| 
        
          | 
            
            
            Vanmorgen gaan we  eerst even langs de transportationdesk van ons hotel. We willen graag de  zonsondergang in de canyon zien vanavond. Bij de transportationdesk kan je een  Sunset tour boeken. Je wordt dan in anderhalf uur langs viewpoints met een goed  uitzicht op de ondergaande zon geleid. De tour is beschikbaar en niet duur. We  raken in gesprek met de klerk. Het gesprek gaat over de munten van $1 die er  tegenwoordig weer zijn. Hij vindt het ondingen. De bekende briefjes passen veel  beter in een portemonnee en een kassalade. |  |  
          
            | Wij zijn wel in de munten  geïnteresseerd omdat we nu eenmaal ook munten verzamelen. In de Verenigde  Staten zijn dat dan vooral de zo genaamde “quarters”. Per jaar worden er vijf  nieuwe muntjes hiervan geslagen. Het doel is dat uiteindelijk voor elke staat  een kwartje wordt geslagen. We hebben er hier al veel van. Maar ja dollars is  weer een geheel ander chapiter. We vertrekken met drie fonkelnieuwe munten van  één dollar op zak. Aan de overkant van  de weg is de halte van de shuttlebus Blue Line. Met deze gratis bus kan je  makkelijk door het heel Grand Canyon Village reizen. De bussen stoppen bij  haltes op interessante plaatsen. Wij willen naar Hermits rest. Daarvoor moeten  we overstappen op de West Rim Line. Hermits rest blijkt momenteel niet te  bereiken. De weg langs de West Rim is vanaf Hopi Point gesloten. Dit in verband  met broodnodig onderhoud van die weg. Vanaf 7 juli wordt de hele West Rim weg  gesloten. Daar waar de weg is gesloten wordt ook het rimtrail wandelpad  afgesloten. Naadje natuurlijk, maar ja zoals gezegd onderhoud is broodnodig. De  bus naar de West Rim is nog wat ouder dan de gemiddelde bus die hier in Grand  Canyon Village rondrijdt. Deze bussen bestaan uit een kort ouderwets autobusje  met daarachter een aanhangwagen met grote open te schuiven ruiten. De shuttle  gaat maar naar Hopi Point. Op weg daarheen stopt de bus bij Trailview Overlook,  dan bij Maricopa Point, vervolgens bij Powell Point, waarna Hopi Point bereikt  wordt. Vanaf Hopi rijdt de bus dan in een keer terug naar het dorp. |  
          
            | Wij zijn nog niet  eerder aan dit deel van de South rim geweest. We stappen pas uit bij Powell  point. Wat een schitterend uitzicht heb je hier. Weer heel anders dan bv bij Mather  Point. Er is hier ook een monument ter herinnering aan Lt. Powell. De eerste  die de Colorado door de canyon verkende. Nadat we toch een hele poos het  uitzicht hebben staan indrinken gaan we met de eerste de beste shuttle door  naar Hopi point. Geweldig hier. De Colorado is hier ook goed zichtbaar. Met de  telelens kan ik een stroomversnelling goed fotograferen. Ook onze kijker doet  hier goed werk. Het is dezelfde canyon, maar ik vind het uitzicht hier toch  mooier, indrukwekkender. We vinden een  benchmark van de National Society of Geographics voor Hopi point. Heel erg leuk  wel. We besluiten de  shuttle naar Maricopa Point te nemen. Dat betekend vanaf Hopi Point dat de bus  je eerst terug brengt naar het dorp. Daar is het eindpunt en dus moet je de bus  uit. Vijf minuten later stap je weer in dezelfde bus en ben je weer op weg. Bij  Maricopa Point heb je niet alleen een geweldig uitzicht op de canyon, maar ook  op de voormalige uranium- en kopermijn. We lopen vanaf dit  point via Trailview Overlook over het rimpad naar het dorp terug. Al met al is  dat een wandeling van 2,5 km.  De hele weg heb je schitterend uitzicht op de canyon. Bij Trailviewpoint kijk  je op de Bright Angel Trail. Deze trail is een van de paden die de canyon  inlopen. Het is de enige trail waar water te verkrijgen is op een aantal  punten. Wij zijn al blij dat we het dorp redelijk fit halen. Het is vandaag niet  zo warm 36 graden C slechts. Ergens horen we dat veel mensen tamelijk  onvoorbereid de Bright Angel Trail gaan lopen. Ondanks de verkrijgbaarheid van  water komen veel mensen in moeilijkheden. Volgens onze tipgever moeten ongeveer  400 mensen per jaar door de rangers gered worden. De slachtoffers zijn meestal  zo uitgeput dat ze gewoon niet meer verder kunnen. Het grootste probleem is dat  je het pad dat je bent afgegaan ook weer op moet. Daar eindigt het voor  sommigen. Een redding per muilezel is redelijk goedkoop. Een redding per  helikopter, wat soms ook nodig is komt op ongeveer $3000. |  
          
            | In het dorp bij het  station staat de trein naar Williams al geparkeerd. Voor mij een goede  gelegenheid er een paar leuke foto’s van te maken. We bezoeken de Bright Angel  Lodge. In deze lodge is een historische kamer, die gewijd is aan het ontstaan  van de lodge. Indertijd is de spoorlijn en zijn de beide hotels, El Tovar en  Bright Angel Lodge, door de Santa Fe spoorweg aangelegd. In de historische  kamer zijn daar wat historische foto’s en andere interessante dingetjes van  tentoongesteld. We nemen de shuttle  naar Market Plaza, vlakbij ons hotel. In het zelfbedieningsrestaurant nemen we  een lunch, daarna halen we de auto op en rijden naar de uitgang van het park.  |  
          
            | We hebben besloten  het beroemde Imax theater nu eens te bezoeken. Dit theater ligt juist buiten  het park aan de weg naar Flagstaff. Er draait daar al jaren een Imax film over  de Grand Canyon. We kopen voor niet teveel geld twee kaartjes en kunnen al snel  naar binnen. We hebben echt van de film genoten. De film duurt niet zo lang,  zeg een half uur, maar is zeer boeiend. Na afloop van de voorstelling hebben we  een tegenover het theater gelegen cache bezocht. Het bleek dat wij vandaag het  tweede stel Nederlanders zijn die deze cache hebben bezocht.    Terug weer naar het  dorp. Bij de ingang van het park vertelt de Ranger mij dat ik omdat ik in het  park verblijf voortaan beter doorgang 1 kan nemen, dan hoef ik mijn pasje niet  meer te laten zien? Ik bedank de man en rijdt naar Market Plaza. We doen nog  wat inkopen voor morgen en gaan naar onze kamer. |  
          
            | Om zes uur melden we  ons voor de Sunset tour. Er komen daar twee bussen aan die passagiers komen  ophalen voor de Sunset tour. Een van de chauffeurs neemt de leiding en verdeelt  de klanten over de twee bussen. Wij rijden met zijn bus mee. De bus die zijn  beste tijd al jaren geleden heeft gehad, valt nog net niet van rottigheid uit  elkaar.    We rijden naar Powellpoint,  Hopi point en uiteindelijk naar Mohave Point. Hoewel de rit niet lang duurt,  lukt het de chauffeur toch om ons veel te vertellen. Over de canyon over zichzelf  en over het klimaat. Hij schept een leuke sfeer in de bus. Ook bij de  viewpoints waar we stoppen heeft hij een goed verhaal en weet ons op  interessante punten te wijzen. Mohave point is voor de individuele reiziger dit  jaar niet meer te bereiken. De shuttlebussen gaan maar tot Hopipoint.  |  
          
            | Mohave PointMaar goed bij Mohave  Point heb je een schitterende mogelijkheid om de zon te zien ondergaan over de  rand van de Canyon. We worden ook gewezen op de mysterieuze 7 die in de rand  van een plateau lijkt te zijn aangebracht. Het gaat hier om door natuurlijke  oorzaken donker gekleurde steen. De verkleuring is echt in de vorm van een zeven.  Ik denk, dat als je er niet opgewezen wordt je dit fenomeen waarschijnlijk niet  zomaar ziet. Wetenschappers zijn nog niet uit de oorzaak van dit verschijnsel.  De tourbuschauffeurs hebben besloten dat het om UFO landingsplatform 7 gaat.  Inderdaad is boven de 7 een klein plateau.    De zonsondergang is  er een van de betere soort. Al voor de zon echt zichtbaar naar de rand van de  canyon zakt, heb je heel speciale lichteffecten op de rotspartijen in de  canyon. Als het moment suprême nadert geeft een dunne wolkenrand extra sjeu aan  het geheel. We hebben er echt van genoten.  |  
          
            | Morgen gaan we  verder. Het uiteindelijk doel van de etappe zal Sedona zijn. |  |