Na een hele lange nacht staan we om zeven uur op. Gisterenavond is het zo koud geworden dat we ondanks het elektrische kacheltje toch maar heel vroeg naar bed zijn gegaan. Om tien uur liggen we al onder de dekens. Wonder boven wonder hebben we de hele nacht aan een stuk door geslapen. Voor ons is dat heel lang geleden dat we zo lang hebben geslapen. De lange reis en de nieuwigheden op de eerste dag zullen er wel debet aan zijn. Het ontbijt

Maar goed vandaag is het geluk met ons het is zonnig en lekker warm. Het ontbijt heeft ook zo zijn verrassingen. We zijn de enige gasten en dus is de hele tafel alleen voor ons gedekt. Allemaal heel leuk en zelfs een beetje chic. We worden gewezen op de cereals, het brood en het broodrooster. We bestellen koffie die prompt gebracht wordt. De huishoudster zegt nog dat ze nu voor ons de rest gaat koken, maar dat dringt niet echt door. Wij vallen aan met geroosterde boterhammen en een geweldige marmelade. Als we ieder net de tweede boterham hebben weggewerkt, komt het echte ontbijt. Per persoon twee gebakken eieren, twee worstjes en een aantal schijven tomaat. Daar we het onbeleefd vinden om het terug te geven, die mevrouw heeft er tenslotte haar best opgedaan, eten we bijna alles ook nog eens op. Een lunch zullen we waarschijnlijk niet nodig hebben. Voor onderweg nemen we de twee yoghurtjes mee. We krijgen er zelfs een plastic lepel bij.

Gods window en de panoramaroute

Nadat we de huishond uitvoerig aandacht hebben gegeven, stappen we in de auto en gaan door het elektrisch door Gonda bediende hek het terrein af en op weg. De plannen voor vandaag houden een toeristische route over de Panoramaroute in. We rijden Graskop uit. In mijn verslag gisteren was ik mogelijk wel wat erg kritisch. Het stuk waardoor wij nu rijden ziet er best aardig uit.

Weg R532 voert naar het noorden richting Ohrigstad. Na een paar kilometer slaan we rechts af de R534 op. Deze weg voert je in een grove cirkel langs een aantal bijzondere viewpoints of zoals ze hier ook zeggen uitsigpunten. Waarna weer op de R532 wordt aangesloten.

The pinnacle Al direct na het begin van de weg ziet Gonda een viewpoint. Ze zegt wat leuk hé ze hebben hier overal viewpointjes aangelegd met stalletjes om spullen te verkopen. Nou ja in werkelijkheid ziet ze het viewpoint van de “Pinnacle”. Langs het zandpad dat naar het viewpoint voert staan inderdaad een soort marktkraampjes waarop diverse waar kan worden aangeboden. Het is voor de kooplui waarschijnlijk nog te vroeg.

Wij rijden hobbel de bobbel naar een parkeerplek en gaan onderweg naar het natuurwonder.

We boffen bijzonder, want het is niet alleen mooi weer, lekker warm met veel zon, maar de beruchte nevel is nog niet ontstaan. We fotograferen de Pinnacle vanaf het eerste viewpoint. Ik besluit het polaroid-filter te monteren. Tot mijn verdriet kan ik niet op de meest groothoek instelling fotograferen omdat er dan vignettering optreed. Even later realiseer ik me dat het UV-filter ook nog op de lens zit. Na dit laatste filter verwijderd te hebben zijn mijn problemen voorbij.

We lopen naar het lagergelegen tweede uitsigpunt en fotograferen er lustig op los. Ook de videocamera doet goed zijn best. Na deze Japanse activiteiten genieten we enorm van wat we hier zien. Een solitaire rots van shale op de voorgrond en het laagveld daarachter. Prachtig. Shale is een rotssoort die oorspronkelijk op de zeebodem voorkomt. Het is een feit dat deze rotspilaar die nu zo’n 200 meter boven zijn directe omgeving uitsteekt ooit deel uitmaakte van de zeebodem. De omgeving waarover ik het heb is het hoogveld, waarop wij staan op plus minus 1700 meter en het daarachter liggende laagveld dat Max 1100 meter hoog is.

Bij de pinnacle ontmoeten we een extreem uitgedost Duits stel. Zij doen dezelfde route als wij en we zullen ze nog vaker gaan zien vandaag denk ik. Aardige mensen overigens.

Gods window

We vertrekken richting “Gods window” maar stoppen eerst nog op een tussengelegen viewpoint. Hier moeten we vanaf de parkeerplaats een eindje lopen voordat we het uitzicht in beeld krijgen. Daar waar het pad heel steil wordt stoppen we. Je hebt hier al een prachtig uitzicht in de richting van het oostelijk en veel lager gelegen Kruger Park. In een boekje thuis heb ik gelezen dat het eigenlijke viewpoint nog twee kilometer langs een steile helling is gelegen. Nou we zijn op vakantie en erger nog we hebben er geen zin in. Dus gaan we verder en nu dan echt naar Gods window. Als je aan komt rijden zie je dat de weg behoorlijk omhoog voert. Gods window is tamelijk hoog gelegen en het erbij behorende viewpoint met de naam “rainforest” overtreft dat nog eens. We rijden de parkeerplaats op en worden getroffen door een wel heel kleurrijk schouwspel. In het midden van de parkeerplaats zijn namelijk vaste verkoopstandjes gebouwd. Hier zijn de handelaren wel aanwezig en zij vormen met hun uitgestalde waar een heel kleurrijk geheel.

Er zijn ook diverse security mensen aanwezig die je assisteren bij het vinden van een p-plaats of bij het uitparkeren. Allen in een keurig uniform gekleed. Wij lopen het pad op richting Gods window. Op het uizichtspunt kan je genieten van het zicht op de rand van de hoogvlakte of escarpement en de aansluitend en wel 600 meter lagergelegen heuvels van het laagland. Je bent zo hoog dat mocht het ooit gebeuren dat het hier werkelijk helder is je tot in Mozambique zou kunnen kijken. Het is hier echter zelden helder. Met behulp van mijn polaroid-filter lukt het goed foto´s te maken waarop de waas niet te zien is.

Rainforest

Er voegen zich twee Belgen bij ons. We wisselen onze gedachten uit en hebben een prettig contact. De Belgen zijn in het gezelschap van security-officer David die hen de weg wijst. David vat zijn taak goed op en verleidt ons om naar het rainforest te gaan. Wij zijn allen van dezelfde leeftijd en vorderen slechts langzaam. Er moet behoorlijk hoogte worden gewonnen. David vertrouwt ons toe dat wij de leeftijd van zijn ouders hebben en dat hij goed op ons zal passen. Hij vermijdt de trappen, want daarop wordt je volgens hem extra moe. We komen op een bepaald moment in een gebied met half verrotte loopbruggetjes waarop de term rainforest echt van toepassing is. Vetplanten, korstmossen, prachtige bloemen en een vochtige atmosfeer. Uiteindelijk zijn we bij het viewpoint. Je kunt hier de Sabie rivier en zelfs het Kruger park goed zien. Hoewel de nevel boven het laagveld begint toe te nemen, kunnen we alles goed zien. Op de weg naar beneden leidt David ons nog naar twee andere uitzichtpunten van Gods window. Hij heeft wel een fooitje verdient. Ik denk dat we zonder hem zeker niet naar het rainforest gegaan zouden zijn.

Op de parkeerplaats lopen we langs de stalletjes. Bij een stalletje worden we door een zwarte man in duidelijk Afrikaans aangesproken. Hij heeft ook geleerd Nederlands te verstaan. Bovendien staat er op zijn stalletje een leuk beeldje. Er gaat nog wat van de prijs af, dus ……….

Wonderview

We rijden weg bij Gods window in de richting van de R532. We passeren behoorlijk op snelheid het viewpoint met de naam “Wonder View”. Ik zeg tegen Gonda, ik ben al behoorlijk moe en wil niet weer een eind hoeven klimmen en volgens mij moet je hier een heel eind lopen. Zij kijkt het door mijzelf gemaakte route boek in en zegt je hebt ongelijk. Het viewpoint is direct aan de parkeerplaats. Ik stop de Toyota en keer gewoon om en zo komen we even later op Wonder View aan. Het is inderdaad de moeite waard.

Lisbon falls

De volgende stop is bij de Lisbon Falls. Je moet daarvoor als je van de R534 afkomt eerst weer een stukje terug rijden richting Graskop over de R532. Volgens de gidsjes die wij hebben is de weg naar de watervallen een gravelweg van ruim twee kilometer. Wij worden echter bediend met een prachtige asfalt weg. We zijn in no-time bij de watervallen. Ook hier weer zijn uit baksteen opgetrokken marktstalletjes. De verkoopsters hebben fleurige doeken te koop die ze aan een soort waslijnen te kijk hangen. De Lisbon Falls hebben niet voor niets een meervoudsvorm in de naam. Het zijn twee kort naast elkaar gelegen watervallen.

Ik ben geen echte liefhebber van watervallen maar deze zijn echt fotogeniek. We zijn hier een best poosje gebleven om van het landschap en de watervallen te genieten. Op weg terug naar de parkeerplaats zien we een aantal dames druk in de slag om van de prijs van een van de kleurige doeken wat af te krijgen. Klant en verkoopster hebben plezier in het spel. Overigens valt ons op dat alhoewel het ruim 27°C is de inheemse vrouwen bepaald winters gekleed zijn. Warme mutsen op en diverse lagen kleurrijke kleding over elkaar. Ook de in Nederland populaire kuststof slipper/sandalen zijn hier erg populair. Ze worden dan wel met sokken gedragen. Wat verder opvalt is dat alle verkopers en verkoopsters zich beleefd gedragen. Ze zeuren niet verder als je zegt niets nodig te hebben.

Berlin falls

Terug de R532 op en naar de Berlin Falls. Ook hier zou het laatste stuk over gravel voeren maar ook hier een asfalt weg. De Berlin waterval ligt er  bekoorlijk bij. Je krijgt hier ook al wat meer uitzicht op de omringende tamelijk hoge bergen. Bij deze waterval kan je naar het punt lopen waar het water van rivier waterval wordt. Het is inmiddels behoorlijk warm. Mijn pet is helemaal nat en de ellende van deze uitsigpunten is dat je bij allemaal vanaf de parkeerplaats naar beneden moet lopen om van het uitzicht te kunnen genieten. Dat is niet erg maar het elke keer weer opnieuw tegen de helling oplopen om bij de auto te komen breekt je figuurlijk de nek. Overigens ook bij dit punt weer waslijnen vol kleurige doeken. En stalletjes met beeldjes.

Bourkes Luck Potholes

Verder maar weer de volgende bezienswaardigheid zijn de Bourkes Luck Potholes. Het gaat hier om door de Blyde en Treur rivier uitgeslepen “kolkgaten”. Je moet hier toegang betalen. Het gaat om 20 rand per persoon. Als je zoals ik met creditkaart wil betalen wordt je vriendelijk verzocht dat binnen het park bij de receptie te doen. Je kunt hier niet alleen riant parkeren, maar er zijn ook wat voorzieningen zoals toiletten en een snackbar. Ook hier weer volop verkoopstalletjes. We besluiten eerst naar de attracties van de natuur te gaan. Uiteraard nadat we eerst bij de receptie onze verplichtingen hebben gedaan. Ook de potholes liggen lager dan de parkeerplaats. Er voert een pad naar het fenomeen. Bij de potholes aangekomen zie je dat er volop te genieten valt. De Blyde rivier heeft hier een heuse tamelijk smalle canyon uitgeslepen en de Treur rivier voegt zich middels diverse watervallen bij hem. Het geweld van al dat water heeft hier enorme gaten uitgesleten in de rotsen.

Er zijn diverse vormen en veel kleuren te bewonderen. Je raakt onder de indruk van de kracht van het water. We lopen langs alle viewpoints en gaan dan toch maar weer naar boven.

		Na het toilet bezoek besluiten we ondanks ons reuze ontbijt van  vanmorgen toch even wat te  eten. Eigenlijk is het onder een boom zitten uitrusten van de klim belangrijker dan dat eten. De hamburgers zijn wel van voortreffelijke kwaliteit. We hebben twee tafelgenoten die gisteren uit Nederland zijn aangekomen en die nu vanaf Sabie naar hier zijn gekomen. Als we ons voedsel en onze drank op hebben lopen we naar de auto. Er gaat plotseling een alarm van een VW bus af.

Het blijkt dat een aap ontdekt heeft dat er een raampje open staat. Voor het dier een mooie kans om in te breken. Voor alle aanwezige toeristen de kans om apen te fotograferen. Het zijn er twee en ze staan mooi op de foto.

De Drie Rondavels

We rijden nu naar het viewpoint van de drie rondavels. Dit zijn drie bergen die door erosie zo gevormd zijn dat ze op de hier populaire huisjes met die naam lijken. De weg voert door steeds mooier wordend berglandschap. Afgeleid door het landschap zien we gelukkig nog net op tijd de borden voor het “Blyde rivier canyon Lowfield view”.
We hebben hier een fantastisch uitzicht op de door de Blyde uitgesleten canyon en het bijbehorende stuwmeer. Over de ruggen van de bergen heen kijk je inderdaad het laagveld in. De warmte nevel is inmiddels zo sterk dat zelfs mijn polaroidfilter niet meer optimaal presteert. De camera heeft ook moeite met scherpstellen. Gonda ziet nog een bijzondere vogel met een kromme snavel.

Voordat we het viewpoint van de rondavels bereiken, bekruipt mij de gedachte om langs de weg te stoppen en foto’s van de omringende bergen te maken. Ik doe het niet want er is niet echt een gelegenheid om veilig in de berm te gaan staan. Maar ik word snel geholpen. Het viewpoint van de rondavels ligt om de hoek. Wat kunnen we hier genieten zeg!. De bedoelde bergen liggen in de zon te schitteren en bovendien liggen ze ten opzichte van de zon heel gunstig. De canyon is hier ook heel weids. Je hebt vanaf dit viewpoint uitzicht op de drie Rondavels, het stuwmeer met omringende bergen en op bepaalde punten kan je ook weer de laagvlakte inkijken. Alles ligt te baden in de zonneschijn. Het is inmiddels wel erg warm geworden. We hebben gisteren een koelbox van piepschuim gekocht,  nou die komt ons vandaag goed van pas. Alle blikjes prik en de flesjes water blijven heerlijk koel. Bij deze warmte is dat wel heerlijk. We lopen van de ene balustrade op het viewpoint naar de andere en hebben een ontmoeting met een gekko die zich graag door ons laat fotograferen. Hij gaat er eens goed voor zitten.
Van alle viewpoints die we vandaag al hebben bezocht vind ik het uitzicht hier het mooist.

R36

Op weg naar Ohrigstad rent een kuifparelhoender voor zijn leven. Hij redt het gelukkig. In althans nabij Ohrigstad zijn beroemde grotten. We hebben ze niet aangedaan omdat ik nog met een trauma zit dat ik in Frankrijk eens opliep in een grot toen ik daarin behoorlijk klem kwam te zitten. We rijden dus door in de richting van Pelgrims Rest. De weg waarover we rijden de R36 is dringend aan onderhoud toe. Overal zijn gevaarlijk grote gaten in het wegdek. Desondanks rijdt iedereen met behoorlijk hoge snelheid om de gaten. Ik besluit meteen dat ik deze weg niet weer wil rijden. Als we van de week van Tshukudu komen, rijden we wel anders.

De rit langs Pelgrims Rest naar Graskop is gisteren beschreven. Ik hoef daar nu niets over te zeggen. We besluiten door Graskop heen nogmaals naar Gods window te rijden met het idee, dat nu de zon anders staat je mogelijk meer detail zou kunnen fotograferen. Het tegendeel blijkt waar te zijn.

Dineren doen we in Graskop bij Harrie’s Pannekoekhuis aan de hoofdstraat. Je kunt daar echt smullen. De menukaart is zowel in het engels als in het Afrikaans. Twee biertjes, idem heerlijke pannenkoeken en ijsjes later, rijden we naar ons overnachtings adres. De huishond verwelkomt ons met veel enthousiasme. Als we op het terras zitten voor de studio komt hij ons bezoeken.  Het is inmiddels een paar uur later, het regent en het onweert in de verte, maar de hond ligt nog steeds op ons terras hoopvol te wachten of ie misschien nog binnengelaten wordt.

Alle batterijen zijn opgeladen, de foto’s gedownload en de koffers zoveel mogelijk gepakt, zodat we morgen op tijd naar ons volgende adres kunnen gaan.

Vandaag hebben we 210 km gereden.