Dag 21 zondag 22 juni 2008 Grand Canyon Village

Voorbereidingen

Vanmorgen gaan we eerst even langs de transportationdesk van ons hotel. We willen graag de zonsondergang in de canyon zien vanavond. Bij de transportationdesk kan je een Sunset tour boeken. Je wordt dan in anderhalf uur langs viewpoints met een goed uitzicht op de ondergaande zon geleid. De tour is beschikbaar en niet duur. We raken in gesprek met de klerk. Het gesprek gaat over de munten van $1 die er tegenwoordig weer zijn. Hij vindt het ondingen. De bekende briefjes passen veel beter in een portemonnee en een kassalade.

Wij zijn wel in de munten geïnteresseerd omdat we nu eenmaal ook munten verzamelen. In de Verenigde Staten zijn dat dan vooral de zo genaamde “quarters”. Per jaar worden er vijf nieuwe muntjes hiervan geslagen. Het doel is dat uiteindelijk voor elke staat een kwartje wordt geslagen. We hebben er hier al veel van. Maar ja dollars is weer een geheel ander chapiter. We vertrekken met drie fonkelnieuwe munten van één dollar op zak.

De westzijde van de South Rim

Aan de overkant van de weg is de halte van de shuttlebus Blue Line. Met deze gratis bus kan je makkelijk door het heel Grand Canyon Village reizen. De bussen stoppen bij haltes op interessante plaatsen. Wij willen naar Hermits rest. Daarvoor moeten we overstappen op de West Rim Line. Hermits rest blijkt momenteel niet te bereiken. De weg langs de West Rim is vanaf Hopi Point gesloten. Dit in verband met broodnodig onderhoud van die weg. Vanaf 7 juli wordt de hele West Rim weg gesloten. Daar waar de weg is gesloten wordt ook het rimtrail wandelpad afgesloten. Naadje natuurlijk, maar ja zoals gezegd onderhoud is broodnodig. De bus naar de West Rim is nog wat ouder dan de gemiddelde bus die hier in Grand Canyon Village rondrijdt. Deze bussen bestaan uit een kort ouderwets autobusje met daarachter een aanhangwagen met grote open te schuiven ruiten. De shuttle gaat maar naar Hopi Point. Op weg daarheen stopt de bus bij Trailview Overlook, dan bij Maricopa Point, vervolgens bij Powell Point, waarna Hopi Point bereikt wordt. Vanaf Hopi rijdt de bus dan in een keer terug naar het dorp.

Powell Point

Wij zijn nog niet eerder aan dit deel van de South rim geweest. We stappen pas uit bij Powell point. Wat een schitterend uitzicht heb je hier. Weer heel anders dan bv bij Mather Point. Er is hier ook een monument ter herinnering aan Lt. Powell. De eerste die de Colorado door de canyon verkende. Nadat we toch een hele poos het uitzicht hebben staan indrinken gaan we met de eerste de beste shuttle door naar Hopi point. Geweldig hier. De Colorado is hier ook goed zichtbaar. Met de telelens kan ik een stroomversnelling goed fotograferen. Ook onze kijker doet hier goed werk. Het is dezelfde canyon, maar ik vind het uitzicht hier toch mooier, indrukwekkender.

Maricopa Point

We vinden een benchmark van de National Society of Geographics voor Hopi point. Heel erg leuk wel.

We besluiten de shuttle naar Maricopa Point te nemen. Dat betekend vanaf Hopi Point dat de bus je eerst terug brengt naar het dorp. Daar is het eindpunt en dus moet je de bus uit. Vijf minuten later stap je weer in dezelfde bus en ben je weer op weg. Bij Maricopa Point heb je niet alleen een geweldig uitzicht op de canyon, maar ook op de voormalige uranium- en kopermijn.

Bright Angel Trail

We lopen vanaf dit point via Trailview Overlook over het rimpad naar het dorp terug. Al met al is dat een wandeling van 2,5 km. De hele weg heb je schitterend uitzicht op de canyon. Bij Trailviewpoint kijk je op de Bright Angel Trail. Deze trail is een van de paden die de canyon inlopen. Het is de enige trail waar water te verkrijgen is op een aantal punten. Wij zijn al blij dat we het dorp redelijk fit halen. Het is vandaag niet zo warm 36 graden C slechts. Ergens horen we dat veel mensen tamelijk onvoorbereid de Bright Angel Trail gaan lopen. Ondanks de verkrijgbaarheid van water komen veel mensen in moeilijkheden. Volgens onze tipgever moeten ongeveer 400 mensen per jaar door de rangers gered worden. De slachtoffers zijn meestal zo uitgeput dat ze gewoon niet meer verder kunnen. Het grootste probleem is dat je het pad dat je bent afgegaan ook weer op moet. Daar eindigt het voor sommigen. Een redding per muilezel is redelijk goedkoop. Een redding per helikopter, wat soms ook nodig is komt op ongeveer $3000.

Het dorpscentrum

In het dorp bij het station staat de trein naar Williams al geparkeerd. Voor mij een goede gelegenheid er een paar leuke foto’s van te maken. We bezoeken de Bright Angel Lodge. In deze lodge is een historische kamer, die gewijd is aan het ontstaan van de lodge. Indertijd is de spoorlijn en zijn de beide hotels, El Tovar en Bright Angel Lodge, door de Santa Fe spoorweg aangelegd. In de historische kamer zijn daar wat historische foto’s en andere interessante dingetjes van tentoongesteld.

We nemen de shuttle naar Market Plaza, vlakbij ons hotel. In het zelfbedieningsrestaurant nemen we een lunch, daarna halen we de auto op en rijden naar de uitgang van het park.

 

Imaxtheater

We hebben besloten het beroemde Imax theater nu eens te bezoeken. Dit theater ligt juist buiten het park aan de weg naar Flagstaff. Er draait daar al jaren een Imax film over de Grand Canyon. We kopen voor niet teveel geld twee kaartjes en kunnen al snel naar binnen. We hebben echt van de film genoten. De film duurt niet zo lang, zeg een half uur, maar is zeer boeiend. Na afloop van de voorstelling hebben we een tegenover het theater gelegen cache bezocht. Het bleek dat wij vandaag het tweede stel Nederlanders zijn die deze cache hebben bezocht.

 

Terug weer naar het dorp. Bij de ingang van het park vertelt de Ranger mij dat ik omdat ik in het park verblijf voortaan beter doorgang 1 kan nemen, dan hoef ik mijn pasje niet meer te laten zien? Ik bedank de man en rijdt naar Market Plaza. We doen nog wat inkopen voor morgen en gaan naar onze kamer.

Sunset tour

Om zes uur melden we ons voor de Sunset tour. Er komen daar twee bussen aan die passagiers komen ophalen voor de Sunset tour. Een van de chauffeurs neemt de leiding en verdeelt de klanten over de twee bussen. Wij rijden met zijn bus mee. De bus die zijn beste tijd al jaren geleden heeft gehad, valt nog net niet van rottigheid uit elkaar.

 

We rijden naar Powellpoint, Hopi point en uiteindelijk naar Mohave Point. Hoewel de rit niet lang duurt, lukt het de chauffeur toch om ons veel te vertellen. Over de canyon over zichzelf en over het klimaat. Hij schept een leuke sfeer in de bus. Ook bij de viewpoints waar we stoppen heeft hij een goed verhaal en weet ons op interessante punten te wijzen. Mohave point is voor de individuele reiziger dit jaar niet meer te bereiken. De shuttlebussen gaan maar tot Hopipoint.

Mohave Point

Maar goed bij Mohave Point heb je een schitterende mogelijkheid om de zon te zien ondergaan over de rand van de Canyon. We worden ook gewezen op de mysterieuze 7 die in de rand van een plateau lijkt te zijn aangebracht. Het gaat hier om door natuurlijke oorzaken donker gekleurde steen. De verkleuring is echt in de vorm van een zeven. Ik denk, dat als je er niet opgewezen wordt je dit fenomeen waarschijnlijk niet zomaar ziet. Wetenschappers zijn nog niet uit de oorzaak van dit verschijnsel. De tourbuschauffeurs hebben besloten dat het om UFO landingsplatform 7 gaat. Inderdaad is boven de 7 een klein plateau.

 

De zonsondergang is er een van de betere soort. Al voor de zon echt zichtbaar naar de rand van de canyon zakt, heb je heel speciale lichteffecten op de rotspartijen in de canyon. Als het moment suprême nadert geeft een dunne wolkenrand extra sjeu aan het geheel. We hebben er echt van genoten.

Morgen gaan we verder. Het uiteindelijk doel van de etappe zal Sedona zijn.

© 2008 - Stef van Gasteren