Vrijdag 2 juni 2006 Clearwater - Lillooet

Vanmorgen bij het ochtend ritueel doen we wat rustig aan. We hoeven vandaag niet zo ver. Het is ook niet echt zwembad weer, dus of het water in het bad lekker is dat komen we niet te weten. Highway 24 We rijden van de Clearwater KOA eerst terug in zuidelijke richting naar Little Fort. Daar nemen we weg 24 die ons naar Lone Butte zal brengen. Net even na Little Fort stijgt deze weg naar plm. 1300 meter , middels 10% hellingen. Je wint zo in korte tijd veel hoogte , slikken maar. Je stijgt van plm. 400 meter naar 1280 meter . Eenmaal boven is het uitzicht prachtig. Wij rijden dus in westelijke richting. In het westen is het mooi en zonnig. De zon staat recht in je ogen.

_

De weg voert door prachtig gestoffeerd landschap. Bossen, weilanden, meren het een wisselt het ander af. In een klein dorpje passeren we via een overweg de spoorlijn. Nu is het hier vaak wel de gewoonte om voor spoorwegovergangen te stoppen of in ieder geval vaart te minderen. Wij verminderen onze snelheid van zo'n 80 km per uur naar plm. 30 km per uur. Desondanks komt de klap hard aan. Vlak voor de spoorwegovergang ligt dwars over de weg een kuil waardoor het lijkt alsof je met 100 km per uur over de rails dendert. Gelukkig is er behalve dat wij ons rot schrikken weinig aan de hand. Volgende keer nog maar weer meer snelheid minderen.

Highway 97

Na Lone Butte rijden we weg 97 op. Dit is een deel van de "Cariboo" Highway. Dit is de route die ongeveer overeenkomt met die van de goudzoekers, die hier vroeger de buurt afstroopten. Alleen reisden zij Noordwaarts, terwijl wij de tegenover gestelde richting verkiezen vandaag. Het is een prachtige route, vooral de verschillende kleuren zijn een lust voor het oog.

70 Mile-house

In 70 Mile-house gebruiken we de lunch. Langs onze highway liggen zowel 70 al 100-Mile house. Deze plaatsen hebben een belangrijke functie vervuld als verversingsplaats voor de paarden. De plaatsjes liggen respectievelijk 70 en 100 mile verwijderd van Lillooet. Lillooet moet wel een belangrijke plaats geweest zijn ooit. Tenslotte word je niet zomaar het nulpunt van een belangrijke route. We gebruiken de lunch in een restaurantje gelegen aan de belangrijkste kruising in 70 Mile-house. De eigenaren van de “diner”, die uit Duitsland afkomstig blijken serveren ons eerste kwaliteit voedsel. In een plaatselijke “Bric-à-brac” kopen we nog wat snuisterijen.

Verder maar weer. Links en rechts van de highway wisselen bossen, meertjes en moerassen zich af. De weg zelf gaat redelijk op en neer, zodat ook prachtige vergezichten zich aan ons tonen. Het is een plaatjesboek en erg rustgevend. Bij Clinton (nee, niet Bill) wijzigt het landschap vrij plotseling van lieflijk groen met herfstkleuren in woestijnachtig bruin en dor. Zo ongeveer als in de buurt van Kamloops. Het is heel verbazingwekkend, vooral die plotselinge overgang.

Highway 99

Even ten Noorden van Cache Creek, bij Hat Creek slaan we af weg 99 naar Lillooet op. Na wat slingers in de weg, schittert ons badend in het zonlicht Pavillionlake tegemoet. Het weer is inmiddels veranderd van zwaar bewolkt naar zeer zonnig. Pavillionlake is erg mooi. Vooral het blauw van het water is bijzonder. Je bent hier in "Indian"-county. Uitkijkpunten of parkeerplaatsen zijn er niet. Die leveren waarschijnlijk te weinig op. Wel zie je overal borden die naar winkels ed. verwijzen.

De weg gaat overigens flink naar boven en weer naar beneden. We passeren een erg fotogenieke steengroeve.

In weerwil van de vorenstaande opmerking over viewpoints, merken we een kleine provincial campground op. Daar stoppen we om de schoonheid van het meer op ons te laten inwerken.

Op deze camping zijn staanplaatsen voor tenten en RV's. Het verschuldigde tarief voor een overnachting word je na jezelf geregistreerd te hebben geacht in een enveloppe in een brievenbusje te stoppen.

Wat opvalt is dat het bewuste brievenbusje geen sporen van inbraak of vernieling vertoond.

De sfeer op deze camping is gezellig. Het weer is mooi en de mensen zijn druk met het vangen van vis die ze straks zelf gaan grillen.

Fraser Canyon

Na een bocht in de weg even voorbij het plaatsje Pavillion kom je de canyon van de "Fraser river" in. We zijn gelijk in de wildernis. Ook de spoorweg voegt zich hier bij je. British Columbia rail rijdt hier. Voordat er verdere vragen opkomen! Er reed vandaag op de tijd dat wij er waren geen trein. Op de bekende plaatsen bewonderen we de rivier en het dal waardoor zij stroomt. Ook hier zijn weer veel plekken die we moeten vereeuwigen.

Lillooet

In Lillooet proberen we op de camping onderaan de nieuwe brug een plaatsje te verkrijgen voor de komende nacht. We rijden het terrein op dat op dit moment al behoorlijk gevuld is. We stappen uit bij de receptie. Binnen zit een knulletje van een jaar of veertien de zaken van zijn familie te behartigen. We moeten zelf maar kijken of er nog plaats is, want hij weet het niet. Kijk daar houd ik niet van. We stappen in de auto en rijden linea recta het terrein weer af. Ik heb op weg hierheen een bord gezien dat naar een andere campground wijst. We gaan het daar proberen.

Bij aankomst op de Fraser Cove Campground moeten we eerlijk gezegd wel twee keer kijken voor we vaststellen dat het hier een geschikte overnachtingplaats is. De eigenaar doet alsof hij erg blij is dat er volk is. We krijgen een absolute topplek langs de rivier. Om daar te komen moet er wel twee keer gestoken worden in de haarspeldbocht van de toegangsweg.

Maar ok je hebt een geweldig uitzicht. Terwijl de jongeren onder ons gaan “goldpannen” merk ik tijdens het genieten van een biertje op, dat wij wel twee plaatsen in gebruik hebben. Na wat tijd komen er toch steeds weer wat kampeerders bij. Ik moet wel zeggen dat die andere gasten wel reizen met voertuigen van een beschaafder formaat dan wij.

		Als pal voor het eten op de tegenover gelegen oever van de Fraser de trein van British Columbia Rail naar Quisnell passeert is de dag compleet. PS: de opbrengst van het goudpannen is onvoldoende om stil van te gaan leven.

Kilometers vandaag: 301
Totaal gereden: 4127 + 301 = 4428 kilometer

Wild: marmotten en herten.

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde