We zijn bij deze keten beter gewend. Aan het ontbijt zitten twee mannen hevig te debatteren over de zin van het leven. Een van beiden ziet het niet meer zo erg zitten. Hij heeft veel pech in zijn leven gehad tot nu toe. Ik vind het eigenlijk wel een erg openbare plaats om zo open over je problemen te praten. Het is bovendien ook nog erg vroeg. Je dag zou beter kunnen beginnen.

Terug naar Nevada

Al met al zijn we op deze zondagmorgen al vroeg op weg. We besluiten om pas in Nevada te tanken omdat benzine in Nevada dubbeltjes per gallon goedkoper is dan in California. We blijven Nederlanders. Vandaag verplaatsen we ons van South Lake Tahoe in California naar Ely in Nevada over de US50. 500 kilometer over een en dezelfde weg. Deze weg wordt ook wel the Loneliest Highway of America genoemd. We gaan het meemaken. Om te voorkomen dat we continue gaan doorrijden, staan er weer diverse caches op het programma.

In Lake Tahoe passeren we gelijk al de stateline met Nevada. We wachten met tanken tot de tank wat meer leeg is. We zitten al gelijk op de Hwy 50. Eerst rijden we nog een heel stuk langs het meer. Het is hier echt prachtig. Omdat het zondagochtend is en bovendien nog voor negen uur is de vierbaansweg bijna leeg. De weg voert met wijde bogen over een behoorlijke bergpas. De eerste plaats die we tegen komen is Carson City. Dit is een grote stad. We rijden een heel poosje langs allerlei grote winkels. We besluiten bij “Jack in the Box” een verlaat ontbijt te kopen. Nou dat smaakt perfect hoor.

In Dayton dat weer wat verder ligt vullen we onze benzine tank. Het is hier ruim 40 cent goedkoper dan in Lake Tahoe. De cache die we hier in de buurt willen doen leidt tot wat teleurstelling. Op het gegeven coördinaat in het plaatselijke natuurpark ligt van alles en ongetwijfeld ook de cache die we zoeken, maar we vinden niets.

Silver Springs

In Silver Springs scoren we vandaag pas voor het eerst. Het dorpscentrum laten we rechts liggen. Dat is niet slim, want we zouden hier de Hwy 50 survival kit kopen. Het gaat hier om een boekje met bijzonderheden over de weg. Je moet onderweg stempeltjes halen. Later kan je dan een certificaat aanvragen dat getuigt van het feit dat je de eenzaamste Highway van de Amerika overleefd hebt. Terug keren is niet echt een optie, dus moeten we maar proberen om in een van de volgende plaatsen alsnog een survival kit te kopen. Soms gaan zelfs wij, die met een geweldig precieze voorbereiding op reis zijn, de mist in.

Fallon

De volgende plaats Fallon is een grotere plaats. Hier lukt het niet de survival kit aan te schaffen, omdat de verkoopadressen ivm de zondag gesloten zijn. We zijn hier niet blij mee. Gelukkig kunnen we later in Eureka het bewuste boekje met gelijk onze eerste stempel wel bemachtigen. In Ely lukt het ook. We zullen wel zien hoe coulant de State of Nevada is als we later per brief alsnog om het certificaat vragen.

Door de bergen

Het feit dat Hwy50 de eenzaamste weg van Amerika zou zijn sluit niet uit dat hij door zeer gevarieerde landschappen loopt. Het aantal bewoonde plaatsen langs de weg is gering. Des temeer passeer je bergketens. We passeren achtereenvolgens de West Humboldt range, de Stillwater range, de Clan Alpine Mountains, de Desatoya Mountains, de Shoshone Mountains, de Toyabe range, de Toquima range, de Monitor range, de Sulphur Spring range, de Diamond Mountains en de Butte Mountains. Al met al heel wat op en neer. Alles bovendien heel wijds. Geen andere horizonvervuiling dan besneeuwde bergtoppen.

We passeren de Salt wells bij Fallon. En bij de zelfde plaats zien we ook de Sand mountain. Deze laatste wordt ge(mis)bruikt om met quads er op en af te rijden.

Eureka

Eureka is een charmant dorpje met een groot aantal kerkgebouwen. We tellen er wel vier zomaar zonder te hoeven zoeken. Het plaatsje is niet erg groot. Dat maakt het aantal kerken eigenlijk wel bijzonder. In het centrum staat een hotel dat zo uit de tv serie “The Flying Docters” zou kunnen zijn weggelopen. Het plaatselijke casino ziet er verwaarloosd uit. Omdat hier vroeger kennelijk een spoorlijn heeft gelopen zien we midden in het centrum een soort museumpje met een aantal spoorse zaken. In het plaatselijke benzinestation kopen we onze survival kit.

Al met al weer een dag te midden van prachtig en gevarieerd landschap. Hoewel het landschap mooi is, wordt een en ander toch wel wat saai omdat er van dat moois erg veel is. Ook is de weg schijnbaar eindeloos. Wel vinden we enigszins onverwacht nog behoorlijk wat amusement bij de Nevada State markers of points of interest. Enkele van deze opvallende metalen markeringen zijn gebruikt om er caches bij/in onder te brengen. We scoren zo een paar caches die oorspronkelijk niet op ons thuis opgestelde programma stonden.

Ely Nevada

Ely is een armoedig plaatsje met gek genoeg wel veel hotels en dergelijke evenals een spoorweg museum. Van oudsher is hier een kruising van de west/oost en noord/zuid routes door de woestijn. Het museum is als wij aankomen al een half uurtje gesloten.

Desondanks hebben we nog wat materieel kunnen zien, omdat alles gewoon open toegankelijk is. We kunnen zodoende toch tussen de rails lopen.

Het spoorwegmuseum

Bij dit museum gaan we op zoek naar twee geplande caches. De eerste vinden we snel. Het gaat hier om een cache die is ondergebracht in een zekeringkastje aan een elektriciteitspaal. Je moet eerst de handel op “off” zetten om erbij te kunnen. Allemaal nep natuurlijk, maar wel origineel. De 2^e cache ligt volgens de GPS midden op het rangeerterrein van het museum. Ik twijfel wat. Is dit nu wel de bedoeling? Maar ja in de beschrijving staat dat het museum op de hoogte is en dat je goed moet uitkijken voor rijdende treinen. De cache ligt in ogenschijnlijk verwaarloosde rommel bij een schuurtje achter op het terrein. Pfft, we zijn blij dat we het vinden. Wel bijzonder hoor. Zonder cache waren wij zeker niet tussen de rails over het terrein gaan wandelen. Nu zien we toch weer dingen die we anders gemist zouden hebben.

We besluiten bij de chinees te gaan eten. Het valt niet mee om aan een in Amerika levende chinees duidelijk te maken wat je precies wilt eten. Uiteindelijk lukt het wonderwel. Het eten is van perfecte kwaliteit.

Al met al hebben we vandaag tussen de bedrijven door nog 8 caches gedaan.