Bij Bakersfield slaan we af richting Barstow. We willen de Tehachapi loop zien. Deze loop is het equivalent van de Canadese Spiral Tunnels. Bij die laatste tunnels heb ik vele uren staan wachten op treinen die dan nooit kwamen. Lijkt wel een beetje op vissen. Daarbij weet je namelijk ook nooit op wie je staat te wachten en of ze wel komen. De Tehachapi loop staat keurig aangegeven als "Californisch Landmark". Je kunt een speciale route rijden. Nou wij op pad natuurlijk. Om 10.00 uur staan we er. En als we om 10.30 vertrekken hebben we niet veel anders gezien dan een aantal gele machientjes die met de rails bezig zijn. De geschiedenis blijft zich dus toch herhalen.

Als we na een paar omzwervingen weer op de Interstate zitten begaan we een ernstige planningsfout. We stellen eerst op Tom Tom het adres in van het visitor center van het Joshua Tree National Park. Daarna doen we dat nog een keer maar dan via Barstow. Die laatste route zat eigenlijk in de planning. Nu blijkt dat de route die niet via Barstow gaat wel een half uur korter rijden is. We stinken daar natuurlijk in. Pas als we langs de buitenwijken en voorsteden Los Angeles rijden beseffen we, dat ik natuurlijk niet voor niets de route via Barstow heb gekozen bij de planning van deze reis.

We zijn nu wel sneller, maar komen ook niet van de freeway af. Soms wel acht rijstroken breed. Ook nog veel wegwerkzaamheden onderweg. Gelukkig komen we niet in files te staan. Het is er wel druk genoeg voor.

Van geocachen komt zo natuurlijk ook niets. Pas als we bij het bedoelde visitor center stoppen om 15.00 uur vinden we ook een geocache.

Joshua Tree National Park.
De ranger (zoals bijna altijd een vrouw) legt mij uitvoerig de aantrekkelijkheden van het park uit. Ze vergeet alleen wel erbij te vertellen dat de wegen in het park geasfalteerd worden. We rijden het eerst naar de parkeerplaats van de Hidden Valley en lopen daar de uitgezette trail van ongeveer een mile. Ook hier weer een klein detail. Het is plm 32 graden en de trail stijgt en daalt ook nog eens behoorlijk. Ondanks de geschetste extra moeilijkheid is het een genot om te doen. Die natuur hier heeft zoveel facetten. Maar goed daar zou ik het niet meer over hebben. Naast een vreemde variëteit aan planten; cacteeën, Joshua trees, yucca’s, bijzondere pijnbomen en een veelheid aan struikgewassen zien we ook nog konijnen. Die laatsten weten kennelijk zeker dat ze geen “flappie” worden want ze lijken wel haast tam. Van de beloofde hagedissen zien we er geen. We zien wel de holen waarin ze zouden kunnen leven.

Het volgende interessante punt moet Keys View zijn. Daar waar we de weg naar het viewpoint willen nemen, moeten we wel tien minuten wachten op een pilot car die ons veilig over het wel droge deel van de net geasfalteerde weg moet leiden. Asfalt heet hier overigens oil. Nou ja in Denemarken heet bier zelfs Öl. Het kan verkeren. Ik hoop nu maar dat mijn maagdelijk witte huurauto niet geheel getectyleerd wordt.

Het viewpoint geeft een geweldig uitzicht over de vallei waarin de San Andreas kloof loopt en bv Palm Springs ligt. Het is alleen wel wat dinstig in de vallei. Als we terug rijden is de weg al weer vrijgegeven. Oil droogt kennelijk snel hier. Alleen zijn een aantal wel degelijk interessante punten in het park gewoon niet te bezoeken omdat de toegangswegen daar naar toe gewoon zijn afgesloten. Wij hebben ons veel voorgesteld van Skullrock. Maar we zijn daarvoor kennelijk te laat op de dag. De gewenste schaduweffecten doen zich niet meer voor. De rots ziet er tamelijk onschuldig uit in het momentele licht.

Bij de uitgang van het park bij Twentynine Palms ligt een oude oase. Ook hier brengen we een bezoekje aan. Maar we brengen het niet op om het hele betonnen pad af te gaan. Het is te warm en we zijn inmiddels te moe.

We slapen vanavond in de Country Inn in Twentynine Palms. Hoewel het hotel er erg goed uitziet en de kamers de toets der kritiek ruimschoots kunnen doorstaan is het toch geen aanrader. Het is namelijk nogal gehorig. Zo weet ik dat mijn buurvrouw ook weer gelukkig is vanavond.

Overigens maken we hier een echte aardbeving mee. Terwijl we op onze kamer zitten voelen we het hele gebouw bewegen. Gek gevoel dat maar kort duurde. Wij nog van zou het echt? Maar goed de tv geeft aan dat er een aardbeving met een kracht van 5.7 op de schaal van Richter heeft plaats gevonden in Zuid-Californië. Het epicentrum was bij Ocotillo aan de grens met Mexico.