Als ik buiten kom is de lucht helderblauw en de auto’s zijn bevroren. Het is vannacht goed koud geweest. De dag van vandaag ziet er qua weer veelbelovend uit. Wellicht hebben we nog een kans om het inmiddels berucht nationale park te bezoeken.

Ons overigens voortreffelijke hotel heeft geen ontbijt service. Dus voordat we eventueel op weg kunnen moeten we een aantal zaken doen. Benzine tanken en ontbijt kopen om mee te beginnen.

Bij het plaatselijke benzinestation van Hot Sulphur Springs hebben ze vandaag geen koffie en of broodjes. Verder hebben ze alleen premium benzine. Buiten staan al een behoorlijk aantal autochtonen te wachten op de auto’s die bevoorrading moeten brengen. Wij hebben nog wel wat benzine in voorraad en voegen ons dus ook maar niet bij hen.

Kleine problemen

De computer

We besluiten naar Granby te rijden mede omdat we denken te kunnen slagen voor een nieuwe voeding voor onze pc. Want op onze tegenslag dag van gisteren bleek ook de voeding van de PC niet meer te werken.

Het ontbijt

In Granby komen we terecht bij een koffie schuurtje dat door Jill Miles een uiterst vriendelijke dame van middelbare leeftijd wordt gerund. We kopen koffie en Bagels. Al gauw komt het gesprek op de tandarts, de voeding voor de computer en het Rocky Mountain National Park. Tussen haar drukke business van ontbijt verkopen door, belt ze voor ons met het nationale park om te informeren of de weg die wij willen gaan open of gesloten is. Ondanks dat zij daar optimistisch over is, moet zij ons teleurstellen. Ook vandaag zijn alleen de eerste 18 mile open. Zij belt een computerbedrijf, maar ook daar vangt zij bot. Ze oppert nog een paar alternatieven, maar die zijn allemaal in Frazier. Ondertussen bestudeert ze mijn gezicht en raadt zij mij dringend aan de tandarts twee blokken verder te bezoeken. Mijn veronderstelling dat die tandarts wel niet zomaar tijd voor mij zal hebben, wuift ze weg.

De tandarts

Bij de tandarts aangekomen, blijkt hij binnen het uur tijd voor mij te hebben. Wij rijden nog wat rond in Granby naar wat winkels waar we mogelijk zouden kunnen slagen voor de voeding van de PC. Allemaal zonder resultaat.

Twee dames van de plaatselijke kantoorboekhandel suggereren dat ik de meeste kans van slagen heb bij de “radioshack” in Frazier.

Bij de tandarts wordt na het door mij invullen van een aantal formulieren een röntgen foto van mijn kaak gemaakt. De tandarts constateert een ontsteking aan een van mijn tanden. De remedies zijn trekken van de tand en of een wortelkanaalbehandeling. Voor een wortelkanaalbehandeling moet ik eventueel over een week terug komen en trekken van tanden daar ben ik zelf niet zo voor. Ik heb al niet meer zoveel tanden. De derde optie die wordt gesuggereerd is, omdat ik over een paar weken toch naar huis ga, om de ontsteking met antibiotica te bestrijden. Er wordt voor het laatste gekozen.

De apotheek

Het recept voor de antibiotica bellen ze door naar de apotheek 10 mijl verderop. Deze apotheek is gevestigd in de plaatselijke citymarket. In een grote hoek van deze best grote voedselwinkel is zowel de apotheek als de drogisterij gevestigd. Het is niet druk. De apotheker vertrouwd mij toe dat het erg krachtige antibiotica is. Hij vermoedt dat het zeker zal helpen. Mij zijn ook nog pijnstillers van het merk Vicodin voorgeschreven. Ik hoop die laatste medicijnen niet nodig te hebben. Ik moet direct starten met de kuur. Gelukkig slaan de medicijnen in die zin aan dat de pijn sterk verminderd is. Ik zie er nog steeds niet uit, het rechterdeel van mijn gezicht is erg dik. Maar na een uurtje of twee voel ik al wel verbetering. Laten we hopen dat ik het onder controle krijg.

Verkeersongeval in de kloof

À propos, bij het ontbijt in het koffie schuurtje kregen we bericht dat er in de kloof van Hot Sulphur Springs naar Kremmling twee tankauto’s met benzine zijn verongelukt. Waarschijnlijk is dat ook de reden waarom het plaatselijke benzinestation geen voorraad heeft. Voor ons betekent het dat we onze plannen verder moeten bijstellen. We kunnen dus echt niet door de kloof. Later vandaag zo tegen vijven bleek de kloof nog versperd.

We hoeven ook niet naar Rocky Mountain National Park. Na ons bezoek aan de tandarts en apotheek is het inmiddels ook al weer 12.00 uur geworden. Wij zijn inmiddels in Fraser bij de “radioshack”. De winkelbediende begrijpt het probleem en verkoopt ons een nieuw snoertje voor $5. Daarna werkt de PC ook weer.

Aspen via Leadville

Wij besluiten de weg van Granby naar de I-70 te nemen en dan van af daar de origineel geplande route weer op te nemen.

We rijden dus vandaag dezelfde pasweg terug die we gisteren aan het einde van de dag genomen hebben om in Hot Sulphur Springs te komen. Het is overigens een prachtige bergweg met haarspeldbochten en steile hellingen. Vandaag genieten we meer van de ons getoonde landschappelijke schoonheid dan gisteren. Gelukkig maar want het is hier echt mooi.

I-70

De I-70 westwaarts waarover we vervolgens gaan heeft twee kenmerken. De weg is geheel in onderhoud en de weg voert door prachtig berglandschap. Het is een grote vierbaansweg die door echt bergachtig terrein voert. Er zijn diverse behoorlijke hellingen te nemen. Je mag hier normaal stevig doorrijden. Door de wegwerkzaamheden lukt dat vandaag wat minder. De I-70 vanaf Denver naar het westen is overigens echt een aan te bevelen weg. We hebben in 2005 een lang stuk over deze weg gereden dwars door Utah. Je rijdt dan door een echt waanzinnig landschap. Overal zijn viewpoints aangelegd. Echt super. Vandaag hoeven we niet zo ver over de I-70. Zouden we zonder alle eerder beschreven problemen onze geplande route hebben kunnen volgen, dan zouden we via Kremmling en weg Colorado 9 iets westelijker op de I-70 zijn uitgekomen dan nu.

Minturn

Als we de weg afdraaien richting Leadville gaan we eerst lunchen in Minturn. Dit is een klein dorpje met mooi verzorgde huizen. Het dorpje leeft van het toerisme. Je kunt hier Quads en Jeeps huren, terwijl er voor de winterperiode ski en dergelijke te huur zijn. We vinden het restaurant Roundhouse. Dit blijkt een oude ronde locomotief loods van de Rio Grande Rail Road te zijn. Los van het feit dat het voedsel prima is, hebben we ook veel pret met alle spoorweg elementen. Er rijdt zelfs een modelspoortrein door de zaak. Bij het afrekenen koop ik ook nog een T shirt met spoorweg motieven.

De US24 heeft het predikaat “Over the top of the Rockies”. Het is een weg die zich om hoog en omlaag kronkelt door prachtig landschap. We komen langs een voormalig opleidingskamp van de 10^e mountain division van de US army. Volgens de tekst op de gedenkplaat bij het monument zijn hier in de 2^e wereldoorlog tienduizenden militairen opgeleid.

Leadville

Leadville blijkt verrassend een echt stadje met steedse gebouwen. Echte winkelstraten met aan weerszijden typische Amerikaanse stedelijke gebouwen met plat dak uit de periode van voor de laatste wereldoorlog. Het sneeuwt inmiddels dat het een lieve lust is. Bij het verlaten van Leadville zien we nog wat resten van de mijnindustrie waaraan het stadje haar bestaan dankt. We gaan naar Twin Lakes. Om vandaar over weg 82 via de Independence Pass naar Aspen te gaan. Tot zover gaat het met Tom Tom goed. Als ik een bord zie waar Aspen op staat aangegeven, stel ik hem opnieuw in maar nu dan naar GLenwood Springs. Glenwood Springs is onze eindbestemming voor vandaag en is aan de I-70 gelegen. Tom Tom gaat volledig over de rooie ik moet wel 20 mile lang luisteren naar commando’s die mij bevelen om te draaien, voordat er geaccepteerd wordt dat we wel over de Independence Pass willen. Ik heb alle instellingen geprobeerd. Voor deze situaties moeten ze bij TT toch eens een nieuwe oplossing bedenken.

Independence Pass

De 82 is een niet al te brede passweg die al slingerend naar grote hoogte voert. 3694 meter om precies te zijn. Onderweg naar boven wordt het steeds grimmiger. Het ijs hangt in grote pieken aan de rotsen. Boven op de pass sneeuwt het alsof het midden in de winter is. Er liggen in ieder geval dikke pakken sneeuw. Het is er smerig koud.

Sneeuw en ijs

We stoppen boven op de pass. Er staan nog wel een paar andere auto’s. Alle voertuigen hebben een witte besneeuwde neus. Mensen stappen uit om even in de sneeuw te stappen. Er wordt gelachen en gehuiverd. Bij een bord waarop de passhoogte vermeld staat en waarop bovendien te lezen is dat je hier weer bij de continentale waterscheiding bent, moeten wij voor een geo-cache een foto maken. Terwijl we zo met de winterpret bezig zijn breekt plotseling de zon door. Dat is spectaculair zeg! Dat felle licht op die witte wereld. Het doet bijna zeer aan de ogen.

De afdaling is ook heel spectaculair de zon wint het inmiddels van de wolken. Voor het eerst kunnen we nu de ons omringende bergen in hun volle pracht zien. Wat is Colorado toch een prachtig gebied. Echt een soort Zwitserland. Je hebt hier niet alleen grote hoogte zoals in Wyoming maar ook echt gebergte. Heel boeiend.

Waterval

Halverwege de afdaling stoppen we op een klein parkeerplaatsje bij een riviertje. Volgens de door mij thuis opgestelde lijst moet hier een cache verstopt liggen. We wandelen langs de voor ons linker oever van het water naar een verderop gelegen waterval. We genieten van het mooie beeld dat de waterval ons vertoont. De cache lijkt aan de overkant van de rivier te liggen. In ieder geval kunnen wij hier niet verder. We lopen terug naar de parkeerplek en gaan daar via een houten bruggetje naar de overkant. Het pad dat we willen volgen ligt her en der nog onder flinke pakken sneeuw. Het wordt nog een hele klauterpartij met als eindconclusie dat die cache toch aan de andere oever ligt. Alleen dan daar waar wij niet meer kunnen komen. Jammer wel, maar we zijn nu toch al weer een uurtje in de zon in een prachtig stukje natuur aan het wandelen. Dat is winst. De kaakpijn is inmiddels ook drastisch afgenomen.

Aspen

Via Aspen rijden we naar Glenwood Springs. Aspen is te vergelijken met plaatsen als Sankt Moritz. Het is er ook dienovereenkomstig druk. We rijden in file. Het is natuurlijk ook wel avondspits. Wij vinden Aspen niet zo boeiend. Thuis heb ik andere verwachtingen van deze plaats gehad. Ik ben vandaag niet zo in de stemming om naar etalages van dure winkels te kijken en of om me af te vragen hoe iemand met geld een dergelijke lelijke Porsche kan kopen. Het lijkt mij hier alleen leuk als je rondloopt met een “dikke boerentiet met geld”.

Glenwood Springs

Glenwood Springs wordt door de I-70 in tweeën gedeeld. Het is een charmant plaatsje. Er zijn hier ook volop winkels. Zelfs een mooi park aan de spoorlijn is aanwezig. Door de eerder beschreven persoonlijke ellende komen we er niet toe om in het park op de trein te gaan zitten wachten. Hopelijk gaat het morgen weer beter. We kunnen dan altijd nog zien.

Ons Hotel is van de betere soort. We hebben hier een prachtige kamer en ondervinden goede service. We kunnen eindelijk onze ansichtkaarten posten.

De plaats ontleent haar naam aan een heet water bron. Volgens insiders is dit een van de grootste van Noord Amerika. Wij brengen het echter vandaag niet meer op deze bron te bezoeken.