Vanmorgen bij het ontbijt even vreemd opgekeken. Dit is de derde Days Inn waarin we verblijven. Het gaat hier met het ontbijt wat anders dan bij de andere filialen. In de hal staat het ontbijtbuffet, dat hier uitgebreider is dan elders. Maar er is geen ontbijtkamer. Je neemt maar een stoel in de lounge of buiten op het “terras”. Het is memorial day weekend. Het hotel is volgeboekt en net als wij zijn veel gasten vroeg op. Maar goed we vinden nog twee plaatsjes buiten. Na ons is het vol. In ons hotel zitten veel bikers. Beide soorten zijn ruim vertegenwoordigd. De soort die per fiets in de daarbij behorende kleding van plaats naar plaats fietsen en de mountainbiker die z'n fiets achterop of in de auto mikt en dan naar een traject rijdt om daar te gaan fietsen. Om ons heen worden allerlei fiets technische zaken besproken. Wij horen er duidelijk niet bij. Het is niet de leeftijd die ons uitsluit, maar eerder de omvang van mijn buik.

Dead Horse Point

Het weerbericht voor vandaag gaat uit van onweders na 15.00 uur. Om die reden besluiten we om eerst naar Canyonlands National Park het gedeelte Island in the Sky te gaan. Op weg daarheen komen dan ook langs het Utah State Park Dead Horse Point. We verwachten dat eventuele regen in Arches National Park minder kwaad kan. Het Utah State Park is zo bereikt. Je hebt hier niets aan je “Golden Eagle Pass” . Gewoon betalen dus. We willen dat wel, want de Belg die ik gisteren in Natural Bridges National Monument heb ontmoet, heeft mij in vertrouwen verteld, dat hij Dead Horse Point tot een van de tien mooiste plaatsen op aarde rekent. We slaan de overige viewpoints dan ook maar over om naar dit hoogtepunt door te gaan.

Gespannen bereiken we de balustrade en inderdaad daar valt je de mond van open. In een woord schitterend. Je kijkt vanaf enige hoogte op een door de Colorado river (jawel alweer diezelfde) uitgesleten complex van canyons. De rivier heeft hier een grote bocht uitgesleten. De Yanks noemen dat een “goose neck”. Je ziet de rivier en allerlei kleuren in de rotswanden. Je kunt ver kijken. Het ziet er adembenemend mooi uit. Of het inderdaad bij de tien mooiste plaatsen op aarde hoort, wil ik niet weten. Ik hou niet zo van lijstjes. Maar het is de reis waard, dat is zeker.

Na enige tijd naar dit wonder gekeken te hebben en ondertussen met wat mede fotografen de voordelen van de Nikon D70 en D100 te hebben besproken, staan we gedreven door een ijzeren plichtbesef op om naar het volgende hoogtepunt af te reizen. De bij de ingang van het park uitgereikte folder bevat naast de gebruikelijke landkaart van het park allerhande informatie. Geologische feiten, informatie over de planten en dieren die in het park leven etc. Ook de volgende veiligheidswaarschuwingen wil ik de lezer niet onthouden: - Most overlooks are not fenced. Please use extreem caution! – Lightning danger is severe on exposed canyon rims. Seek shelter in a building or vehicle during thunderstorms. –Drink plenty of water- one gallon per person per day in summer en de laatste –Wear a hat, sunscreen and sturdy shoes while hiking.

De beschrijving van de legende heb ik vrij vertaald en die luidt:

Volgens een legende werd het punt ooit gebruikt als een “koraal” voor de wilde mustangs die de mesa bewoonden. Cowboys verzamelden deze paarden en dreven ze via het smalle land in de “goose neck” naar de punt. Vervolgens werd de punt afgezet. De benodigde paarden werden uitgekozen en afgevoerd en de overigen werden achtergelaten om te sterven.

Waarlijk een gruwelijk verhaal!

Canyonlands National Park Island in the Sky

Het Canyonlands National Park heeft verscheidene sectoren. Gisteren zijn we in de sector “The Needles” geweest. Vandaag gaan we naar “Island in the Sky”. Nu heet dat hele gebied zo, omdat het een hoogte is die zeg maar rondom door erosie is weggesleten. Er blijft dan een “eiland in de hoogte” over.

Je kunt hier bij het visitors-centre kaarten krijgen voor de White Rim Road. Dit is een 100 mile lange route voor 4x4 aangedreven voertuigen, die om het eiland en voor een belangrijk deel langs de oevers van de Colorado en de Green River voert. Ons programma is voor een dergelijk parcours te vol bezet. Onze auto is zondermeer geschikt, maar het feit dat een van ons het ook niet zo ziet zitten doet ons besluiten een andere activiteit te kiezen.

Het wordt het Grand View Point Overlook. Verder kan je op het eiland met de auto niet komen. Er is daar een viewpoint en een korte trail. Het uitzicht is ook hier weer zoals we de laatste dagen steeds te zien krijgen. Elke keer weer zijn we onder de indruk van de schoonheid van een door erosie gebeeldhouwd landschap. Aan de rode aarde zijn we nu gewend, maar de vormen door met name de wind geslepen blijven verbazen.

We lopen een deel van de trail af. Over de rotsen langs de rand van de afgrond. Bomen worden hier niet groot. Je gelooft niet op welk een pietepeuterige stukjes grond een boompje kan groeien. Een kiertje in de rots is voldoende voor een boompje of een struik. Vooral de bloeiende cactussen zijn zeer fraai. De temperatuur is de 30 graden Celsius al makkelijk gepasseerd en het is pas 12.00 uur.

Na enig genieten gaan we weer verder. Aan de horizon zien we wolken zich ontwikkelen. We bezoeken de Green River Overlook. Je kijkt hier naar een bocht in de Green River met de mooie naam “Turks Head”. Het landschap hier is onaards. De maan dringt zich als vergelijkings object op. Alleen bent u al eens op de maan geweest?

Eigenlijk moet je om het park echt goed te verkennen, per district of sectie een dag uittrekken. Er zoveel te zien! Je mag Dead Horse Point en het Island in the Sky dan op een dag doen. Je kunt dan ook de tijd nemen om de asfalt wegen te verlaten en het geheel ook eens van een lager standpunt uit te bekijken. Er zijn tal van wegen en wandelroutes die het park in voeren en die je één kunnen laten worden met de natuur. Ook speciale mountainbike routes zijn uitgezet evenals speciale routes voor mensen die met een auto het bijna onmogelijke willen doen.

De Rangers verstrekken gaarne alle benodigde informatie. De echte bikkels kunnen in het park kamperen.

Arches National Park

De weg naar Upheaval Dome laten we links liggen. We rijden de volgens ons kortste route naar Arches National Park. Later blijkt dat we korter via een onverharde weg hadden kunnen gaan. Alleen, je weet natuurlijk niet hoeveel tijd zo'n korte onverharde weg je gaat kosten.

Over Arches National Park hebben we al veel gelezen. Op de een of andere manier heb ik de indruk, dat in dit park de stenen bogen in slagorde bij elkaar staan. Eerder heb ik zo'n idee ook over Petrified Forest gehad. De werkelijkheid is anders.

Arches National Park wordt het hoogtepunt van de dag. Overigens gaat elke vergelijking met Natural Bridges mank. Het is echt niet zo, dat als je het ene gezien hebt je het andere gerust kunt overslaan. Maar dit terzijde.

Na de ingang van Arches, ga je gelijk met wat haarspeldbochten steil omhoog het plateau op. Overal zijn viewpoints, waar allerlei bizarre en of enorme rotsformaties bekeken kunnen worden. De variëteit doet niet onder voor die van andere in Utah gelegen door erosie gevormde punten.

De arches vormen maar een deel van de rijkdom van dit park.

We laten de eerste viewpoints voor de terugweg en rijden naar de Windows Section.

De volgende natuurlijke bogen zijn hier te bewonderen:

• North and South Window
• Double Arch
• Cove of Cave
• Turret Arch

De bovenste parkeerplaats die het dichts bij het noord en het zuid raam is gelegen is bomvol. Dit is een populair park en het is een vrij weekeinde, dat kun je merken. Voor ons is er op deze parkeerplaats echt geen plaats meer. Maar op de onderste parkeerplaats vind ik nog een plekje. Hier heb je een prachtig uitzicht op de “Double Arch”.

Meteen valt op dat het hier de gewoonte is om naar zo'n boog te lopen en er dan onder te gaan zitten. Vervolgens maakt men een zo genaamde Japanse foto. Het is leuk voor de mensen, alleen ja als je van het natuurwonder foto's wil maken…..

Maar ondanks de drukte en de lokale gebruiken is het hier toch geweldig toeven. Je bent omringd door prachtige natuur en je wordt als vanzelf uitgenodigd om je sportief in te spannen. De wandelingen naar de diverse Bogen zijn onder meer door de hoogte verschillen en het warme zwoele weer best pittig. We besluiten verder te gaan met de optie later vanmiddag nog een keertje te gaan kijken. Mogelijk zijn dan foto's zonder mensen ook mogelijk.

We rijden vervolgens naar Delicate Arch Viewpoint. Onderweg passeren we Balanced Rock en Panorama point. De Balanced Rock is een geweldige bolvormige rots die balanceert op de punt van een rots die de vorm van een pilaar heeft. Je gelooft echt dat de bol er elk ogenblik vanaf kan vallen.

De trail bij Wolfe Ranch die naar Delicate Arch voert, laten we aan de meer getrainde over. Het pad is 4.8 kilometer lang en stijgt 146 meter. De parkgids adviseert minstens een “quart” water per persoon mee te nemen. Bovendien voert het pad door volledig open terrein. Dus geen schaduw. Ook mensen met hoogtevrees wordt aangeraden iets anders te bedenken. Vanaf het Delicate Arch Viewpoint zijn er twee hikes. Een wel erg korte naar het lower viewpoint en een naar het upper viewpoint. De laatste nemen we. Deze keuze betekent dat we niet alleen een flink stuk moeten lopen, maar ook dat we een behoorlijke stijging moeten meesteren. Hijgend en puffend komen we boven, maar dan staat de arch dan ook vol in beeld. Je hebt de arch niet voor jezelf, dat spreekt. Op het viewpoint staan er meer te hijgen. Maar ook bij de arch staan diverse mensen die via de trail vanaf Wolfe Ranch tot daar zijn gekomen.

We kunnen vanaf dit punt overigens prachtige foto's maken.

We lopen weer terug naar de auto en lunchen met snickers en cola. De route per auto voert vervolgens naar de duivels tuin. Devils Garden Trailhead is het begin van de wandelingen naar diverse bogen, waaronder Landscape Arch. De wandeling is 2,6 kilometer lang en voert volgens het gidsje over een matig stijgend zandpad. Aan het begin van de trail worden we gewaarschuwd voldoende water mee te nemen. We vullen onze waterfles en gaan zwetend ( het is vies heet hier) op weg. Het pad voert door een smalle kloof tussen twee rotsen. Het waait hier enorm. Her en der is het pad alleen een strook zand. Landscape Arch is in mijn ogen de mooiste van het park. Het is een grote slanke boog. De ruimte onder de boog is enorm hoog en breed. Door een gelukkig toeval zijn hier geen bezoekers tot onder de boog toegelaten. Nog niet zo lang geleden is namelijk nogal plotseling een groot deel van de boog afgebroken en in de diepte gestort. De mensen die op dat moment daar aanwezig waren, hoorden een enorme knal en renden weg. Iemand heeft een foto gemaakt van het stuk rots terwijl het viel. Niemand gewond gelukkig, maar ja morgen kan het weer gebeuren. We lopen niet verder dan deze arch. Je kunt wel verder, maar genoeg is genoeg. Vol van alle indrukken besluiten we naar “huis” te gaan. Als we de trail die we gekomen zijn weer teruglopen, krijgen we een beetje mee, welke krachten hier in het spel zijn. De wind loeit werkelijk tussen de zandsteen rotsen. De temperatuur tussen de rotsen is erg hoog.

Op weg naar de uitgang pikken we even alle viewpoints nog mee, maar maken geen wandelingen meer. Bij North and South Window is de drukte inmiddels een stuk minder, zodat we daar nog wel een paar fraaie foto's kunnen maken.

Het Petrified Dunes viewpoint biedt ons een ruim panorama over versteende zandduinen. Weer eens heel wat ander om te zien. De vormen zijn hier zachter. Je kunt heel ver kijken. Op de achtergrond zie je in deze snikhitte de besneeuwde toppen van het gebergte in Colorado.

Het La Sal Mountains Viewpoint laat die bergen nog beter zien.

Afsluitend bezoeken we het Park Avenue viewpoint.

Hier zie je links en rechts hele hoge gladde steile wanden die een perfecte imitatie geven van de beroemde straat in New York.

Op de wand links staat een rots waarvan iedereen onmiddellijk ziet dat deze rots de Queen of Sheba moet voorstellen. Het is echt frappant.

Midden door het dal tussen de twee wanden loopt een wandel pad naar het Courthouse Towers Viewpoint. Dit pad is 1,6 kilometer maar wij hebben voor die wandeling echt de puf niet meer. Maar het hele arrangement hier is geweldig indrukwekkend en zal ons lang bijblijven.

Mochten we ooit nog eens een kans krijgen dit deel van de wereld te bezoeken, moeten we alleen al voor de omgeving van Moab meer tijd uittrekken. Er is zoveel te zien en te doen geweldig! Je kunt hier in en buiten de parken ook nog diverse 4x4 routes rijden. Je kunt hier vaartochten op de Colorado maken, paardrijden etc. Voor die 4x4 routes moet je wel goede informatie inwinnen. Er zijn namelijk routes met verschillende moeilijkheidsgraden.

Wij hebben een heel voldaan gevoel. We hebben alle geplande actiepunten voor vandaag kunnen doen. De regen blijft tot nu toe uit.

Tot mijn verbazing zijn in Moab ook op zondag alle winkels open tot een uur of tien 's-avonds.

Vermoeid en geestelijk druk met het verwerken van al hetgeen je gezien hebt en waarvan je geniet vallen we in een diepe slaap.

Tot morgen.

Milestand: 2472

Wild: konijnen, raven, eekhoorns, hagedissen en een adelaar.

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde