Voor we echt gaan rijden moeten we eerst benzine tanken. We doen dat bij het tankstation van de Safeway. Ik moet daar mijn 5 cijferige postcode opgeven. Maar goed dat wordt opgelost.
De benzinepomphouder zegt tegen mij dat ik wel eerst mijn Safeway kaart in de pomp moet scannen. Ik krijg dan drie cent op de gallon korting. Zo zie je maar weer eens wie wat bewaard, die heeft wat. Ooit hebben we in Canada zo’n klantenkaart aan laten maken. Vandaag levert dat weer 27 dollarcent op.

Overigens is de benzineprijs hier de laatste dagen wel 20 cent op een gallon gedaald. Ik zie op Nu.nl dat in Nederland dat nog niet is doorgedrongen.
Persoonlijk denk ik aan een complot van de Oliemaatschappijen, de eco lobby en de regering.

In Keystone willen we, mits we op tijd zijn het vertrek van de Black Hills Railroad bijwonen. Jammer maar we zijn te laat. Bovendien zo blijkt gaat alleen de trein rond het middag uur nog met stoom. Dus zijn we gauw klaar.

Op naar Mount Rushmore. Je mag daar 11 dollar betalen om te parkeren. Je permit blijft dan wel de rest van het jaar geldig. Je krijgt voldoende parkeerplaats zowel onder de open hemel of in een parkeergarage. Wij kiezen voor het laatste want dan staat de auto uit de zon. Hoewel vanmorgen in Rapid City de lucht zwaar bewolkt was. Er dreigde regen. Is het bij Mount Rushmore prachtig zomer weer. Met andere woorden; het is er snikheet.

En dan het monument zelf. Ergens valt het me een beetje tegen. Ik had uit foto’s en films de indruk gekregen dat de beelden veel groter zouden zijn.
Verder is het een geweldige kermis, met vlaggen, beelden, passages, een theater, een bookstore en een souvenirwinkel.
Dat je op het idee komt om in een berg te gaan beeldhouwen! Ergens is het een geweldige kitsch. Anderzijds is het heel leuk en fris en ook wel onschuldig, maar in ieder geval heel Amerikaans. Het past hier.
We zijn best blij om hier te zijn. De sfeer is geweldig. Iedereen maakt van iedereen foto’s om thuis te kunnen laten zien dat ze er geweest zijn.
In de souvenirwinkel zit vandaag de laatste nog levende hakker van de beelden. Een frêle oude man die met trots over het zware werk vertelt. Zijn dochter houdt in de gaten of het wel goed gaat allemaal.

Na een uurtje rijden we weg en gaan in de richting van het plaatsje Custer.
Ik heb dat thuis uitvoerig zitten uitpluizen.
Het probleem is namelijk dat er in Custer State Park drie scenic highways zijn. Die we alle drie willen rijden.
Nu willen we ook nog naar Windcave National Park.
We willen niets dubbel rijden.
De coördinaten brengen ons exact waar we zijn moeten.
Dat heb ik dus goed gedaan.

Als we bij Mount Rushmore bij wijze van spreken de hoek om rijden, krijgen we George Washington in profiel in beeld. Staan we gelijk voor stil dat is logisch.

Na een poosje zijn we het gewoel weer zat en gaan we verder. De tunnel door.
Het spannende vind ik niet zozeer of ik er qua breedte wel door kan, maar meer of er van de andere kant geen auto aankomt. We passeren vlot.

Een stukje verder, we hebben dan al heel wat haarspeldjes gereden, zien we ineens wilde kalkoenen in het bos. Rem erop en achteruit. Helaas de kalkoenen konden niet wachten.
Bij een grazige weide stoppen we om te gaan picknicken. Ik heb de hele omgeving al op de gevoelige plaat, als ik ineens een gigantische bison zie.
Hier spreken ze overigens consequent over buffalo. Een mega SUV stopt achter ons en met zijn allen zijn we druk om de stier voor het nageslacht vast te leggen.

Nadat we weer verder gegaan zijn, zien we weer wilde kalkoenen. We stoppen, midden op de weg en maken onze foto’s. De SUV van daarnet stopt achter ons. Je ziet de inzittenden ietwat reddeloos in de ronde kijken, op zoek naar de reden waarom wij zijn gestopt. Eindelijk zien ze ook de kalkoenen.

In het Windcave Nationale Park arriveren we net op tijd om aan een tour door de grotten mee te kunnen doen.
Hoewel we een National Park Pass bezitten, moet er voor de rondleiding stevig betaald worden.
Bij Mount Rushmore dat een National Monument is moesten we zoals beschreven ook betalen. De redenering is dat zo’n tour en parkeren extra services zijn. Bovendien zijn die diensten dan vaak verpacht.
Ik denk dat dit geen goede ontwikkelingen zijn. Je toegangspas krijgt zo minder waarde.

De tour door de Windcave duurt ongeveer anderhalf uur. De vrijwilliger die de explicatie doet is duidelijk en weet alles. De grot zelf maakte op ons niet zo’n geweldige indruk. Het verhaal was mooi en de temperatuur lekker, dat wel.

We vertrekken weer vlot richting Mount Rushmore. We kunnen dan nog twee scenic byways in Custer doen.

We worden voortdurend vermaakt door het aanwezige wild. We zien pronghorns, herten, prairiedogs, kalkoenen, paarden en ezeltjes. We hebben de hele dag al een vrolijk vakantie gevoel. We vinden het hier echt prachtig.
Steeds die dieren, maar ook het geweldige landschap. Met de ezeltjes hebben we twee intermezzi. Gonda staat ze te filmen als er twee besluiten recht op haar af te komen en te kijken of zij wat eetbaars bij zich heeft.
Zij ziet ze door de zoeker van haar camera wel komen, maar realiseert zich niet dat ze echt op 10 centimeter van haar neus staan. Schrikken! Lachen!
Op een andere plek staat een witte ezel zodanig op de weg dat hij een rijbaan volledig blokkeert.
Nadat het verkeer heel geduldig een tijdje heeft staan wachten of het dier mogelijk nog weg gaat, rijden ze om hem heen. Stoïcijns blijft de ezel op zijn plek.
Als mensen dan nadat ze gestopt zijn op de ezel aflopen om er een foto van te maken, begint de ezel echt lelijk naar ze te schreeuwen

Bij een camping in het park graast een hele kudde bizons. Op de weg en tussen de RV’s. We mogen midden tussen ze door rijden. Twee rangers houden wel de boel in de gaten.
Over wild gesproken, alle bizons hebben oormerken. Dat is een gevolg van de BSE uitbraak van enige tijd geleden.

In Keystone eten we in een steakhouse respectievelijk Mexicaans (Gonda) en de lekkerste steak ooit (Stef) Al met al een geweldig leuke dag.