We willen in ons hotel ontbijten. Dat valt tegen. Ze hebben niet wat we willen eten en de keuze die we uiteindelijk maken brengt niet de voldoening die je van een goed ontbijt mag verwachten. De rekening doet helemaal de deur dicht.

Om half negen zitten we al in de auto. We moeten vanuit de parkeergarage gelijk de Las Vegas Boulevard op en dan meteen naar de meest linkse baan, omdat we bij de eerste kruising de beste naar links de Tropicana ave op moeten. Met enig geduld en de nodige kalmte lukt het allemaal wonderwel. Bij een benzinestation aangekomen merken we dat de prijs vannacht alweer is gestegen. Volgens onze dochter maakt dat allemaal niet zoveel uit, omdat de “dure”prijs hier, bij ons nog spotgoedkoop zou zijn. Het Amerikaanse hoogte record van vandaag is $4,01 per gallon (3.7 liter).

Het tweede waar tegen aan lopen is het feit dat mijn buitenlandse creditcard door benzinepompautomaten niet geaccepteerd wordt. We moeten binnen vooruit betalen. Lastig, lastig, wat een probleem zeg! Bij het benzinestation woont een subway in. We kopen er koffie voor onderweg en een broodje voor de lunch. Als ook onze koelbox voorzien is van een nieuwe lading ijsklonten, kunnen we echt onderweg naar achtereenvolgens Red Rock Canyon en Death Valley.

Red Rock Canyon

Bij de ingang “gedenksteen” van Red Rock Canyon doen we een cache. Deze cache ligt wel erg in het zicht. We maskeren onze bezigheid door een act op te voeren. We zijn zogenaamd druk aan het fotograferen. Dat laatste heeft weer tot gevolg dat er achter onze in de berm geparkeerde auto in een mum van tijd nog drie anderen geparkeerd worden. Grappig is dat alle inzittenden van die auto’s onmiddellijk druk gaan fotograferen. Zien eten doet eten…..

Red Rock Canyon kost $ 5, en is onbetaalbaar. Wat een schoonheid. Grappig eigenlijk dat de omgeving van Las Vegas in tegenstelling tot de gokstad zelf eigenlijk nooit geroemd wordt. Het is hier wonderschoon. Gisteren Lake Mead Recreation Area en de Valley of  Fire en vandaag dan weer deze canyon. Door het State Park loopt een scenic drive vanwaar veel fraaie rotsen in allerlei kleurschakeringen te zien zijn.

Op een aantal hoog gelegen punten kan je oneindig in de verte kijken. Je ogen verdrinken erin. Mocht je meer tijd hebben dan wij, dan kan je hier diverse trails lopen. Het zijn er veel. Ze verschillen van lengte en van moeilijkheidsgraad. Maar een echte wandelaar kan hier wel een paar dagen aan de slag.

Death Valley here we come!

Bij het einde van de scenic drive stellen we T en T opnieuw in. Zij begrijpen precies wat we willen en zetten een route uit via Pahrumt uit. De highway 160 waarover we afwisselend met, 45, 55, 60 en 70 mph mogen rijden lijkt schier eindeloos te zijn. Alle wegen hier hebben kennelijk een grote beurt gehad want ze liggen er onberispelijk bij. In een of ander gehucht stoppen we i.v.m. sanitair.

Na de ontlasting zijn we zo opgelucht dat we ons te buiten gaan aan een braspartij. Twee ijsjes en een zakje pinda’s. Samen een prijs die AH zou sieren, maar die zij niet kunnen waarmaken. De ijsjes smaken prima.

Death Valley National Park

Dante’s View

Bij de ingangskiosk van Death Valley stoppen we voor een infofolder van het park. Betalen hoeven wij immers niet vanwege onze Nationale Park Pass. Overigens is hier absoluut geen controle op het feit of er betaald wordt. Ook later vandaag merken we niets van enige controle. Dus bent u zuinig, probeer het gerust de slagingskans is erg groot.

We draaien al vrij snel de weg naar Dante’s view op. Deze zijweg is 21 kilometer lang. De max snelheid hier is 45 mph. Ik stel de cruise control overeenkomstig in en kan genieten van de omgeving. In de verte duikt een rode Dodge op die met een grote vaart op mij inloopt om vervolgens hoewel de weg verder geheel vrij is achter mij te blijven hangen. Plakken is een beter woord. Op enig moment ben ik het zat en rij de berm in. De Dodge zet er de sokken in en is spoedig uit ons zicht verdwenen. Wij willen in de USA absoluut geen bekeuringen voor snelheidsovertredingen oplopen. We komen namelijk nog graag eens terug.

Bij Dante’s View aangekomen is de Dodge daar ook. De inzittenden blijken Duitsers te zijn. Nou deze twee kunnen niet rijden dat heb ik vastgesteld.

20 Mule Team Drive

Het volgende hoogtepunt deze dag is een eenrichtingsroute die 20 Mule Team drive heet. Deze kloof is genoemd naar de wagens die door muildieren getrokken vroeger de Borax over de bergpassen de vallei uit transporteerden. De gravelweg voert tussen de meest fraaie heuvels en bergen door. Allerlei kleuren en vormen die de aandacht vergen. De weg mag er ook zijn. Slinger de slanger. Soms wel heel smal en bijna aan het einde nog een paar leuke hellinkjes. Onze Highlander voelt zich hier thuis. Je ziet de auto glimlachen.

Zabriskie Point

Het houdt niet op! Het ene hoogte punt wordt door een ander opgevolgd. Zabriskie point heet het hier. Wie die Zabriskie was, daar heb ik me maar niet in verdiept. Maar wat een landschappelijke schoonheid. Allerlei kleurschakeringen en dito vormen. Scherpe richels en symmetrische velden. Ik weet ook hier eigenlijk niet goed hoe ik het moet beschrijven. Mooi, mooier mooist, komt het dichts in de buurt. Gelukkig is elke bezoeker het daarmee eens. Je ontmoet hier ook alleen maar respect voor de natuur. Hoe zelfs onvruchtbare grond gelukkig maakt, dat beleef je hier.

Badwater

Van Zabriskie gaan we naar Badwater. We passeren een aantal verkeersborden met daarop aanduidingen als: Sealevel, altitude -40 ft etc. Bij Badwater aangekomen, zien we dat men een aanduiding van zeeniveau op de bergflank heeft aangebracht. Bij Badwater is het laagstgelegen punt van de USA. 86 meter onder zeeniveau. Gelukkig is de zee hier ver weg….. Aan het zout en de zoutkristallen zou je dat niet merken. Het is erg droog hier. Er staat minder water dan anders. Sommigen graven een kuiltje in de grond en na een paar centimeter vind je dan gewoon water. Nou ja gewoon, het is erg zout. Het enige dier dat in de zoute poelen leeft is een soort slak. Nou die heeft het rijk alleen.

Devils Golf Course

Van Badwater gaan we naar de Devils Golf Course. Hier vind je allemaal grote klompen zoutkristallen. De beroemde golfballen zijn er dit jaar niet. Het is door de ruigte wel erg imposant. Je hebt het gevoel hier echt midden op de bodem van een opgedroogde zee te staan. Het is hier bloedheet, dus waar dat water is gebleven, daar verzin je wel een reden voor.

Artists Drive

Als laatste staat de Artists drive op het programma. Ook dit is een eenrichtingsweg. Of eigenlijk gaat het hier over een niet te breed asfalt pad met flinke gravel bermen. Je rijdt tussen bergen door met de meest fantastische kleuren. Zelfs ik, die matig kleurenblind is, zie veel verschillende kleuren. Iemand met een normaal gezicht vermogen, die duizelt het. Tijdens de route zijn we diverse keren uitgestapt voor foto’s en om te genieten.

The Sand Dunes

Ook Furnace creek vereren we met een bezoekje. We moeten bij het museum van de Boraxwerken iets uitzoeken.

Na onze gegevens verzameld te hebben spoeden we ons richting Stovepipe Wells. We gaan daar overnachten.

Vlakbij Stovepipe Wells passeren we de zandduinen. We hebben geluk, we zijn aan het einde van de middag, de zon staat precies goed voor mooie effecten. Een paar fraaie foto’s zijn eigenlijk zo gemaakt. De duinen bestaan uit kwartskristallen die door de wind gedreven “wandelen” over de woestijn bodem. Het uitzicht verandert voortdurend met de vorm van de duinen en de plaats waar zij liggen. Sommige duinen zijn wel 24 meter hoog.

Stovepipe Wells

In het hotel worden we verwacht. We hebben een de luxe kamer met airco en TV. De TV hebben we even aan gehad en de airco blaast geweldig. Ik moet nog iets verzinnen voor vannacht. Het zal wel te warm zijn om de airco uit te zetten, maar de herrie maakt van aan laten staan ook geen optie.

Na een paar dagen wat apart te hebben gegeten, halen we dat hier vanavond goed in. Perfecte steaks in een leuke ambiance.

Drankje er bij en dan naar bed. Maar ja eerst moeten we in de gezelschapsruimte met onze pc aan het internet voor het loggen van caches en het versturen van een paar E-mails. Dan moet bij thuiskomst de pc weer aan om de foto’s van vandaag te downloaden en te keuren.

Al met al wordt het weer laat. Op naar morgen.