om naar een volgend viewpoint te gaan, worden we aangesproken door Ingeborg een buurmeisje van onze Sylvia uit Leersum. Hoe groot is de wereld? Na een gesprekje gaan we ieder zijn gang. Toch bijzonder! Waar moet je naar toe om geen bekenden tegen te komen? Begrijp me goed, ik vind het leuk, maar het is toch bijzonder, een dergelijke ontmoeting.

We rijden alle toegankelijke viewpoints af en genieten elke keer weer van de uitzichten en de kleuren. Ook de geweldige stilte geheel gevuld met de ruis van de wind boeit ons zeer. Bij een van de viewpoints ontmoeten we een coyote. Al met al maken we geweldig veel en ook erg mooie foto's. Ik heb van Maca een Polaroid filter geleend. Nou ja, ze heeft het me echt moeten opdringen. Sorry hoor! Dankzij dat filter heb ik totaal geen last van de hitte en stof waas die bij de canyon de kleuren versluierd. Bij Mather Point is het pas echt druk. We slagen erin te parkeren. Als we zijn uitgestapt, raken we zo in de ban van de canyon dat we allerlei belangrijke dingen vergeten. Dus zonder water en of eten lopen we van viewpoint naar viewpoint langs de canyon. Alleen ja, dat gaat maar beperkt goed, maar daarover later. Het is overigens vandaag wederom fantastisch weer plm. 30 graden blauwe lucht en uitbundige zonneschijn.

Bij Yavapai point werpen we in de beste toeristische traditie een muntje naar het volgende rotsblok. De traditie wil dat je dan nog eens terug komt. In 1992 hebben we dit ook gedaan en zie het resultaat.

Als we een van de informatiecentres bereiken en daar binnen gaan in de hoop iets te eten of te drinken te kunnen kopen, blijkt die hoop ijdel. We gaan naar de halte van de shuttlebus. Deze bussen zijn gratis. De blue line rijdt alle parkeerplaatsen af en komt echt overal in Grand Canyon Village. Een andere lijn rijdt vanuit G.C.Village naar de west kant van de canyon. Langs punten als Hopi Point, Mohave Point naar Hermits Rest. Wij hebben deze kant nog niet verkend. Mogelijk een volgende keer. Wellicht helpt dat muntje. In G.C.Village is het echt druk. We stappen uit bij het spoorwegstation en gaan naar het boven het station gelegen El Tovar Hotel.

Daar kopen we eten en drinken. Gezeten in de schaduw van een boom, met uitzicht op de canyon genieten we onze verlate lunch. We nemen de shuttle terug naar Mather Point.

Na een laatste blik in de canyon en nog een keer goed geluisterd te hebben naar de ademhaling van de aarde, laten we de canyon waar hij al eeuwen ligt.

We rijden het park uit en gaan naar Grand Canyon Airport. We willen vliegen, maar moeten ook nog naar Flakstaf. Bij de balie van Air Grand Canyon, wijst een vrolijke vrouwelijke employee ons erop dat Arizona geen zomertijd kent. Het is hier dan ook een uur vroeger dan in Utah. En dus ook een uur vroeger dan op onze horloges. Desondanks willen wij toch snel vliegen en niet te lang wachten. We hebben de Canyon Tour uitgekozen. Je gaat dan met een eenpersoons Cessna eerst langs de zuidkant van de canyon naar het oosten en steekt dan de canyon over vliegt over de samenvloeiing van de grote en de kleine Colorado, langs en over de noord kant weer naar het westen en dan weer over de canyon naar het zuiden. Kosten $89 per persoon voor een uur volle pret. Een probleem is dat de eerst volgende vlucht pas om vijf uur vanmiddag (Arizona tijd) gepland staat. De dame achter de balie maakt een reservering voor ons op een eerdere vlucht van een andere maatschappij. Je zit daar in een groter vliegtuig en moet met zijn tweeën uit een raampje kijken. Maar gelukkig maken vier Duitsers uit Stuttgart die ook onze vlucht willen het vliegtuig vol zodat de andere reservering geannuleerd kan worden en wij met de Cessna op weg kunnen.

De vlucht over en langs de Grand Canyon is onbeschrijfelijk mooi. We zijn over de canyon naar het oosten gevlogen. Behalve het feit dat je boven een van de grootste natuurwonderen van de wereld vliegt, zie je ook details die vanaf de rand niet te zien zijn. Je vliegt boven de plek waar de aarde ademt. Je ziet de samenvloeiing van de kleine Colorado met de grote. Het blauw van de kleine dat uitstroomt in het bruin van de grote. We zien stroomversnellingen en kunnen op de Mesa's kijken. We keren boven de North Rim en zien plaatsen waar we gisteren nog hebben gereden. Na een uur landen we op G.C. airport. De landing wordt nog behoorlijk door een windstoot gestoord. Vol van alle indrukken staan we wat verdwaasd in de centrale hal van het vliegveld. Ieder van ons ontvangt een certificaat ter herinnering.

Williams

Op naar Flagstaff. De uitgezette route is niet gezellig en dus gaan we via Williams. Eenmaal op weg daarheen stellen we onze plannen weer eens bij. We gaan in Williams boodschappen doen en overnachten. In de Safeway blijkt onze inmiddels al jaren oude klantenpas nog steeds geldig en goed voor een flinke korting.

Het Ramada Hotel dat wij hebben uitgekozen kunnen we zo snel niet vinden. Best Western lijkt een goed alternatief. Bij de balie blijkt dat de kamerprijs ons budget ver overschrijdt. We gaan naar het naast gelegen Days Inn en kunnen daar voor $50 terecht. Prima kamers goede service en gratis koffie.

Milestand: 1499

Wild: coyote, raven, slang en porcupine.

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde