Dag 10:
Pioche - Ely
09-06-2010

Vanmorgen worden we voor de wekkers wakker. In Nevada is het een uur vroeger dan in Utah. Daar zijn we nog niet op ingesteld.
Ondanks het vroege uur zijn we samen met een motorrijder nog de enige gasten in het hotel.

De kamer is ons prima bevallen. Alles was erg verzorgd en origineel ingericht. Er is duidelijk werk van gemaakt. Jammer is het wel een beetje dat de badkamer en dan speciaal de wastafel niet is ingericht voor langere mensen. Ik moet mij op de tast scheren. Het lukt mij zonder bloedingen.


Nadat de auto is ingeladen rijden we naar de dichtstbijzijnde benzinepomp. Het is hier een drukte van belang. Bij de ene pomp staat onze motorrijder te tanken en de pompbediende is druk haar truck af te laden. We hebben weliswaar geen haast, maar we rijden toch maar door naar de andere pomp in het stadje. Bij Sinclair wordt terwijl je zelf staat te tanken wel je voorruit gewassen. Dat zijn de moderne tijden.

De route voert ons vandaag naar Great Basin National Park en daarna naar Ely. Een andere bezienswaardigheid die oorspronkelijk van onze routeplan deel uitmaakt, zullen we moeten laten vervallen omdat daar geen geplaveide weg heen voert. US 93 is een bijna rechte streep door het landschap. Dat laatste is beslist fraai maar ook enorm eentonig.
Gelukkig dat onze hobby af en toe voor wat afleiding zorgt. Zo vallen we niet in slaap en strekken we ook nog af en toe de benen.

Als we uren later in Baker aankomen bezoeken we het visitor center van Great Basin Natl Park. We willen wat informatie en ook een kaart van het park. Dat duurt even zeg! Er is één Ranger aanwezig en die wordt langdurig lastig gevallen door een grote man die beginnend kalend is. Hij kamt zijn haar van Almere naar Dronten en bedekt zodoende Lelystad. Alleen is hij zo bijziende als wat en buigt zodoende erg voorover als hij de kaart op de counter wil bestuderen. Door die actie zien wij niet alleen zijn enorme kont, maar valt ook al zijn haar naar voren. De Ranger heeft het er moeilijk mee. Ze kijkt mij een paar keer met een blik van verstandhouding aan. Gelukkig moet ik wat betalen en heeft zij een reden om het gesprek in ieder geval te onderbreken. Later komen we er achter dat die man ook nog eens een foeilelijke Chevrolet Monte Carlo rijdt. Nou ja.

We rijden van het visitor center naar het visitor center van de grotten. Daarvoor moeten we in Baker bij de kruising rechtsaf. De plaatselijke diender staat er met zijn auto verdekt opgesteld achter een boom. Nou je begrijpt bomen zo groot dat je er een Chevrolet Pick up achter kan verstoppen die bestaan niet. Ik kijk even later in de spiegel en zie dat ik door de diender wordt gevolgd. Gelukkig rijdt er voor ons een enorm vijfde wiel. Anders zou de “collega” wel eens succesvol kunnen zijn. Vijfentwintig mijl per uur, dat schiet natuurlijk niet echt op. Overigens is dat in moderne auto’s die zo perfect lopen ook helemaal geen vol te houden snelheid.

 

In het visitor center aangekomen gaan we naar binnen om onze toer door de grotten te regelen. Er gaat een toer van 60 minuten op het schema voor 12.30 uur. Daarmee willen we. De aanwezige Ranger is heel druk met het bladeren in een soort register. Gelukkig komt zijn chef ook achter de balie. Hij vraagt hoe hij ons kan helpen. Wij vertellen hem dat, waarop hij met een groots gebaar zegt: “Daar kan Torey jullie wel even mee helpen”.

De genoemde kijkt geïrriteerd op en vraagt ons wat we willen. We leggen het hem braaf uit. De man gaat ons tergend langzaam en erg duidelijk uitleggen hoe laat de tours zijn en vraagt dan met welke we willen. Met ons antwoord in zijn hoofd gaat hij omslachtig in zijn register na of er plaatsen zij op de gewenste tour. En? Nou ja hoor wij zijn de eersten. We mogen betalen en krijgen nog een aantal spelregels te horen.

Tijdens het wachten op de aanvang van de tour vermaken we ons kostelijk met een groot aantal zwaluwen dat de dakrand van het visitor center gebruikt voor huisvesting. De vogels zijn hier echt de baas hoor!

De Ranger die de rondleiding doet is van de vrolijke soort. Hij zit vol met grapjes.
De manier waarop hij met ons allen (20 personen) omgaat is leuk en informatief, maar doet me wel erg denken aan Meester van Erp van de Lagere School die ik ooit mocht bezoeken.

Van de rondleiding door de grotten genieten we erg. De uitleg van de Ranger helpt daar zeer bij.

Na afloop word ik aangesproken door een van de mede grotgangers. Hij geeft mij zijn kaartje en vraagt me of ik de foto’s die ik heb gemaakt aan hem kan mailen. Met zijn eigen camera is een en ander niet gelukt.

We zullen hem graag voorzien van ons beeldmateriaal.

De rit de scenicdrive op die door het park naar Wheeler Peak voert, vind ik niet zo spannend. Je kunt maar op een paar plaatsen van enig uitzicht genieten. Natuurlijk is het leuk om met een auto naar een hoogte van 10000 ft ruim 3000 meter te rijden. Zeker voor ons Nederlanders is dat altijd weer bijzonder. Maar ja je wilt dan bovengekomen wel wat zien. In dit park is het vooral de bedoeling dat je gaat wandelen. Zo zijn er bv twee campgrounds, waarvan er een op 3000 meter ligt. Vanuit hier kan je geweldige bergwandelingen maken.

Wij kunnen hier in verband met de tijd die we nog nodig hebben om in Ely te komen, echter maar een half uurtje blijven. Eigenlijk moeten we weer te vlug naar beneden. Hoewel ik altijd wel last van hoogteziekte heb, valt het hier vandaag wel mee. De KIA ontpopt zich als een prima auto om een berg mee af te rijden. Erg gladjes allemaal.

Zodra we het park weer uit zijn worden we langs de weg geconfronteerd met een alien. Een in een stoel geplaatste etalagepop die is aangekleed als een alien en is voorzien van een ET hoofd, bewaakt de geocache die wij zoeken. Je weet niet wat je ziet!

Verder kom je langs de weg een aantal kunstuitingen tegen die deel uitmaken van een project “Fench Post art” genaamd. Een oude auto met daarin het geraamte van een paard draagt de naam: “Horse with no name”.

Onderweg naar Ely vinden we nog een paar caches. Ons hotel is vandaag een Motel 6. Dit motel maakt deel uit van de Accor groep. Ik heb het geboekt omdat alle andere hotels in Ely veel duurder zijn. We worden begroet door een receptioniste die zegt niet te begrijpen wat een mens in Ely doet. Ik leg haar onze reden uit en oogst daarmee kennelijk respect. Want ik heb tenminste een doel. Want ja toeristisch stelt het echt niks voor vind ze. De hotelkamer op de begane grond is eenvoudig maar prima in orde.

Onze voorraden drank en spijs voor onderweg zijn behoorlijk geslonken. Om een en ander aan te vullen gaan we naar Ridleys. We weten uit ervaring dat ze daar van alles hebben. Bij de kassa schrikken we wel even. Onze creditkaarten worden geweigerd. We betalen contant en blijven in verbijstering achter. Het gebeurt ons eigenlijk nooit. Gelukkig werken de kaarten in het restaurant waar we gaan eten wel gewoon. Pfft.

Voor we aan onze avondbezigheden gaan lopen we nog even langs het zwembad van het motel. Niet om te zwemmen hoor, maar wel om eens te kijken hoe dat eruit ziet. We hebben deze vakantie nog niet gezwommen. We gaan dit veranderen. Bij dit motel is het zwembad dik in orde. Het bad is modern en schoon. Er staat een grote mand met schone handdoeken en een mand voor de gebruikten. Het is echt ok.

By the way op het terrein van het motel ligt ook een……. Ja hoor.

 

© 2010 - Stef van Gasteren