UT 12 Langs de Grand Staircase Escalante

We tanken nog wat benzine en laten vervolgens Torrey achter ons. We draaien de UT 12 op. Deze weg volgt een tracé langs de rand van wat men tegenwoordig het “Grandstaircase Escalante National Monument” noemt. Het gaat hier om een groot gebied dat deel uit maakt van het Colorado plateau. De noord grens wordt gevormd door de San Rafael desert. De zuid grens wordt gevormd door de US89. Oostelijk ligt Lake Powell en de Glen canyon. In het westen de Nationale parken van Bryce en Zion. Het National Monument bestaat uit een aantal afzonderlijke plateaus. Wij rijden vandaag van noord naar zuid en hebben het Dixie National Forrest en het Awapa plateau aan onze rechterhand. We passeren eerst nog een stuk van Capitol Reef National Park (links van de weg gelegen), waarna de Circle Cliffs en het Kaiparowits plateau volgen. De hoogste berg die we zullen passeren is de Canaan Peak van 2.832 m. Aan de route liggen het “Escalante State Park”en het “Kodachrome Basin State Park”. Uiteindelijk hopen we Bryce National Park te bereiken.

We worden gelijk al geconfronteerd met prachtig uitzicht. De weg slingert van links naar rechts en overwint daarbij flinke hoogte verschillen. Er zijn diverse uitzichtpunten. Op sommige daarvan liggen ook wat caches en nu we daar toch zijn nemen we natuurlijk even de tijd om die te vinden. We hebben daarbij nog een ontmoeting met een slang. Ondanks dat wij huiveren van slangen is ook deze slang weer banger van ons dan wij van hem. Het dier schiet er met een noodvaart vandoor.

Van de uitzichtpunten heb je een geweldig overzicht op het omringende landschap. Ik ben hier wel weer even echt in de bergen. Op de kaart staat de hele route ook met groene stippen aangegeven. Dat laatste houdt in dat Meneer Michelin het hier ook mooi vindt. De bergen steken mooi af tegen de strak blauwe hemel. Het zwart van het asfalt van de weg vormt een contrast met het wit van de incidentele wolk die passeert.

Spectakel

Vlak voor Boulder ligt het Anasazi State Park Museum. Wij laten dit links liggen omdat we toch al een vol programma hebben. Het moet een erg interessant park zijn, maar ja je moet af en toe keuzes maken. Na Boulder wordt het landschap echt spectaculair. De weg zelf wordt een bezienswaardigheid. De weg kronkelt zich over de top van een smalle bergrug. Je kunt links en rechts de afgronden zien. Het is hier bepaald niet veel breder dan de weg zelf. Het is echt sensationeel om hier te rijden. Het is als het ware een natuurlijke dam die tussen twee andere hoogtes is gelegen. Het gebied hier heet de “Hogback”. Je weet werkelijk niet waar je moet kijken. Naar de weg of naar het landschap links dan wel rechts. Dit weggedeelte is 46 kilometers lang. Lang genoeg zou je denken. Maar op een bepaalde manier toch eigenlijk ook weer te kort. De schoonheid is zo bijzonder dat het gewoon jammer is dat er een einde aan komt.

Escalante State Park

Bij het plaatsje Escalante liggen zowel het rangerstation van het Grand Escalante Staircase National Monument als het Escalante State Park. Wij hebben in de Tom Tom de coördinaten ingegeven van een cache die in het state park zou moeten liggen. Tom en Tom brengen ons naar het rangerstation. Waarschijnlijk ligt daar dus ook een cache. Wij zijn om de een of andere reden niet geporteerd om hier te gaan zoeken. We brengen het volgende coördinaat in en rijden verder.

Terwijl we de verwarring nog aan het verwerken zijn rijden we pardoes de ingang van het Escalante State Park voorbij. We twijfelen nog even wat te doen, maar besluiten dan toch te draaien en het State Park alsnog te bezoeken. Het is nog steeds erg mooi weer, je mag wel zeggen erg warm ook, als we ons bij het visitorcenter melden. Dit state park biedt zijn bezoekers diverse mogelijkheden om zich te vermaken. Direct in het oog vallen de kampeerplaatsen vanwaar je direct het grote meer dat waarschijnlijk vol zit met forel kunt bereiken. Op de parkeerplaatsen liggen tevens grote brokken versteend hout. Dat laatste is ook altijd weer prachtig om te zien. Verder kan je hier legio wandelingen maken. Maar zelfs de eenvoudigste heeft een zodanig stijgingspercentage dat wij er in deze hitte vanaf zien. Ook de cache die hier aan een dergelijke wandeling moet liggen laten we voor wat hij is.

Kodachrome Basin State Park

We zetten onze trip voort in de richting van Cannonville. Onderweg passeren we Powell Point. Deze zeer markante berg van 3.105 m hoog domineert het landschap. Je hebt er van een viewpoint prachtig zicht op. Hier staan ook informatieborden. Ik lees daarop dat de bergpunt lang is gebruikt als herkenbaar meetpunt voor landmeters en reizigers. Powell Point imponeert door zijn grote hoogte ook ten opzichte van het omringende land.

In Cannonville slaan we af naar het Kodachrome Basin State Park. Dit state park heeft haar naam te danken aan het feit dat er ooit film opnamen werden gemaakt en de cineasten zo onder de indruk geraakten van de intense kleuren dat de vergelijking met de Kodak Chrome kleurenfilm onvermijdelijk was. In het park tref je voornamelijk hoge schoorsteenachtige rotsformaties aan. Het is een symfonie van warme tinten, waarbij rood en een soort oranje de boventoon voeren.

Uit de folder maak ik op dat de schoorstenen oude fonteinschachten zijn die zijn blijven staan nadat het zandsteen rondom is weg geërodeerd.

Bryce Canyon National Park

Op nu naar Bryce Canyon National Park. Het is wel wat veel hoor op een dag. We denken even een handige pauze in te lassen door eerst bij ons hotel in te checken en even te relaxen voordat we verder zullen gaan. Helaas we zijn ruim te vroeg om in te checken en bovendien is de computer down dus…

Hoewel we al eens eerder in Bryce zijn geweest, besluiten we toch de grand tour te doen. Je rijdt dan eerst naar het visitorcenter, kijkt daar wat rond en wint eventueel informatie in en gaat dan naar het meest zuidelijke punt van de weg die door het park loopt. Je rijdt dan non-stop naar Rainbowpoint.

Van daar ga je terug naar het noorden en je stopt bij alle tussen gelegen viewpoints. Dat zijn er zo’n acht voor je bij Brycepoint komt. Je ziet op elk viewpoint weer een andere variatie van wat Bryce National Park te bieden heeft. Het park wordt gevormd door een sterk geërodeerde rand van een plateau. Overal staan losse pilaren van voornamelijk zandsteen. De pilaren zijn telkens weer anders geslepen door wind en weer. Ook steeds prachtig om te zien hoe de verschillende kleuren van de steenlagen zich voortzetten door de los staande pilaren.

Bij een van de viewpoints maakt een van de alom aanwezige raven ruzie met zijn spiegelbeeld in de linker buitenspiegel van mijn auto. Ik heb die ruzie maar snel beslecht, voordat eventueel mijn spiegel daarbij zou sneuvelen.

Bryce point

Bij Bryce point gaat het pas echt goed tekeer. Hier kijk je uit op een heel basin met de beschreven rotspilaren. Men noemt dit het Bryce Amfitheater. De meeste bezoekers gaan dan ook niet verder dan dit punt. Je kunt hier heerlijk fotograferen. De rotspilaren rondom de mensen en zelfs het wat verder gelegen landschap. In het amfitheater zijn diverse vormen van de pilaren te zien. Je ziet als het ware hele rijen rotsen als soldaten in het gelid. Tevens zijn er vormen van torentjes en kastelen waar te nemen. Je moet echt de foto’s bekijken voor een indruk.

Vlak naast het voetpad ontdekken wij een zo genaamde benchmark. Dit is een metalen schijf van de National Geografic Society. Deze schijven markeren bijzondere meetpunten van het geografische meetnet in de USA. Wij maken er een foto van en noteren de bijzonderheden omdat we een dergelijk benchmark ook op internet kunnen loggen.

Van Bryce Point kan je via de zogenaamde “Rim trail” naar Inspiration point lopen. De tocht van een kilometer of twee voert je dan langs al dat moois. Volgens mij is het te veel. Wij rijden dan ook maar naar Inspiration point. Dat is trouwens ook wel handiger, want als je gaat lopen moet je hetzelfde stuk ook weer terug lopen. En u weet het ook van mooi kan er teveel zijn.

Inspiration point

Inspiration point doet alles nog eens dunnetjes over. Je kijkt hier vanaf het westen naar de formaties die je bij Bryce point meer vanaf het zuiden bekijkt. Het is allemaal werkelijk te mooi voor woorden. Nadat we hier geruime tijd alle fraaiigheid hebben ingedronken, besluiten we dat het leven hard is en dat we dus maar weer eens verder moeten.

Sunset point

Sunset point is het volgende station. Ook hier weer veel pracht en praal. Bijzonderheid hier is de “Silent City” een klein subgebiedje van het amfitheater dat bestaat uit intens rode rotsen die vaak de vormen van gebouwen, kastelen kerktorens en dergelijke hebben. Grappig is dat je door een gat in een andere rots hier het mooiste gezicht op hebt. Het kijkgaatje is niet erg groot en staat per keer maar twee kijkers toe. Om bij dit gat te komen moet je een stukje van het pad naar de tweede specialiteit van hier af. Het gaat dan om Wall Street, dat gelegen is in de Navajo Loop trail. De trail daalt vanaf Sunset point sterk en komt dan door Wall Street. Hier sta je dan tussen wel erg hoge en steile wanden. Het moet een geweldige ervaring zijn. Voor ons is de klimpartij, overigens over een behoorlijk pad, te veel. Je moet hier fysiek wel in orde zijn. Een reisleider horen we zijn groep uitleggen, dat wie naar beneden gaat ook weer zelf naar boven moet lopen. Er is geen lift en dragen lukt niet. Een eventuele reddingspoging wordt altijd afgesloten met het presenteren van de gepeperde rekening plus boete.

Wij beperken ons tot het afdalen over een klein stukje. Zo heb je toch nog een idee van wat de anderen die wel kunnen wacht. Tevens kunnen we op deze manier door het raam naar de Silent City kijken.

Theoretisch kan je ook van Sunset Point weer naar Sunrise point wandelen. Maar zoals gezegd is dat als je met de auto bent niet handig. Ik denk bovendien dat je dan nog een behoorlijke inspanning moet leveren ook.

Fairyland point

Voor de echte wandelaars biedt Bryce National Park overigens best een behoorlijk aantal redelijk veeleisende wandelingen. Je kunt zelfs over de vloer van het amfitheater wandelen van Bryce Point naar Fairyland point. Ik schat in dat je daar wel een dag mee bezig bent. Voor de echte liefhebbers is er een wandeling mogelijk over de under the rim Trail van Bryce Point naar Rainbowpoint. Aan deze route liggen een aantal kampeerterreinen. Je kunt je dus afhankelijk van wat je wilt dagen vermaken hier.

Wij rijden naar Fairyland Point en genieten hier weer van een ander uitzicht op basis van dezelfde ingrediënten nog steeds. Net als op alle vorige punten is het hier net weer iets anders dan wat je daarvoor hebt gezien. Al met al biedt dit nationale park wel erg veel waar voor zijn geld. Er is een voorwaarde natuurlijk je moet wel van rotsen houden.

Bryce View Lodge

Volledig overvoerd met alle indrukken die we hebben opgedaan rijden we nogmaals naar ons hotel. Bij de lobby zijn we getuige van een felle woordenwisseling tussen een Duitse klant en het hotelpersoneel. Het conflict gaat over het feit dat aan de Duitse een kamer op de begane grond is beloofd, terwijl er nu alleen een kamer op de eerste verdieping te verkrijgen is. Voor de Duitse is dat een ramp omdat haar man gehandicapt is en zij dus maar moeizaam de trappen op kunnen. De baliemedewerkster wordt het allemaal teveel en zij barst dan ook in tranen uit. De Duitse schrikt ervan en biedt onmiddellijk haar verontschuldigingen aan het meisje aan. Het probleem blijft echter bestaan. Ook wij hebben een kamer op de eerste verdieping (second floor zeggen ze hier) en kunnen dus niet ruilen. Hoe ze uiteindelijk hebben opgelost weten we niet maar het zal wel goed gekomen zijn.

Onze kamer is ruim en voldoet aan al onze eisen. Wij brengen een bezoek aan de tegenovergelegen Ruby’s Inn. We willen in het restaurant graag eten. Maar dat gaat niet lukken. Wij hebben geen zin om lang te wachten en de rij wachtenden staat tot ver buiten het restaurant. De snackbar biedt als enige een alternatief. Niet zo lekker maar wel snel aan de beurt.

Op de terugweg naar onze kamer lopen we nog even bij de Rockshop binnen. Ik koop een mooi stuk steen met kwarts in het centrum. Op mijn vraag naar bergkristal wordt ontkennend geantwoord. Wel krijgen we de tip om als we er langs komen nog eens in Orderville bij de rockshops daar te kijken.