Zondag 4 juni 2006 Squamish – Ucluelet

Naar Vancouver Island

Vannacht heeft het geregend. Vanmorgen regent het maar een beetje maar ja helaas hangen de wolken wel erg laag. We rijden naar Horse Shoe Bay om daar onze overtocht naar het eiland te gaan beginnen. Onderweg stoppen we op een viewpoint. We maken wel foto's, maar veel zal daar niet op staan het is allemaal wat grijs en grauw.

_

De Ferry We zijn wat vroeg bij de Ferry. We hebben van de week een plaats op de boot gereserveerd. We dachten dat het hier in het Pinksterweekeinde wel eens druk zou kunnen worden. Voorlopig blijkt daar niets van. Door de reservering worden we echt voor vol aangezien. Bij de “ticket booth” zijn onze namen bekend. We krijgen een groene sticker en komen vooraan in de rij te staan. Nog voor de bussen zelfs.

Nanaimo

De overtocht naar Nanaimo is voorspoedig. Maca heeft zo haar bedenkingen over veerboten of eigenlijk schepen in het algemeen. Zij wordt nogal eens zeeziek. Hoe ik haar ook van het comfort van de schepen van BC-ferries probeer te overtuigen, ze gelooft het maar half. Na de overtocht moet ook zij toegeven, dat het allemaal erg gladjes is verlopen. BC-ferries is een bedrijf dat loopt als een goed geoliede machine. De schepen komen op tijd aan lossen hun lading waarna het laden van de nieuwe vracht aan auto's bussen en vrachtauto's kan beginnen. Ik denk dat de omdraaitijd ongeveer een half uur bedraagt. Mocht het langer zijn, dan heb je daar als passagier geen weet van.

Aan boord van het schip is een groot restaurant, waar op dit moment nog een verlaat ontbijt wordt geserveerd. Voor ons al te laat en voor de lunch zijn we te vroeg. We parkeren onze billen dan ook maar in een lounge aan de voorzijde van het schip zodat we kunnen zien wat er zich op zee afspeelt. Voor buiten zitten is het weer niet goed genoeg. Ondanks het wat mindere weer is er op zee genoeg te zien, zodat het dikke uur dat de overtocht duurt snel voorbij is. Als we te Nanaimo gedebarkeerd zijn, rijden we toch maar eerst naar een “Wendy” voor een hamburgertje.

We rijden eerst naar Port Alberni, de plaats in het midden van het eiland, maar toch aan de westkust gelegen. Het ligt aan het einde van een diepe fjord die aan de westkust begint, vandaar. De weg naar Port Alberni heeft geen bijzondere plaats in onze herinnering. Het is echter wel een weg met veel bochten en hellingen. Bovendien ligt het "Giant Cedar Provincial Park" ruim voor Port Alberni en niet zo als wij dachten na die plaats. We besluiten gezien de drukte om hier op de terug weg te stoppen voor een bezoek aan het park.

Bomber Base

We hebben een bezoek gepland aan de basis van de Martin Mars vliegboten aan Sproat Lake. Deze vliegboten worden ingezet bij het blussen van bosbranden. Voordat we de basis bereiken, kiezen we voor een verkeerde afslag en komen we op een beslist romantische weg langs de verkeerde oever van het meer. Op enig moment kunnen we aan de overkant van het water een vliegboot zien drijven. Keren maar en dan nu de goede weg op. Het lukt en we komen op de juiste plek aan. Nu is het Pinksteren en weet niemand op de basis dat we komen, maar er zullen best wat plaatjes te schieten zijn. We hebben geluk. Er wordt een groepje mensen rondgeleid door een medewerker van de basis. Eigenlijk is die rondleiding net afgelopen. We krijgen als ik vraag of we niet even snel de vliegtuigen ( ze hebben er twee ) mogen fotograferen de Grand Tour.

Een van de vliegtuigen staat voor onderhoud op de werf. We kunnen het vliegtuig vastpakken. We zien alle details, waaronder de pijp waarmee het vliegtuig als het over het water scheert in een paar minuten enorme hoeveelheden water opschept. We mogen het toestel in. Wat een toestel! Er zijn twee verdiepingen en er is volop ruimte. Onze gids, zijn moeder komt uit Holland, is zelf piloot op dit toestel. Hij laat ons alles zien de instrumenten de cockpit de watertank echt alles! We kijken onze ogen uit. Wij zijn echte boffers. We zijn hier nog behoorlijk lang geweest. We hebben ook een leuk gesprek met onze gastheer, die op zijn vrije dag zo veel tijd voor ons vrijmaakt. Ondanks dat we op dit terrein onze eerste slang in Canada zien zijn we even volmaakt gelukkig. Prachtig die techniek, maar vooral ook de gastvrijheid.

Ucluelet Na enige tijd moeten we helaas weer verder. We bedanken onze gids uitvoerig. Bij het vertrek blijkt er ook nog een cache vlakbij. Als Maca en Niels tevreden terugkeren uit een stukje bos, gaan we echt naar Ucluelet. De weg voert langs Sproat Lake, duikt dan het binnenland in en gaat vervolgens langs Kennedy Lake. Na dit meer volgt de splitsing naar Ucluelet spoedig.

De weg is prachtig gelegen en erg bochtig. Ook gaat het behoorlijk op en neer. Er zijn al heel wat verbeteringen aangebracht, maar het blijft lastig rijden. Bij een bocht in de weg raakt mijn achterwiel “iets”. We schrikken ons naar. Behalve wat schaaf plekken op de wang van de band is er verder geen schade. In Ucluelet rijden we direct naar de camping op het Island West Resort. We vragen en krijgen een plek direct aan het water. We zijn hier meer geweest. De robben zwemmen in je voortuin.

Aan de overzijde van de “haven” , die gevormd is door een prachtig beschut gelegen baai, wonen zwarte beren.

Bij Jamies de whale watching toer voor morgen om 13.30 uur geboekt. Dit is wel een rib uit je lijf hoor! Maar goed dan mag je ook wat verwachten. Terug bij de camping gaan we via de steigers kijken bij het watervliegtuig dat daar ligt afgemeerd. Gonda en ik zijn daarmee al eens wezen vliegen. Maca besluit dat het haar niet zal gaan lukken om in en of uit het vliegtuig te komen. Zij vind het wel goed dat wij toch gaan vliegen. Ik heb Louis de vlieger van dit toestel op de GSM gebeld. Hij is blij verrast met ons telefoontje en komt direct. Het feit dat wij zogenaamde returning guests zijn bevordert zijn humeur. Hij vind het leuk.

Nadat de tanks gevuld zijn gaan Niels, Gonda en ik om 18.45 uur vliegen. We hebben een half uur afgesproken. We zien weliswaar geen walvissen, maar wel een beer, een visarend en legio zeeleeuwen. Bovendien genieten we weer enorm van het uitzicht op de Broken Island Group. We beleven ook prachtige wolken luchten die zich in de verte voor ons aftekenen. Louis maakt er ook deze keer weer een hele show van. Hij laat ons diverse bijzonderheden van de eilanden zien. Als we moe en voldaan terug zijn heeft Maca het eten al klaar.

En nog is het feest niet voorbij vandaag. We genieten van een schitterende zonsondergang. De lucht doorloopt alle stadia van licht roze over diep rood tot inkt zwart. De haven wordt er echt door betoverd. Ook de bergen aan de horizon krijgen allerlei kleuren.

Kilometers vandaag: 239
Totaal gereden: 4638 + 239 = 4877 kilometer

Wild: beer, herten, bald eagle, zeeleeuwen, robben en een slang

Vorige pagina - Inhoudsopgave - Home - Volgende bladzijde