|
|
|
Vanmorgen hebben we na een goede nachtrust al vroeg reveille. We zijn goed uitgerust van de vermoeienissen van gisteren. Na ons continental ontbijt gaan we de auto inladen. Tevens zoeken we een paar dingetjes over de auto uit. Daar zijn we gisteren niet aan toe gekomen.
|
|
Zo blijken de handleidingen enz. goed verstopt in een geheim compartiment achter in de auto. We vinden ook het bagage afdekzeiltje. Auto is trouwens wel een eenvoudige aanduiding voor deze luxe zaal op wielen.
De weg naar de uitgezochte Walmart super store gaat niet over rozen. De TT en de papieren route beschrijving van Walmart zijn het niet met elkaar eens. Omdat bij TT nogal eens verwarring bestaat over hoe je een adres moet ingeven, vooral als daar aanduidingen zoals North en South in voorkomen, hebben we de papieren route gevolgd. De vrouw van TT is het daar natuurlijk geheel mee oneens. Het duurt lang voordat we van haar niet meer hoeven om te keren. Ik denk dat het soms ook handig is om bij het opgeven van de route, voor iets anders kiezen dan de snelste route. Op de bestemde plaats aangekomen hebben we eerst onze eerste cache op Amerikaanse bodem gedaan. Het betreft hier een Nano-cache met een doorsnede van 5 mm. We vinden deze cache redelijk snel en zijn eigenlijk wel even trots. |
|
De Walmart Super Store verkoopt van alles. Als je binnen komt weet je niet wat je ziet. Je zou bang worden om te verdwalen. Wat een gigantische ruimte vol met zaken die een mens nodig kan hebben of zou willen kopen. Van de door ons verlangde koelbox hebben ze zeven varianten. Omdat ze erg hoog in het rek staan vragen we en krijgen we hulp van de store-manager. Als we hem vertellen dat we vandaag naar Needles gaan valt hij om van verbazing. Er is daar helemaal niets te doen, roept hij uit. Als we hem het hebben uitgelegd begrijpt hij het wel maar blijft hij het gek vinden dat iemand überhaupt daarheen wil. |
Als we wat uitstallingrekken verder de hoek om gaan staan de door ons gewenste koelboxen gewoon op de grond. Dat moet die store-manager ook geweten hebben. Maar ja als de klant nou net dat ene exemplaar wil, dan help je hem gewoon.
Bij de kassa rekenen we onze overvolle kar af voor plm. $100. Naast onze koelbox hebben we veel drank (bier en softdrink) ingekocht.
Buiten is het inmiddels je mag wel zeggen vies heet geworden. We laden zwetend onze spullen in de Highlander en zijn blij als we de airco kunnen aanzetten. De reis gaat nu echt beginnen. Eerst nog een stukje over de I-10 door het stedelijk gebied van Phoenix. Hier is het wel gewoon druk natuurlijk. Maar eenmaal buiten Phoenix is de I-10 vrijwel verlaten. We hebben hele tijden de weg voor ons alleen. |
De werking van de cruise control wordt uitgezocht. Eenmaal in orde maken we er gelijk gebruik van. Vervolgens de stoel wat luier en cruisen maar. Wat heerlijk die ruimte. De reis brengt ons vandaag via de I-10 en de state 95 via Quartzsite, Parker en Lake Havasu naar Needles. De algemene indruk is ruimte, verlatenheid en woestijn. De I-10 heeft links en rechts woestijn. Hier is dat zand met struiken. Een beetje grauw, maar alle cactussen staan in bloei.
|
|
In Quartzsite hebben we even gepauzeerd. Ter plaatse hebben we een ijsje gegeten en even staan genieten van de vlucht van een gigantische golden eagle. Onze dorst is ook niet meer echt te lessen, er gaan heel wat flesjes water en blikjes cola door vandaag.
De state 95 voert door allerlei schakeringen van geel en bruingeel zand. Hier is nog minder begroeiing dan langs de I-10. Behalve dan als je in de buurt van de Colorado rivier komt. Daar zijn ineens groene velden aan de rand van het hier nog wel erg blauwe water. Jachthavens en campsites te over. We zien zelfs een golfbaan tussen de zandbergen aangelegd. |
Bij Parker dam is een heel bijzonder landschap. Water omzoomd met biezen en op de achtergrond kale ruige bergen. Waarachtig heuse wetlands midden in een verder gortdroge woestijn. |
Lake Havasu lijkt een verademing. Het blauwe water van het “lake” ziet er aantrekkelijk uit. De palmbomen moeten ons eigenlijk waarschuwen. Desondanks krijgen we echt een mokerslag van de warmte als we de auto uitstappen om de beroemde “London Bridge” te bekijken.
|
Ooit hebben een paar lokale zakenlieden een complete brug in Londen gekocht en daar gesloopt om hem vervolgens in Lake Havasu steen voor steen op te bouwen. De directe omgeving staat vol met gebouwen en gebouwtjes in Engelse sfeer. De brug is ontegenzeggelijk mooi. Dat ik bij het oversteken van de brug mijn nek verbrand is minder. Het geeft wel aan hoe intensief hier de zonnestraling is. We hebben de zonnebrandcrème in de deur van de auto, dat wel. Maar ja opbrengen is geheel wat anders.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Overigens is hier in Lake Havasu volop levendigheid op het water. Er varen bootjes af en aan. Een echt watersportcentrum dus. Het water van het meer, waar de Colorado door heen stroomt, is prachtig blauw en steekt mooi af tegen de kleuren van de omringende woestijn.
Onderweg doen we als het uitkomt ook aan geo-caching. De eerste drie caches die ik thuis geselecteerd heb vinden we vlekkeloos.
|
Maar nadat ik besluit cache vier niet te doen vinden we vervolgens vandaag geen cache meer.
Niet bij de London bridge maar ook niet de twee geselecteerden in Needles. Morgen beter hoop ik maar.
Ons hotel in Needles is op internet mooier dan in werkelijkheid. Maar ja het zwembad is er en de kamers zijn meer dan fatsoenlijk. Alleen ja, de sleutel van onze kamer wil ons er niet steeds toegang toe geven. De mevrouw die de boel hier regelt geeft ons gelijk een andere kamer. Wij zijn tevreden.
We gaan geo-cachen. Zoals beschreven mislukt dat, maar ik heb wel geweldig goed foto’s van treinen kunnen maken. De ene BNSF-trein na de andere passeert het “station”hier. |
Nadat we bij MAC ons diner hebben genoten (ja, ja je moet wat) gaan we naar ons hotel. We besluiten eerst eens een duik in het zwembad te nemen. Heerlijk zeg! Als je dan boven water komt heb je het gewoon even koud! Voordat we de koele duik konden nemen hebben we nog een poosje met twee wat oudere bikers staan praten. Gewoon even leuk ervaringen uitgewisseld.
Ik ga nu proberen de foto’s op de image tank te zetten. Ik hoop dat het lukt. Anders moet ik morgen nog een cardreader of zo gaan kopen. |
|
   
© 2008 - Stef van Gasteren
|
|
