Horseshoe Bend

Na het tanken van benzine en ijsklonten voor de koelbox gaan we naar een volgend hoogtepunt in de omgeving van Page. De Horseshoe Bend. Vol goede moed stoppen we op de zanderige parkeerplek. Al hijgend overwinnen we een behoorlijk hellinkje in de veronderstelling dat het daar wat klimmen betreft wel bij zal blijven. Nou dat blijkt een behoorlijke vergissing. Eenmaal boven blijkt dat het pad aan de andere kant van de heuvel minstens net zo steil afdaalt als de helling waar we net zijn opgekomen. Na de afdaling volgt dan nog een aardige wandeling naar het eigenlijke uitzichtspunt. Nu is afdalen niet zo erg, maar het vooruitzicht om op de terugweg die helling weer te moeten meesteren is ons teveel. Ondanks de enthousiaste verhalen van degenen die terug komen, gaan we onverrichte zaken terug. Je moet je grenzen kennen.

Naar de North Rim

Op weg naar de North Rim van de Grand Canyon dan maar. De route gaat over HWY 89 en 89A via Marble Canyon en Jacobs Lake.

Gelukkig zijn alle bezienswaardigheden in het National Park Grand Canyon North Rim open. De vorige keer dat we hier waren konden we in verband met nog niet geruimde sneeuw bij voorbeeld niet naar Cape Royal. Dit punt staat nu dan ook als eerste op ons programma. Cape Royal ligt een heel eind de canyon in. De weg er naar toe is eigenlijk ook best lang.

Cape Royal

Angels Window

Als we ter plaatse komen worden we eerst verrast bij Angels Window. Dit is een klip die de canyon insteekt. In het midden is er een soort raam in de rots waar doorheen je naar de Colorado kunt kijken. Echt wel heel bijzonder. Je kunt uiteraard ook bovenop Angels Window lopen. Er is daar een viewpoint gemaakt. Als je daar boven naar toe loopt merk je er niks van dat ergens onder je voeten een heel stuk rots er niet is.

De kaap zelf

Verder komen we bij de eigenlijke Cape. Het uitzicht is hier overweldigend. Het is niet echt goed te beschrijven je moet het echt zelf gezien hebben. Wat opvalt, is dat je hier de wind niet hoort ruisen. Dat ruisen van de wind hoort nou net echt bij de Grand Canyon experience. Als of je de aarde vanuit zijn binnenste waarin je kijkt hoort ademen. Maar goed hier niet. Het is overigens vandaag weer onbehoorlijk heet. We hebben vanaf hier echt een andere kijk op de canyon. We kijken naar de bekende dingen maar zien die nu in een ander perspectief. We zijn blij dat we nu eens Cape Royal hebben kunnen bezoeken. We zijn al met al zodanig lang op dit punt bezig met kijken, inleven en genieten dat het qua tijd niet meer echt gaat lukken om ook nog Imperial point te bezoeken. Op die plek zijn we al eens in 2005 geweest en die herinnering is nog tamelijk vers. We kiezen ervoor vandaag alleen nog naar Bright Angel point te gaan.

Bright Angel Point

Bij Bright Angel Point lopen we het bekende pad af dat over een rotsrichel een heel eind de canyon invoert. Gelukkig is er hier en daar schaduw. Elke schaduwplek moet ons even koelte gunnen. Waar we kunnen, kijken we de canyon in. Ook hier vanaf de North Rim is die Grand Canyon een bijzondere belevenis. Ik bedoel we hebben deze reis al heel wat rotsen, kloven en canyons gezien. Maar de “Grand” slaat echt alles. Vanaf welk viewpoint je ook kijkt overal wordt je overdonderd door de uitgestrektheid van het geheel. Voor mensen is de canyon altijd een obstakel van jewelste geweest, maar de meesten hebben er ook altijd van genoten.

De krachten van de natuur tonen hier hun geweld. Het resultaat is buitengewoon fraai en imponerend.

Grand Canyon Lodge

Na een bezoek aan Bright Angel point en de Grand Canyon Lodge gaan we weer verder. Over de Grand Canyon Lodge nog het volgende. Je hebt hier vanaf een uitzichtkamer en een aantal terrassen vrij zicht de canyon in. Veel mensen zitten dan ook genietend in de zon de schoonheid van de canyon in te drinken. Ik erger me dan aan een jong stel dat op de eerste rij gezeten zich schuldig maakt aan literaire decadentie. Ze zitten daar met zo ongeveer het mooiste uitzicht van de wereld gewoon en zo te zien relaxed een boekje te lezen. Ik vind dat minstens decadent als het al niet pervers is. Bovendien erg lomp om de beste plekken bezet te houden als je er toch iets doet dat je overal kunt doen.

Vermilion Cliffs

Op de weg terug worden we net als vanmorgen op de heen weg geconfronteerd met de Vermilion Cliffs. Waren deze klippen vanmorgen als fraai, nu tegen de avond zijn ze meer dat schitterend. Zo mooi heb ik vermiljoen nog nooit gezien. Op een viewpoint waar we vanmorgen ook al zijn gestopt, maken we foto’s en nemen de tijd om van het geheel te genieten. De klippen zijn donker tot helder rood. De laagstaande zon doet ze erg mooi kleuren. Vanmorgen was hetzelfde uitzicht beslist minder spectaculair. Bovendien werd onze aandacht toen in belangrijke mate getrokken door de aanwezige Native American handelaren. Zij bieden allerlei handgemaakte zaken aan. Het merendeel van de aangeboden waren betreft sierraden. We kopen het een en ander in omdat het niet alleen niet te duur maar bovendien heel kunstzinnig gemaakt is. Ook hebben we nog even getwijfeld of we fraai vorm gegeven aardewerk zouden kopen. De wetenschap hoe er met je koffers wordt omgesprongen door de luchtvaartmaatschappijen laat ons besluiten om niet tot aanschaf over te gaan.

Cliffdwellers

Even verderop ligt het dorpje Cliffdwellers. Hier stoppen we ook nog even. De naam doet vermoeden dat het om rotswoningen gaat. Overal waar je komt zijn zo genaamde clifdwellings. Woningen van Indianen die aan steile bergwanden in grotten of onder overhangende rots richels zijn gebouwd. Zij boden veilige plaatsen voor bewoning. Hoe de bewoners zelf van en naar hun woningen konden komen is meestal een raadsel. Niets van dat alles hier in Cliffdwellers. Hier vind je een verzameling bespottelijke grote ronde rotsblokken, Boulders, noemen ze die hier, waarin mensen een woning hebben gemaakt. Echt het veenmuseum maar dan in rotsblokken. Heel bijzonder wel en totaal anders dan wat wij dachten aan te treffen.

Ook hier zijn volop handelaren met hun handgemaakte producten. De zon is inmiddels zo gedraaid dat de temperatuur hier erg behaaglijk is geworden. Ik denk dat het in de schaduw nog makkelijk ergens achter in de twintig graden is, maar vergeleken met overdag als de zon hier vol op staat is dat lekker koel.

We overnachten vandaag in de Marble Canyon Lodge.