Dag 05:
Chinle - Mexican Hat
04-06-2010

Vanmorgen blijken wij de laatste Jeep te zijn die vertrekt.

Alle echte Jeepers zijn allang vertrokken om de geplande activiteiten voor vandaag te gaan ondernemen. Wij hebben meer tijd. Omstreeks 09.00 uur rijden we het terrein van het hotel af.
Eerst halen we mijn pet in het restaurant op. Ik heb de pet er gisteren op een stoel laten liggen. Ik ben blij dat ik hem terug heb.

De north rim van de canyon de chelly is ons eerste reisdoel. Er zijn hier 4 viewpoints. Het duurt overigens wel even voor het eerste viewpoint bereikt wordt. Alles ligt hier redelijk ver uit elkaar. We zijn bij alle viewpoints geweest en zijn behoorlijk onder de indruk van de canyon en de bijbehorende verhalen.
Bij deze canyon moet je denken aan hoge steile wanden. De ruimte tussen de wanden is in het algemeen behoorlijk ruim. Er wordt dan ook aan landbouw gedaan op de bodem van de canyon. Er stroomt een riviertje en het is hier en daar behoorlijk groen. Zelfs hele boomgroepjes zijn te zien.

Op de viewpoints zijn borden aangebracht waarop het een en ander valt te lezen over hetgeen op het viewpoint te zien is of waarom dit punt zo heet.

We zijn erg tevreden dat we deze canyon in ons reisprogramma hebben opgenomen. Het is weer een heel ander type canyon dan we elders hebben gezien. Erg de moeite waard allemaal. Op het laatste viewpoint stellen we de Tom Tom in voor Kayenta.

We zijn van plan om via Kayenta en de Monument Valley naar Mexican Hat te rijden. Van geocachen zal onderweg weinig komen, omdat er in het gehele Navajo gebied dat we gaan doorkruisen geen enkele geocache ligt. De eigenaren van de grond geven kennelijk geen toestemming. Bij Chinle draaien we rechtsaf de US 191 op. In het centrum van Chinle is markt. Dat nemen ze hier heel serieus. Naast datgene dat je ook bij ons op de markt kunt kopen, kan je hier b.v. ook balen hooi kopen. De US 191 een weg waar toch hard, 65 mile, gereden mag worden biedt wel wat eigenaardigheden. Zo lopen er in de berm gewoon paarden los.

In het centrum van Many Farms, slaan we linksaf de Navajo highway 59 op.
We gaan nu echt de woestijn in. Het eerste stuk is dor en droog met grote stukken zand. Dan komen er wat kleine bergen en daarna zijn de vlakten prachtig groen. Weliswaar geen groen van Hollands gras, maar toch een heel verschil met wat je voor de bergen in het landschap zag.

Naar mijn idee rijden we hier door een van de mooiste landschappen op aarde. Links van ons op enige afstand prachtige afgeplatte bergen, die plots eindigen in een steile helling. Daar begint dan de vlakte. Ruimte waar je ook kijkt. De weg is een rechte lijn in het landschap. Ik zit helemaal om het maar eens modern te zeggen te “genieten”. Dit soort landschappen zie je wel eens in films. Alleen hier is er niet met Photoshop te keer gegaan.

De weg nodigt uit tot wat hogere snelheden. Rijdt er ineens een wit busje wat te trutten voor ons. Daar waar het kan haal ik dat busje in. Terwijl ik er naast rijd zie ik dat het een auto van de Navajo police is. Tevens blijkt dat je maximaal 55 mile mag rijden. Ik ja ahum, wel wat sneller.

De dienders hebben wat anders te doen en zo komen we nog goed weg.

In Kayenta bezoeken we de Burger King. We doen dat om twee redenen.
Reden één is sanitair en behoeft geen uitleg.
Reden twee is dat wij ons thuis beloofd hebben om bij de Burger King in de States een keer zo’n geweldige whopper met alles erop en eraan te gaan eten. Heerlijk!

Nou hebben we niet echt honger. We hebben de laatste dagen echt teveel gegeten.
Ik heb problemen om in mijn bagage een broek te vinden die prettig zit.
Na de culinaire uitspatting gaan we naar de plaatselijke supermarkt om wat spulletjes in te kopen.
Geheel gefourageerd gaan we richting Monument Valley.

Het ziet er allemaal toch weer heel anders uit dan ik in gedachten heb.

Al voor we de valley bereiken doen er zich een groot aantal fotokansen voor. We maken daar gretig gebruik van. Bij Monument Valley in de buurt ligt een “virtuele geocache”. Op enig moment denken we, ingegeven door Tom Tom en GPS, dat we hier naar links moeten om naar die cache te gaan. Al snel zien we een bord “pavement ends. Volgens de GPS moeten we echter verder langs die weg. Na enige consideratie keren we om. We beseffen dat dit niet de goede weg is.

We keren mopperend om en gaan dan eerst maar naar Monument Valley. Hier is sedert 2005 wel wat veranderd. De kaartverkoophokjes staan veel verder naar voren langs de toegangsweg en er is een mooi nieuw hotel gebouwd. De valley roundtrip echter heeft dringend behoefte aan onderhoud! Vooral het eerste deel waar je toch middels een paar haarspeldbochten naar beneden moet is compleet stuk gereden. Er zijn gaten bij waar mijn hele Jeep in past. Verderop wordt het beter. We zijn blij met de Jeep, want die is voor dit soort omstandigheden gebouwd. Er zijn talrijke mensen met meer gewone automobielen die ook de strijd met de weg aangaan. Die hebben het echt moeilijk. We zien zelfs iemand in een Chevy Suburban die hopeloos vast aan de kant van de weg staat. Wat blijft is de pracht van het natuurfenomeen. Daar doen de exploitanten van de Valley niks aan af. Onderweg zien we diverse bij de organisatie behorende voertuigen voorbij scheuren. Je zit dan als tourist onder een afdakje op harde banken in de laadbak van een door een lokale chauffeur bestuurde pick-up truck. Ons lijkt het niets.

Als we het slagveld verlaten blijkt onze auto nog redelijk schoon, in tegenstelling tot menig andere, die eerst ramen moeten wassen om door te kunnen rijden. Wij hebben inmiddels het licht gezien ivm die geocache en komen nu tamelijk eenvoudig ter plaatse.

De weg naar Mexican Hat biedt veel heel mooie uitzichten op Monument Valley. Het prachtige landschap waar we nu toch echt voor de tweede keer in ons leven doorrijden, dat ziet er voor ons nieuw uit. We worden vergeetachtig.

In Mexican Hat verblijven we in de Hat Rock Inn. Ook in dit hotel worden we verwacht.
We checken in en besluiten dan nog even naar Gooseneck State Park te gaan.
Onderweg ernaar toe vinden we een geocache. Terwijl wij ermee bezig zijn verschijnt er ineens een stelletje dat elkaar in het zicht van de Mexican Hat gaat staan af te lebberen. Was ik nog maar jong!

De goosenecks zijn zeer, zeer imposant. Ik heb wel meer van die dingen gezien, maar deze spannen de kroon. Er is er niet een, maar wel vier. Heel geweldig hoor!. Na alles “ingedronken” te hebben rijden we terug richting Mexican Hat.

Op de kruising van de parkweg en de highway, staat een trekker-oplegger combinatie geladen met hooi die beide linker achterwielen van de trailer heeft verloren. De door de velgen getrokken sporen staan in het asfalt. De achterste as is helemaal onder de oplegger weg.

Wij kunnen verder niet helpen en rijden door naar de Mexican Hat rock. Daar ligt ook een geocache. Met wat moeite vinden we die ook.

Vermoeid en voldaan van deze toch wel lange dag besluiten we bij het plaatselijke steakhouse in de buitenlucht te gaan eten.

Je hebt trouwens verder alleen nog keus uit Pizza en het restaurant van het hotel waar wij 5 jaar geleden logeerden. Dat restaurant heeft toen niet veel indruk op ons gemaakt. Nou dit steakhouse wel hoor! Vooral de rekening! Hoe zo monopoly?

PS het internet in ons hotel blijkt van het soort dat met nog geen tien paarden voort te bewegen is. Jammer.