Ontbijten doen we bij het naastgelegen restaurant. Naastgelegen bij ons hotel dan. Gonda gaat voor de French toast en ik voor French toast special. Bij die laatste soort zijn twee gebakken eieren en twee stukken gebakken bacon inbegrepen. De French toast is bedekt met ei. Allemaal erg lekker snel geserveerd en ook nog eens goedkoop.

Door de woestijn naar de Valley of Fire

Op weg maar weer. Vandaag willen we via de Valley of Fire naar Las Vegas. Onderweg willen we een paar caches doen. De eerste cache heet Needles and pins, u begrijpt het al die ligt dan toch wel in Needles. Vlak voor we de US95 opdraaien bedenk ik dat een cache van Needles niet op of aan de highway zal liggen. Gelukkig maar want ook de GPS wil de highway niet op.

De cache vinden we snel. Daarna gaan we dus echt en-route.

Caching

Eerst rijden we nog door Californië. Deze staat is zuinig op haar woestijnen en heeft daarvoor een speciaal programma om deze gebieden te beschermen. De gedachte die bij je opwelt als je hier zo rijdt is wat een ruimte!

Ongemerkt bereiken we Nevada. Ook hier nog steeds alleen maar ruimte in de woestijn. Alleen is hier de ruige grond bedekt met onduidelijke groene vegetatie. Onderweg doen we nog twee caches. Bij de eerste rijden we het punt pardoes voorbij. Uiteindelijk rijd ik ongeveer tweehonderd meter achteruit over een soort vluchtstrook.

Gelukkig geen “State trooper” in de buurt. We manoeuvreren achteruitrijdend een zij weggetje in.

Deze weg die pront op de kaart staat en die ook bij Tom Arie bekend is, blijkt niet veel meer dan een soort zandpad. We kunnen prima keren en rijden enkele meters naar de plek waar de cache moet zijn. Als ik uitstap blijken we midden tussen de scherven van kapotgeslagen bierflessen te staan. Je verwacht dat niet.

Wanneer je langs de Hwy gesnapt wordt als je een prop papier zou laten vallen, dan is de boete niet mals. Kennelijk kunnen mensen zonder die dreiging met hoge boetes zelf niet het fatsoen opbrengen om geen rotzooi in de vrije natuur te dumpen.

Gaande onze reis gaan we er aan wennen, dat als je maar even van de weg af bent er overal rommel is. Meestal gaat het om glasscherven van bierflesjes. Jammer!

Vlak voor we Las Vegas zouden gaan bereiken, in Henderson buigen we af naar het oosten. We hebben honger en kopen bij een 7eleven onze lunch. Tijdens het eten hebben we uitzicht op downtown Las Vegas.

De broodjes zijn eenvoudig en belegd met goed gekruide worstjes. Gelukkig is er ook volop te drinken te koop.

Na de lunch hebben we even verderop langs de weg een cache gezocht en gevonden. Soms denk ik wel eens dat ik toch al wel tamelijk oud ben voor dit werk. We moeten namelijk wel een beetje klauteren om op de plek van die cache te komen. De schoenen vullen zich met zand en heel kleine steentjes. Bovendien is het hier gezellig warm. Van de inspanning wordt je T-shirt vanzelf nat. Desondanks blijft het leuk om te kijken waar een jouw volslagen onbekende een schat heeft achtergelaten.

Lake Mead Recreational Area

Na nog een bocht in de weg bereiken we Lake Mead Recreational Area. De Nationale park pas doet gelijk goede zaken. Mijn paspoort verifieert mijn handtekening. De toegang tot dit soort gebieden koop je normaal voor ongeveer $ 4 p.p. Of je koopt een pas voor $80.

Lake Mead Recreational Area ontpopt zich als landschappelijk buitengewoon fraai. Allerlei zachte kleurschakeringen in de rotsen. Mooi en daarvan dan wel gelijk heel veel. Ik heb diverse mooie foto´s kunnen maken. Steeds weer zie je een glimp van het meer. Diverse zijwegen voeren naar het water. Wij hebben een ander doel. Voor ons ligt dit prachtige gebied slechts op de route. We zijn wel heel blij met het feit dat we deze route hebben gekozen.

Valley of Fire State Park

Het Valley of Fire State Park, het doel van de route, volgt de Lake Mead Area op. Het State Park waar we vervolgens door rijden is werkelijk te. Er is hier zoveel te zien! Prachtige geërodeerde rode rotsen. Niet een kilometer, niet twee, maar als het ware oneindig. De fauna bestaat uit een aantal vogels en wat dieren zoals de coyote. In hoofdzaak wordt het gebied bewoond door diverse soorten hagedissen en slangen.

Veel van die hagedissen tonen zich aan ons. Volgens de deskundige thuis toont een van onze foto’s zelfs een gila monster.

De rode rotsen zijn versteende overblijfselen van zandduinen uit de tijd van de dinosaurussen. De oorsprong ligt dus ongeveer 150 miljoen jaar terug,

Ons verblijf in het state park wordt wel een beetje verstoord door een hele zware bui, die met regen en veel harde wind gepaard gaat. Bij ons bezoek aan de rotsschilderingen worden we haast van de trap geblazen.

De flora bestaat voornamelijk uit wat woestijn struikjes en een aantal soorten cactussen. Gelukkig is er dan eindelijk ook de uitgang van het park. Je kunt gewoon niet alle indrukken die je in dit State Park opdoet verwerken. Het is teveel. Volgens mij kunnen we straks Sedona wel overslaan.

Las Vegas (Nevada)

Na aankomst in Las Vegas moeten we wel even omschakelen. Het is hier natuurlijk wel even anders als midden in de ruigte. We bereiken met behulp van Tom en Tom snel ons hotel. Het is wel wat zoeken naar hoe hier de spelregels zijn. Uiteindelijk parkeren we de auto in een gigantische parkeergarage en lopen we met onze bagage naar de incheck balie. Die incheckbalie ligt midden in het casino van het hotel. Makkelijk, kan je gelijk wat geld verspelen. Wij worden verwacht en krijgen vlot onze sleutels. De toegewezen kamer voldoet meer dan aan onze verwachtingen.

De Strip

Desondanks blijven we niet lang binnen. We lopen de strip (Las Vegas Boulevard) van ons hotel Tropicana tot aan het hotel Mirage en daarna de hele route weer terug.

Wat een vrolijke kermis is het hier toch. Alle hotels zijn prachtig uitgevoerd. Ze hebben allen hun eigen thema. Van New York en Parijs naar Venetië en verder. Kosten noch moeite zijn bij de bouw van al deze gigantische gebouwen gespaard. We bezoeken Caesars Palace en raken onder de indruk van de enormiteit van dit prachtige complex. Het Belaggio is onze favoriet. Helaas werken wegens de harde wind de fonteinen vandaag niet.

Tijdens het terug lopen hebben we genoten van alle lichteffecten die Las Vegas te bieden heeft. Een zee van lichtreclames en speciale effecten. Zelfs de toegang tot de monorail is prachtig kunstzinnig verlicht. De diverse hotels proberen elkaar met de verlichting te overtroeven. Zelfs het drukke verkeer op de strip doet een duit in het zakje. Een complete rivier van koplampen en achterlichten trekt langs je oog. Als je de ogen een beetje dichtknijpt worden het allemaal lange lijnen van wit en rood licht.

Gokken doen we maar niet. Vroeger had je slotmachines die het deden met een kwartje. Nu is het minimaal een dollar wat we zien. Al met al is het heel laat geworden.

Morgen staat de wekker voor 06.30 ingesteld. We moeten nu dringend naar bed.